Showing posts with label antisemitisme. Show all posts
Showing posts with label antisemitisme. Show all posts

18 December 2010

Nederlandse opperrabijn Binyomin Jacobs meent dat alle niet-joden antisemieten zijn

Wikipedia meldt over opperrabbijn Binyomin Jacobs: "De Opperrabbijn rekent zich tot de stroming van de Lubavitcher Chassidiem die bekend staan voor hun openheid naar zowel de niet-religieuze joodse gemeenschap als naar de niet-joodse samenleving."

De werkelijkheid is 180 graden anders. In een interview in Arutz Sheva, spreekbuis voor joodse extremisten in Israël, verklaarde hij:

"The gentiles will always find excuses for anti-Semitism. They will say Jews are richer, they separate themselves from the rest of society, geniuses etc... None of these reasons justifies anti-Semitism, but you can't change the outlook of Jew-hatred through rational arguments." (ynetnews.com)

Hoe moet je zoiets noemen? Antigentilisme? Goyofobie?



In oktober dit jaar sprak rabbijn Jacobs voor de gentiles Christenen voor Israël, een graag geziene gast van deze moslimhaters, over "geld verdienen, zakendoen, handeldrijven en rijkdom in het licht van de Thora, Talmoed, de Halaga, de Joodse leer". Op dezelfde gelegenheid gaf CvI informatie over hun "jongerenprojecten in Israël", waarmee in werkelijkheid hun financiering van zowel joodse nederzettingen als outposts op de Westelijke Jordaanoever wordt bedoeld.

In 2007 betoogde Jacobs in het Hirsch Instituut dat de genocide op de Kanaänieten in orde was omdat zijn god vond dat hun land aan de joden toebehoorde. En dat niemand een boodschap zou moeten hebben aan de resoluties van de VN, zo vervolgde hij, suggererend dat zijn god hetzelfde weer mag doen met de Palestijnen als met de Kanaänieten. Dat het niet een god was die de Kanaänieten uitroeiden vermeldt hij natuurlijk niet, zodat niemand hem kan beschuldigen van het bepleiten van genocide.

"Toon dat je vrede wilt hebben. Maar tegelijk geldt: staar je er niet blind op en zorg dat je leger in stand blijft." ... Focussen op het vredesproces of op militaire slagkracht? "Ik zie niet in waarom je tussen die twee zou moeten kiezen. Maar als het onverhoopt zou moeten, kies ik voor militaire slagkracht." ... Hardop peinzend: "Als ik in Israël zou wonen, zou ik denk ik inderdaad op Shas gestemd hebben. Maar ik zou dat niet van de daken schreeuwen." (interview met Jacobs, refdag.nl)

De spirituele leider van Shas is de extremistische rabbijn Ovadia Yosef, die meermalen heeft bepleit dat Arabieren en Palestijnen moeten worden uitgeroeid. Ook hij heeft het niet hoog op met niet-joden. In oktober dit jaar stelde hij: "Waarom gojim [niet-joden] nodig zijn? Ze zullen werken, ze zullen ploegen, ze zullen oogsten. Wij zullen zitten en eten als hun meester. Daarom werden de Goyim gemaakt." en "Gojim zijn alleen geboren om ons te dienen. Los daarvan, hebben zij geen plaats in deze wereld; alleen om het volk van Israël te dienen."

Wanneer we dan in Wikipedia lezen dat rabbijn Jacobs "een goed netwerk [heeft] weten op te bouwen zowel binnen de landelijke en lokale politiek" dan lopen mij de rillingen over de rug.

17 December 2010

Verkoopster nederzettingenproducten blijkt antisemiet

"Why did you say I killed Jesus?"

"Because you're Jewish!"



» Jewish Palestine activist victim of anti-Semitic attack by Ahava staff

Trouw: Marokkaanse meisjes hebben "meer begrip voor het Joodse lijden"

In het huidige antisemitismedebat begint elke grip op de werkelijkheid en rationaliteit te verdwijnen. In Trouw reageert chef binnenland Maaike van Houten op een schrijven in Trouw van de Nederlandse schrijver Abdelkader Benali, die het probleem van antisemitisme onder Marokkaanse jongens bespreekt. Hij schreef onder meer:

"Veel [Marokkaanse] meisjes hebben het dagboek van Anne Frank gelezen en hebben begrip voor het joodse lijden. Ze weten meer van de geschiedenis en hebben in ieder geval oog voor de menselijke kant van elk conflict. Ze zijn geloofwaardig."

Ik ben daar niet bekend mee, maar ik neem dat gerust aan. Enter Maaike van Houten:

"De schrijver Abdelkader Benali adviseerde gisteren op Podium Marokkaanse meisjes thuis en op school in te zetten om antisemitisme onder Marokkaanse jongens te bestrijden. Zij hebben, zegt Benali, meer begrip voor het Joodse lijden. Is zijn voorstel reëel?"

Allereerst, en niet onbelangrijk, herschrijft Van Houten wat Benali schreef: "het joodse lijden" vertaalt zij veelbetekenend naar "het Joodse lijden". Benali heeft het over religie, maar Van Houten 'het Joodse volk'. Dat joden een volk zouden zijn, is gebaseerd op een zionistische mythe, zo betoogt o.a. de Israëlische historicus Schlomo Sand. De joden zijn eerder een kleurrijke mix van groepen die op verschillende tijdstippen in de geschiedenis het Joodse geloof aannamen. Sand beargumenteerde ook dat bij een aantal zionistische ideologen de mythische perceptie van de Joden als een oud volk heeft geleid tot een racistisch denken (Wikipedia). Wat Benali schrijft is blijkbaar ondergeschikt aan de zionistische ideologie, zo moet Van Houten geredeneerd hebben, en greep zij naar het redactionele rode potlood.

Nog veel merkwaardiger is dat Van Houten, daar waar Benali over "het joodse lijden" spreekt met betrekking tot de holocaust, "het Joodse lijden" in de tegenwoordige tijd plaatst, en het met het hedendaagse antisemitisme presenteert. Zij suggereert dat de joden in Nederland nog steeds "lijden".

Gisteren werd negende rapportage Monitor Racisme & Extremisme van de Anne Frank Stichting gepresenteerd:

"Bij de inventarisatie over 2009 was in 81 gevallen van racistische geweldpleging voldoende informatie voorhanden om de autochtone dan wel allochtone identiteit van de vermoedelijke daders te kunnen benoemen: in 70 gevallen waren de daders autochtonen en in 11 gevallen allochtonen. Bij het antisemitische geweld vonden de onderzoekers in 2009 bij een van de 18 incidenten een allochtone dader en bij twee een autochtone. Bij de 52 incidenten tegen moslims waren alle bekende daders van autochtone afkomst." (rnw.nl)

In Trouw mag Ronny Naftaniël van het CIDI ook weer een duit in het zakje doen. Dat het nogal vreemd is dat een instituut, dat vooraleerst een lobbygroep voor en woordvoerder van Israël is, zich doorlopend met onze binnenlands beleid bemoeit, via de christelijke politici en andere "vrienden van Israël", schijnt voor niemand een serieus probleem te zijn. Naftaniël komt in Trouw met een voorbeeld waaruit je kunt concluderen dat wanneer je iemand lastig valt, maar die blijkt zonder dat je dat weet ('herkenbaar' is) joods te zijn, dat dat ook een 'antisemitisch incident' is. Welnu, zou ik een joodse zijn geweest, met alle incidenten die ik heb meegemaakt in mijn leven, van naroepen tot klappen krijgen, dan zou het bijna logisch worden ik als jood in Nederland "lijd". En mijns inziens werkt de angstpropaganda van de (zelfbenoemde) vertegenwoordigers van joden in Nederland langzaam en gestaag naar dat idee toe. Natuurlijk niet omdat er een tweede holocaust op de stoep zou staan, maar omdat een exclusief joods slachtofferschap de politieke belangen van "de Joodse staat" dient, en zeker ook de politieke agenda van onze islamofobe (lobby-)groepen en partijen.

Henry Siegman, 17 jaar directeur van het American Jewish Congress en huidig directeur van het U.S./Middle East Project schreef in 2009 in de New York Times over het joodse slachtofferschap:

"The Israeli reaction to serious peacemaking efforts is nothing less than pathological — the consequence of an inability to adjust to the Jewish people’s reentry into history with a state of their own following 2,000 years of powerlessness and victimhood.

Former Prime Minister Yitzhak Rabin, whose assassination by a Jewish right-wing extremist is being remembered this week in Israel, told Israelis at his inauguration in 1992 that their country is militarily powerful, and neither friendless nor at risk. They should therefore stop thinking and acting like victims.

Prime Minister Benjamin Netanyahu’s message that the whole world is against Israel and that Israelis are at risk of another Holocaust — a fear he invoked repeatedly during his address in September at the United Nations General Assembly in order to discredit Judge Richard Goldstone’s Gaza fact-finding report — is unfortunately still a more comforting message for too many Israelis.

This pathology has been aided and abetted by American Jewish organizations whose agendas conform to the political and ideological views of Israel’s right wing. These organizations do not reflect the views of most American Jews who voted overwhelmingly — nearly 80 percent — for Mr. Obama in the presidential elections."

De Racisme Monitor meldde overigens nog een opmerkelijk feit, dat we van de (zelfbenoemde) joodse woordvoerders nooit te horen krijgen: er zijn in Nederland ongeveer 7000 praktiserende joden - op een totaal van 50.000 joden. Dat betekent dat slechts 14% van de joodse Nederlanders (geregistreerd?) religieus zijn. En nog een kleiner aantal (van de mannen) daarvan zal "herkenbaar" zijn door het dragen van een keppel. En nog een kleiner aantal daarvan zal met antisemitisme geconfronteerd worden. Natuurlijk is antisemitisme een abject en te veroordelen kwaad. Maar niet meer of minder dan islamofobie en ander racisme. Toch wordt het antisemitisme tegenwoordig bijna dagelijks gehyped - maar het inmiddels tot in Haagse kringen toe gelegitimeerde haatzaaien tegen moslims en islam, met Marokkanen met stip op een, is in de praktijk geen probleem. En dat is een gevaarlijk probleem.

16 December 2010

Ephimenco bewijst Cohen's gelijk

In zijn column in Trouw maakt Sylvain Ephimenco Job Cohen af omdat hij opkwam voor de moslims in Nederland die in een moeilijke positie zitten omdat ze volgens Cohen net zo gediscrimineerd worden als de joden aan het begin van de oorlog. Ephimenco meent dat Cohen niet deugt door te onderstrepen dat hij niet hoog scoorde bij "een Amsterdamse jury" en in het opiniepanel van 'De beste politicus van het jaar'. Maar dat lijkt me juist een compliment, want het bewijst dat Job Cohen geen populistische schreeuwer is. Maar dat bedoelde Ephimenco er niet mee, die het blijkbaar op moreel vlak op wil nemen tegen een man die in zijn leven wel heel wat meer heeft gepresteerd dan het wekelijks oprispen van de gratuite hete lucht die columnisten normaliter produceren.

De vergelijking die Cohen tussen joden en moslims maakte was mijns inziens niet helemaal correct, want we zijn geen bezet land. Een betere vergelijking kun je maken met de antisemitische propaganda van de nazi's in de jaren dertig, in de opgang naar de Tweede Wereldoorlog en de holocaust, met de huidige islamofobe propaganda, die van iedere moslim een religieuze zeloot, een staatgevaarlijke terrorist, en in het algemeen een minderwaardig mens maakt. Net als wij ooit met joden deden.

Ephimenco eindigt zijn column met een alinea waarin hij, ironisch bedoeld, het woord moslims met joden omwisselt:

De joden, vooral jongeren, waren voor de oorlog verantwoordelijk voor het stelselmatig verjagen van homo’s en lesbo’s uit hun wijken. Ze terroriseerden hele buurten en vielen niet-joodse vrouwen lastig. Op hun steppen, de voorlopers van scooters, maakten ze Mokum onveilig en vielen winkels aan. Sommigen van hen werden af en toe gearresteerd omdat ze terroristische aanslagen beraamden of een dramaturg de keel hadden doorgesneden. Joden vormden toen ook de grootse criminele groep die in gevangenissen oververtegenwoordigd was. Ik wil natuurlijk best naar de schoolbankjes terug om bijlessen geschiedenis te krijgen. Maar dan wel samen met Job Cohen.

Maar daarmee valt alleen Ephimenco zelf door de mand. Want ten eerste bewijst hij met zijn 'grap' dat ook hij (álle) moslims wegzet als criminelen - net zoals de nazi's en hun collaborateurs in Nederland deden met joden. Ten tweede, wanneer we de taal'grap' negeren, vormt de alinea een vrij waarheidsgetrouwe weergave van wat de nazi's wérkelijk over de joden beweerden* - alleen is het aangepast aan de moderne tijd. Blijkbaar weet Ephimenco niets van die historie. Maar bewijst hij dat Job Cohen in zijn protest gelijk heeft: dat moslims worden gediscrimineerd in Nederland, net als de joden in de vorige eeuw. Ephimenco zet zichzelf in zijn column in wezen te kijk als een islamofobe nazi-propagandeur, en het is terecht dat Cohen protesteert tegen dit soort agitators die moslims doorlopend op spreekwoordelijke wijze tegen de muur zetten.

*VOETNOTEN

Onze vrijheden beschermen

"We oppose the Jews because we are defending the freedom of the German people."
Joseph Goebbels and Mjölnir, Die verfluchten Hakenkreuzler. Etwas zum Nachdenken (Munich: Verlag Frz. Eher, 1932).

"Onze vrede, onze veiligheid en onze vrijheid moeten wij koste wat het kost verdedigen. Helaas lukt dat niet altijd met vreedzame middelen. Soms moeten wij daarvoor geweld gebruiken, soms moeten daarvoor geheime operaties worden uitgevoerd. ... Het gaat vandaag om één fundamentele vraag: willen wij vechten voor onze vrijheid, willen wij vechten voor onze Westerse beschaving of gaan wij met conventies en mensenrechtenverdragen in de hand ten onder aan de barbaren die onze beschaving het liefst vandaag nog willen vernietigen?"
Geert Wilders bepleit administratieve detentie (CIA-detentiekampen als Guantanamo Bay) in Nederland, Tweede Kamer, 4 juli 2007

Durven benoemen

"The picture would be incomplete were I to be silent about the criminal side of a “decent Jew.” This has long been concealed by the cloak of Christian or Marxist brotherly love."
Hanns Oberlindober, Ein Vaterland, das allen gehört! Briefe an Zeitgenossen aus zwölf Kampfjahren (Munich: Zentralverlag der NSDAP, 1940)

"De statistieken liegen niet. De problemen zijn immens. Bijna een kwart van de Marokkanen en Antillianen tot 25 jaar is werkloos, in vergelijking met autochtonen verlaten meer dan 2x zoveel Marokkanen en 3x zoveel Somaliërs school zonder diploma en alle drie de groepen zijn zelfs rond de vier keer vaker verdachten van een misdrijf dan autochtonen.
Behalve door de risicogroepen Antillianen, Marokkanen en Somaliërs is Nederland ook cultureel verrijkt door Roma-zigeuners. Uit cijfers van de gemeente Nieuwegein blijkt dat van de Roma onder de 18 jaar meer dan 25% een strafblad heeft! Boven de 18 jaar is dat zelfs meer dan 75%!! Een bijna surrealistisch cijfer.
De standaard linkse reflex op zulk een feitenrelaas is het spelen van de sociaal-economische-achterstandskaart. Echter, uit verschillende recente onderzoeken (o.a. van Jennissen, Blom en Oosterwaal) blijkt dat ook na correctie van de sociaal-economische omstandigheden groepen niet-autochtonen veel vaker verdachte van misdrijven blijven."
'Maidenspeech: Onnodige uitgaven Antillianen-, Marokkanen- en Romagemeenten', pvv.nl

Criminelen, werelddominantie, geheimhouding

"The Jews live the lives of criminals. From the beginning, they have been told by their desert god El-Schaddei Jahwe that their task is to seize the products of the work of others and make themselves masters. From the moment the Jews decided to enslave other nations by committing crimes against humanity, they knew they were in great danger. If their crimes became known, they risked annihilation from a threatened humanity. It was necessary for the Jews to conceal their plans for world domination, to keep non-Jews from an awareness of the abyss before which they stood."
Julius Streicher, Der Stürmer, #12/1943

"In landen waar de islam nog niet domineert, mogen moslims ['de ingebakken intolerantie, de haat, het geweld'] verbergen. Er is een speciale term voor, takiyya. Dat betekent dat je als moslim in een niet-moslimland je ware moslimgezicht verbergt om vervolging te voorkomen, terwijl de strijd tegen niet-moslims wel heimelijk wordt gevoerd. ... Als de moslimcultuur dominant wordt in een land, kan hij volgens de leer van de takiyya wel zijn ware gezicht laten zien. Denk daarbij aan het spreekwoordelijke Marokkaanse jongentje van veertien dat wil voordringen in de rij in de winkel, wordt teruggewezen, en dan roept: “Wacht maar tot wij het voor het zeggen krijgen!” Zijn vader zal dat alleen nog maar gedacht hebben."
'Wilders spreekt: Ik capituleer niet', interview HP/DeTijd , 12 dec 2007

15 December 2010

Cohen: moslims worden buitengesloten, zoals Joden in de oorlog

Iedereen die zich ingelezen heeft over hoe de NSDAP in de jaren '30 antisemitische propaganda heeft gevoerd zal moeten beamen wat Cohen zegt. De nazi's gebruikten soms exact dezelfde terminologie, zoals een 'vloedgolf' (tsunami) van joden over Europa, dat de joden weigerden om te integreren, vijfde kolonne, etc. Maar net als met de nazi's collaboreren we wederom, net zo lang tot wijzelf aan de beurt zijn.


Provinciale Overijsselsche en Zwolsche courant (21 juni 1940). Hoofdredacteur Albert van de Poel was voor de oorlog al Duitsgezind, en werd lid van de 'Raad van Voorlichting der Nederlandsche Pers' (RvV) die na de bezetting door de NSB werd opgericht om de Nederlandse anti-nationaal-socialistische media te beinvloeden en journalisten te intimideren. In 1941 werd de RvV ingelijfd in de Nederlandse Kuturkammer.

Cohen: moslims worden buitengesloten, zoals Joden in de oorlog

Vrij Nederland | 15 december 2010


Job Cohen vindt dat moslims in Nederland worden buitengesloten zoals de Joden rond het begin van de Tweede Wereldoorlog. Dat zegt hij in het winternummer van Vrij Nederland.

De PvdA-leider vertelt hoe zijn Joodse moeder rond het uitbreken van de oorlog meemaakte hoe Joden langzamerhand werden buitengesloten. Dat ziet hij nu weer gebeuren, maar dan met de moslims: ‘Praat met de mensen en je hoort het. Ik heb als burgemeester van Amsterdam ook gezegd: ik wil de boel bij elkaar houden. Sindsdien is het alleen maar urgenter geworden. De PVV zegt gewoon tegen moslims: we willen liever dat jullie weggaan. Maar je kunt dé islam niet de schuld geven van het extremisme. Er zijn zoveel moslims die gewoon huisje-boompje-beestje willen en niks anders. Die mensen worden er nu bang van dat Wilders deel uitmaakt van de macht.’

'Gedoogkabinet is te wijten aan Ruud Lubbers'
Verder zegt Cohen dat de totstandkoming van het VVD-CDA-kabinet met gedoogsteun van de PVV te wijten is aan toenmalig informateur Ruud Lubbers. ‘Lubbers is gewoon zijn boekje te buiten gegaan,’ aldus Cohen. ‘Wie was er de baas? Wie was er informateur? Lubbers had gewoon terug moeten gaan naar de koningin. Heeft hij niet gedaan. Dat is een cruciaal moment geweest.’

‘CDA schaamt zich voor de PVV’
Ook heeft Cohen felle kritiek op het CDA. In die partij wordt gezegd dat Cohen de christen-democraten in de armen van de PVV heeft gedreven door zijn afwijzing van een middenkabinet met VVD en CDA. 'Onzin', zegt Cohen. ‘Dat is alleen maar omdat ze zich schamen dat ze met de PVV zijn gaan samenwerken. Nou, dat ligt niet aan mij, dat ligt aan hen. Ik heb vanaf het allereerste moment gezegd: niemand hóéft met Wilders te regeren.’

In het interview spreekt Cohen ook over zijn diepe teleurstelling dat hij er niet in is geslaagd Wilders buiten de macht te houden. 'Ik héb hem niet tegengehouden. Dat is al treurig genoeg.' Maar aan hemzelf heeft het niet gelegen, vindt de PvdA-leider, ondanks de moeizame verkiezingscampagne: 'Ik heb mijn best gedaan.'


Tekening van Yung in De Telegraaf van 15 mei 1940.

14 December 2010

Israël lobby: kritiek op Israël = antizionisme = antisemitisme

Het is al een tijdje aan de gang: kritiek op Israël "antisemitisch" noemen schijnt niet te werken, dus probeert de Israël lobby nu antizionisme gelijk te stellen aan antisemitisme. Onlangs kwam minister Uri Rosenthal met het idee om onze democratische rechtstaat om zeep te helpen door kritiek op Israël te willen gaan censureren dan wel te vervolgen. Dat werd ongeveer gelijkertijd gepubliceerd met Frits Bolkestein's idee dat "herkenbare" joden maar (weer) uit Nederland moesten vertrekken, maar nu vanwege "de Marokkanen", waarmee hij joodse instellingen, en het bekende filosemitische gevolg, opjuinde tot boze reacties in de media, en het publiek manipuleerde tot het roepen van o.a.: dan de Marokkanen er maar uit!

Enige tijd daarvoor begon de christenzionistische lobby en het Centraal Joods Overleg een hetze tegen de antiracistische organisatie 'Nederland Bekent Kleur', die de Kristallnachtherdenking van de joden zou stelen en het gebeuren zou politiseren. Wie de Kristallnachtherdenking die daarop volgde werkelijk politiseerden? Dat was zeer zeker niet 'Nederland bekent Kleur', daarover kan geen twijfel bestaan:



Vandaag doet de joodse vertegenwoordiger Harry Polak een duit in het zakje om minister Rosenthal bij te staan, op de zogeheten opiniepagina van de Volkskrant, die onder leiding van redacteur Chris Rutenfrans verworden is tot een platform voor een ultrarechtse zionistische ideologie.

"Onze cultuur is de beste, omdat onze cultuur de enige is die zichzelf relativeert."
(Chris Rutenfrans, OBA Live, 17 juli 2010)

Onlangs bleek dat Rutenfrans en zijn Volkskrant zó radicaal zionistisch zijn dat ze beweren dat de joodse nederzettingen op de Westelijke Jordaanoever "in Israël" liggen. Deze visie komt overeen met de ultrarechtse (en door Israël verboden) kolonistenbewegingen, maar ook met de visie van evangelische christenen. Deze visie staat echter haaks op wat het Israëlische Hooggerechtshof over de status van de nederzettingen heeft vastgelegd, en natuurlijk Nederland, Europa en de hele internationale gemeenschap inclusief het internationaal recht. Na een verzoek tot correctie neergelegd bij de zogenoemde 'ombudsman' van de Volkskrant Thom Meens, reageerde deze:

Geachte...

Ik heb even overlegd met de opinieredactie.

Je kunt twisten over de vraag of de westelijke Jordaanoever wel of niet Israëlisch gebied is, maar dat land deelt daar wel de lakens uit.

Zo bezien werkt en woont de auteur dus wel in Israël.

In dit dossier doet de redactie het nooit goed. Als er had gestaan dat hij een kolonist in een nederzetting is, hadden we mail gekregen waarom we niet schrijven dat hij in Israël woont.

Ik zie geen reden om dit te corrigeren, want het is niet onjuist.

Overigens had u natuurlijk wel antwoord moeten krijgen, excuus dat dit niet is gebeurd.

Met vriendelijke groet,

Thom Meens
Ombudsman redactie de Volkskrant

ombudsman@volkskrant.nl
+31655748601
Cc: Müller, Henk <h.muller@volkskrant.nl>

Terug naar Harry Polak in de Volkskrant. Citaat uit Anti-zionisme, een nieuwe loot aan de antisemitische stam:

"Sinds het ontstaan van het politiek zionisme is er gaandeweg een nieuwe loot aan de stam van het antisemitisme bij gekomen: anti-zionisme. Wat antisemitisme is voor Joden en Jodendom, is anti-zionisme voor de staat Israël. Anti-zionisme is de volkenrechtelijke variant van het antisemitisme. Anti-zionisme is niet hetzelfde als kritiek op de staat Israël, zijn regering of zijn bewoners, dat is ieders goed recht; anti-zionisme gaat veel verder: het komt neer op het ontzeggen van het recht van het Joodse volk op een eigen staat.

Ieder volk heeft recht op een eigen land, dat recht geldt dus ook voor het Joodse volk. Net als voor Tibetanen en Koerden, of Palestijnen. Iemand die beweert dat Joden geen eigen land mogen hebben of dat Israël geen Joods land mag zijn, die verschilt niet principieel van iemand die zegt dat Joden niet Joods mogen zijn of dat Joden vernietigd moeten worden."

"We must expel Arabs and take their places."
(David Ben Goerion, 1937)


"What is necessary is cruel and strong reactions. We need precision in time, place, and casualties ... we must strike mercilessly, women and children included. Otherwise, the reaction is inefficient. At the place of action, there is no need to distinguish between guilty and innocent."
(David Ben Goerion, dagboek 1 januari 1948)




Zionisme en Eretz Yisrael

Harry Polak, wat zal ik zeggen, babbelt genoegzaam voor eigen zionistische stal, maar verzwijgt dat er een levensgroot verschil is tussen recht hebben op een eigen land, en het veroveren van land dat gepaard gaat met een (ideologisch) geweldadige etnische zuivering van de oorspronkelijke bewoners, en hierbij de inmiddels langstdurende bezetting in de wereldgeschiedenis. Zijn vergelijking met Tibet is ronduit dom, aangezien China zich in Tibet bijna net zo gedraagt als Israël in de Palestijnse gebieden. Het noemen van de Palestijnen in deze, die volgens Polak ook recht zouden hebben op een eigen land, is nog dommer. Immers, het zionisme (van o.a. de Likud-partij) propageert het ideaal van Eretz Yisrael - het 'complete' of "Groot Israël", zoals dat in Genesis 15:18-21 wordt beschreven. Wikipedia: "The common denominator among all Zionists is the claim to Eretz Israel as the national homeland of the Jews and as the legitimate focus for the Jewish national self-determination." Deze ideologie komt er op neer dat het thuisland van de joden niet alleen het moderne Israël betreft, maar ook de Palestijnse gebieden, Libanon, en soms grote delen van Syrië, Jordanië en Egypte. Daarnaast moet het joodse thuisland Arabieren-rein zijn, waar joodse wetten van kracht zijn en alleen joden rechten hebben. De zionistische terreurgroep Irgun droeg de kaart van Eretz Yisrael in haar embleem.

Polak staat in zijn artikel uitgebreid stil bij de geschiedenis van het antisemitisme in al haar verschijningen. Maar zijn hiaten zijn grotesk. Hij noemt wel de Sjoa, de jodenvervolging door de nazi's, en Iran. Maar wat de holocaust mogelijk heeft gemaakt in het beschaafde en Verlichte Europa, namelijk 20 eeuwen christelijke jodenhaat en -vervolging, vermeldt hij niet. Een nog groter hiaat is dat hij uitgebreid ingaat op antisemitisme en antizionisme, maar niet op het zionisme, haar geschiedenis, en de uitvoering van de ideologie.

MODERN ZIONISME: joods verlangen naar een thuisland?










Zionistische English Defense League (EDL), Israël en Wilders supporters



11 December 2010

Familie Evers emigreert traditioneel

Wanneer een prominent, of in deze familie van, in Nederland 'antisemitisme' roept is dat een garantie voor een royaal aantal koppen in de krant. Vandaag is het weer: Zoon rabbijn Evers emigreert om antisemitisme. Benzion Evers volgt het advies van Frits Bolkestein op. Dat is natuurlijk zijn goed recht. Wanneer zijn gezin zich in Israël, een bezettingsmacht die al 63 jaar in staat van oorlog met zijn bewoners en buren is, veiliger voelen, is de emigratiewens alleen maar logisch. Zaak is dan wel dat ze niet naar een joods getto op de Westelijke Jordaanoever verhuizen. Hoewel je daar wel ongegeneerd met wapens mag lopen, er een joodse ordedienst is én de bescherming van het bezettingsleger, de zaak stevig ommuurd is met hekwerk, en ze daar van wegen gebruik kunnen maken die exclusief voor joden zijn aangelegd. Het is maar waar je je prettig bij voelt.


Benzion Evers (in De Gelderlander)

Vader Evers meent dat Israël niemand bezet omdat, om kort te gaan, zijn god dat heeft gezegd. En omdat "Judea" nu eenmaal "Jodenland" heet. Wat het Internationaal Gerechtshof zegt, het hoogste rechtsorgaan ter wereld, daar heeft de rabbijn geen boodschap aan. Simpelweg omdat daarin volgens hem "meer Arabieren zitten dan Joden". De wereld van rabbijn Evers bestaat hoofdzakelijk uit joden en niet-joden. En dat is opmerkelijk, omdat dat ook een van de hoofdkenmerken van een antisemiet is.


De joodse broeders van rabbijn Evers vieren feest terwijl zij naar de bombardementen op Gaza kijken.

Emigratie uit Nederland is familietraditie Evers

Wat we in de hijgerige berichtjes echter niet lezen is dat het hele gezin Evers naar het buitenland emigreert. Het betreft gewoon een familietraditie. In een artikel van De Stad Amersfoort (25 oktober 2006) lezen we dat rabbijn Raphael Evers 11 kinderen heeft. "Alleen de oudste zoon met vrouw en kind woont in Nederland en het contact met de andere kinderen verloopt via de telefoon en computer, omdat ze in het buitenland studeren en wonen. Slechts de jongste twee wonen nog thuis." Ik neem aan dat wanneer de "jongste twee ... nog thuis" wonen, dat die (ten tijde van publicatie) in het buitenland studeerden.

"Ik ga niet emigreren"

Uit het bericht van het NIK van 7 december jl. kunnen we opmaken dat Evers tegen EU-president Herman van Rompuy heeft gezegd dat hij niet gaat emigreren, want hij gaat "de wortels van het antisemitisme blootleggen", omdat de situatie in Amsterdam bar en boos is. Vreemd, want volgens de rabbijn was er in februari dit jaar nog weinig aan de hand. En is het nog merkwaardiger dat zijn zoon Benzion 3 dagen later in de Telegraaf meldt dat hij dat zijn vader na zijn pensioen wel gaat emigreren. Ook naar Israël.

8 September 2010

Hoe word ik antisemiet binnen 24 uur

Yves Desmet over de Joodse lobby, de De Gucht-rel en de vrijheid van meningsuiting. Desmet is politiek commentator van deze krant. De uitspraken van Karel De Gucht waren niet antisemitisch, betoogt hij. Maar door het etiket 'antisemitisme' te gebruiken, veegt de Joodse lobby iedere kritische benadering van de Israëlische regeringspolitiek van tafel.

Het leek nochtans een rustige, beschouwende babbel, toen Europees Commissaris voor Handel Karel De Gucht vorige week donderdag op Radio 1 zijn licht liet schijnen over het land en de wereld. Hij ventileerde een paar beschouwingen over de die dag startende vredesgesprekken tussen Israël en de Palestijnen, waarbij hij voor zijn doen vrij genuanceerd een aantal factoren opsomde die de gesprekken zouden kunnen bemoeilijken. Factoren langs Israëlische kant en langs Palestijnse kant. Daarna kabbelde het gesprek verder over de preformatie, die daags nadien zou mislukken. Een korte samenvatting verscheen via het persagentschap Belga en werd overgenomen door wat Belgische nieuwssites. En het leven ging verder.

In de namiddag neemt het Joodse persagentschap European Jewish Press het bericht over, en die focussen niet langer op de politieke analyse van De Gucht Israël moet zijn greep op Gaza verlichten om tot een oplossing te komen maar op twee uitspraken die hij doet: over de Joodse lobby in Washington, en over de vaste overtuiging van vele Joden dat ze het in dit conflict bij het rechte eind hebben. Een overtuiging die zo vast is dat ze bijna een geloof is geworden, wat door vele gelovige en vrijzinnige Joden wordt gedeeld, wat een rationeel debat over de kwestie bemoeilijkt.



Aanzetten tot haat


Het eerste schot voor de boeg komt van het Forum der Joodse Organisaties, dat vindt dat Karel De Gucht "zich niet meer zou mogen mengen in deze zaak". Waarom een Europees Commissaris en gewezen buitenlandminister geen mening mag formuleren over dit conflict, is niet meteen duidelijk.

De ochtend erna barst de bom helemaal: op de website van European Jewish Press zegt de voorzitter van het European Jewish Congress dat De Gucht zich bezondigd heeft aan schandalig (outrageous) antisemitisme en aan het aanzetten tot haat (incitement) tegen Joden in Europa. Citaat: "De oude antisemitische belasteringen van de Joden die alle macht in handen hebben, die tegendraads en irrationeel zijn en alleen aan zichzelf denken, worden aangepast aan de 21ste eeuw om in de vijandigheid tegen de Joodse staat te passen."

De aanval verspreidt zich razendsnel, eerst via Joodse kranten en websites zoals The Jerusalem Post, maar daarna via alle internationale persagentschappen en hun kranten. Kortom, over de hele wereld verschijnen berichten die moeten uitwijzen dat de reïncarnatie van Goebbels naar de naam De Gucht luistert.
Paniek breekt uit in de rangen van de Europese Commissie, waarvan de woordvoerder onmiddellijk laat weten dat het hier om "persoonlijke opmerkingen" ging, die geenszins het standpunt van de EU vertegenwoordigen. De Gucht zelf ziet zich genoodzaakt een mededeling te verspreiden waarin hij "betreurt dat zijn commentaren geïnterpreteerd werden in een richting die ik niet bedoeld had. Ik had op geen enkele manier de bedoeling de Joodse gemeenschap te beledigen of te stigmatiseren." Geen terugtrekking van zijn woorden of een verontschuldiging, maar wel erg ondeguchtiaans om zo diep te buigen.

Blijkbaar kan dat niet anders zodra het magische woord antisemitisme valt. Zodra dat geopperd wordt, is verdere bewijsvoering of argumentatie immers onnodig.

Ik heb de transcriptie van het interview, dat ik tijdens mijn ochtendlijke scheerbeurt als volstrekt onschuldig had beluisterd en ingeschat, voor alle zekerheid even opgevraagd bij de VRT. De Gucht zegt letterlijk dat "je de Joodse lobby op Capitol Hill niet mag onderschatten, omdat het de best georganiseerde is die er bestaat".

Machtige lobbygroep


Volgens de Joodse critici is dit een eigentijdse vertaling van de mythe van "Joods complot", volgens de laatste persmededeling van Forum der Joodse Organisaties zelfs de "geactualiseerde versie van de Protocollen van de Wijzen van Zion". Dat laatste is een inderdaad antisemitisch document, een fictief verslag van een vergadering van Joodse leiders die op het einde van de 19de eeuw een complot zouden beraamd hebben om de christelijke maatschappij omver te werpen en te vervangen door een Joodse wereldheerschappij. Een fictief verslag dat later een belangrijke rol zou spelen in iedere antisemitische propaganda, van de nazi's tot vandaag bij Hamas.
Maar de Joodse lobby in Washington is niet fictief. Ze bestaat en ze is goed gedocumenteerd en beschreven in talrijke politicologische werken. Er is overigens ook helemaal niets mis mee. Er lopen op Capitoll Hill 14.000 lobbyisten rond die miljarden dollars budget hebben, dus zou de Joodse gemeenschap wel gek zijn om daar niet aanwezig te zijn. En hebben ze er enige invloed? Het zakenblad Fortune vroeg aan Amerikaanse Congresleden om de belangrijkste lobbygroepen op te lijsten. AIPAC, de meest bekende maar lang niet de enige pro-Israëlische lobbygroep, werd als tweede machtigste genoemd, na de Vereniging van gepensioneerde Amerikanen, maar voor bijvoorbeeld de National Rifle Association en de AFL-CIO-vakbond.

John Mearsheimer, een politicoloog van de universiteit van Chicago die studiewerk verrichtte naar deze lobby, citeert Morris Amitay, een voormalig AIPAC-directeur: "Het is haast politieke zelfmoord voor een Member of Congress dat herverkozen wil worden om een positie in te nemen die geïnterpreteerd kan worden als ingaand tegen die van de conservatieve Israëlische regering". Je kunt discussiëren over de hoeveelheid macht die de Joodse lobby heeft, maar niet over het feit dat ze bestaat en wel degelijk macht heeft. Dat is de vaststelling van een feit, geen antisemitisme.

Geen kritiek


De tweede uitspraak van De Gucht was dat het "niet gemakkelijk is om zelfs met een gematigde Jood een rationeel gesprek te hebben over het conflict in het Midden-Oosten", en dat dit verklaard wordt door het gegeven dat vele Joden de intieme overtuiging hebben "het is bijna niet anders dan als een geloof te omschrijven... dat ze gelijk hebben. En dat geloof is moeilijk met rationele argumenten te bestrijden."

De Gucht zegt dus niet eens dat alle Joden dat geloof hebben, maar velen. Het tegendeel zou verbazen. De meeste Palestijnen zijn ook heilig overtuigd van hun gelijk, dat is net wat een oplossing zo moeilijk maakt. En grappig: later in het gesprek zal De Gucht net dezelfde analyse maken van de preformatie: ook daar geloven de verschillende partijen zo fel in hun eigen grote gelijk dat een compromis haast onmogelijk wordt.

Dit gegeven, bevestigd door iedere opiniepeiling en verkiezing in Israël, waaruit blijkt dat een overgrote meerderheid van de Joden de harde politiek van Netanyahu ondersteunt, is dan ook meer de feitelijke vastelling van een gegeven, dan een stigmatiserende of antisemitische opmerking.

Er is met andere woorden vrij weinig aan de hand met deze uitspraken. En toch is de kreet van verontwaardiging zo sterk dat de EU en De Gucht zelf in hun schulp moeten kruipen.

Het overkomt trouwens niet alleen de Gucht. Er zijn inmiddels talloze voorbeelden waarbij de Joodse lobby door het etiket 'antisemitisme' te gebruiken iedere kritische benadering van de Israëlische regeringspolitiek of het zionisme van tafel probeert te vegen. Kritiek op Israël kan op die manier niet meer, want binnen de 24 uur slaagt diezelfde Joodse lobby erin je af te schilderen als antisemiet.
Waarmee zijzelf ironisch genoeg de stelling van Karel De Gucht bevestigen: de Joodse lobby is inderdaad bij machte de beeldvorming te sturen en de vrije meninsuiting van gekozenen in te perken. En dat is geen goede zaak.

(De Morgen 08/09/10)


Minister Maxime Verhagen, hier met Ehud Barak die de volgens de Vierde Conventie van Geneve een oorlogsmidadiger is, ontving op 29 april j.l. een prijs van het American Jewish Committee (AJC) voor "zijn inzet voor democratische waarden en zijn diepe vriendschap met Israel". Lees ook: Joodse lobby bedankt Maxime Verhagen

20 August 2010

The New Anti-Semitism

Recent attacks on Islam in the United States echo old slurs against Jews

Tablet Magazine | By Daniel Luban | Aug 19, 2010


After Abraham Foxman waded into the “Ground Zero Mosque” controversy, opposing plans to construct an Islamic community center a few blocks from the World Trade Center site, the Anti-Defamation League chief was assailed by critics who charged that the ADL was giving license to bigotry and betraying its historic mission “to secure justice and fair treatment to all citizens alike.” A week after initially coming out against the mosque, Foxman announced that the ADL was bowing out of the controversy, but the damage to the group’s reputation had been done.


A protester at a New York City Landmarks Commission vote on whether to grant protection to the buildings near Ground Zero that will house the Islamic community center. Michael Nagle/Getty Images

The problem for the ADL is that there simply isn’t much anti-Semitism of consequence in the United States these days. While anti-Semitism continues to thrive elsewhere in the world and to molder on the fringes of American society, Jews have by now been fully assimilated into the American ruling class and into the mainstream of American life. A mundane event like the recent wedding of Protestant Chelsea Clinton and Jewish Marc Mezvinsky drove this point home. What was notable was not the question “will she convert?” but how little importance anyone attached to the answer; the former first daughter’s choice between Judaism and Christianity seemed as inconsequential as the choice between Episcopalianism and Presbyterianism would have a few decades ago.

At the same time, many of the tropes of classic anti-Semitism have been revived and given new force on the American right. Once again jingoistic politicians and commentators posit a religious conspiracy breeding within Western society, pledging allegiance to an alien power, conspiring with allies at the highest levels of government to overturn the existing order. Because the propagators of these conspiracy theories are not anti-Semitic but militantly pro-Israel, and because their targets are not Jews but Muslims, the ADL and other Jewish groups have had little to say about them. But since the election of President Barack Obama, this Islamophobic discourse has rapidly intensified.

While the political operatives behind the anti-mosque campaign speak the language of nativism and American exceptionalism, their ideology is itself something of a European import. Most of the tropes of the American “anti-jihadists,” as they call themselves, are taken from European models: a “creeping” imposition of sharia, Muslim allegiance to the ummah rather than to the nation-state, the coming demographic crisis as Muslims outbreed their Judeo-Christian counterparts. In recent years the call-to-arms about the impending Islamicization of Europe has become a well-worn genre, ranging from more sophisticated treatments like Christopher Caldwell’s Reflections on the Revolution in Europe to cruder polemics like Mark Steyn’s America Alone and Bat Ye’or’s Eurabia.

It would be a mistake to seek too precise a correspondence between the new Islamophobia and the old anti-Semitism, which differ in some key respects. Jews have never threatened to become a numerical majority, or even a sizable minority, in any European country, so anxiety about Jewish power naturally gravitated toward the myth of the shadowy elite manipulating the majority from behind the scenes. By contrast, anti-Muslim anxiety has focused on the supposed demographic threat posed by Muslims, in which the dusky hordes overwhelm the West by sheer weight of numbers. (“The sons of Allah breed like rats,” as the late Italian journalist Oriana Fallaci put it.) It may be that in many ways this Islamophobia shares more of the tropes of traditional anti-Catholicism than classic anti-Semitism.

But if the tropes do not always line up, there is some notable continuity in the players involved. One of the most striking stories of recent years has been the realignment of segments of the European far right behind a form of militant support for Israel. Much of the traditional neofascist right remains both anti-Muslim and anti-Semitic, but savvier far-right leaders have realized that by dropping the anti-Semitic elements of their platforms and doubling down on Islamophobia, they can tap into a new base of support from pro-Israel hawks across the Atlantic. Both the British National Party and the Vlaams Belang in Belgium have gone this route, although it remains questionable whether the move away from anti-Semitism is more than skin-deep. (The Vlaams Belang’s predecessor party, for instance, was disbanded after a controversy concerning Holocaust-denying statements made by one of its top officials.) Equally striking has been the rise of Geert Wilders, the controversial Dutch politician whose Islamophobia, virulent enough to draw the condemnation of even the ADL, has made him a darling of “anti-jihadists” in the United States.

Although there was a predictable upsurge in anti-Muslim sentiments in the United States following the Sept. 11 attacks, much of the most virulent Islamophobic discourse remained marginal on this side of the Atlantic in the early years of the war on terror. There are several possible reasons for this, but one of the most important is simply that George W. Bush, as president, was committed to a rhetoric about Islam as a “religion of peace” divided into a moderate majority and an extremist minority. The justification for the Iraq war came to depend heavily on this distinction, and right-wing hawks, with some grumbling, generally fell into line. The election of Obama, however, freed the hawks from any obligation to temper their rhetoric and simultaneously provided ample material for conspiracy theories about Muslims and fellow travelers in the White House. The result has been an intensification both in the amount of Islamophobia and in its political prominence, as ideas that were once marginal have moved to the center of political debate.

***

The two years since Obama’s election have seen a sudden flood of books describing an alleged Muslim conspiracy against the United States. Examples include Robert Spencer’s Stealth Jihad: How Radical Islam Is Subverting America Without Guns Or Bombs, Spencer and Pamela Geller’s new The Post-American Presidency: The Obama Administration’s War On America, Paul Sperry’s Infiltration: How Muslim Spies and Subversives Have Penetrated Washington, and Sperry and P. David Gaubatz’s Muslim Mafia: Inside the Secret Underworld That’s Conspiring to Islamize America.

The works share a set of common themes. Radical Muslims who engage in violence are only the tip of the iceberg, goes the argument; the more insidious threat comes from the far larger group of religious Muslims (most, perhaps all) who aim to subjugate the United States under sharia law through ostensibly peaceful and legal means. In this they are aided and abetted by the leftist elites controlling the government, media, and academy—above all, the ambiguously Muslim Obama himself—and a cast of villains that includes some mix of the Muslim Brotherhood, Jeremiah Wright, Saudi Prince Alwaleed bin Talal, the Council on American-Islamic Relations, Obama adviser Dalia Mogahed, ACORN, and George Soros. Some of the authors of these works have ties to the European far right themselves; Geller and Spencer, for instance, have alienated former political allies by championing Geert Wilders and the Vlaams Belang.

Andrew C. McCarthy’s The Grand Jihad: How Islam and the Left Sabotage America is among the most recent, and likely the most comprehensive, contributions to the genre. McCarthy is, on the surface, a credible figure: A former federal prosecutor, he came to prominence by winning convictions against Sheikh Omar Abdel-Rahman and others linked to the 1993 World Trade Center bombing. During the Bush years, he was a vociferous defender of the administration’s detainee policies, while Obama’s election caused him to venture into nuttier territory. (He has speculated, for instance, that Bill Ayers may have been the real author of Obama’s Dreams From My Father.) His book helps illustrate both the potency of the Muslim-conspiracy myth and the extent to which it has taken hold of mainstream right-wing discourse.

McCarthy’s thesis is simple: Muslims aiming “to supplant American constitutional democracy with sharia law” have joined forces with leftists—including Obama himself—to impose a shared “totalitarian, collectivist” vision. Which Muslims? McCarthy hints that the real problem is Islam itself but that for reasons of political correctness it is wiser to stick to the term “Islamist”—a distinction that loses some of its force given his estimation that two-thirds of Muslims are Islamists. (Indeed, he applies the term to some, like Edward Said, who were not Muslims at all.)

The bulk of the Muslim population, then, aims to impose sharia over every aspect of American life. How will they do this? Through violence, if need be—but McCarthy is keen to note that Islamists are above all master dissimulators who will seek to impose sharia through legal means if they can (“grand-jihad-by-sabotage,” he calls it). This means that even peaceful attempts to follow Islam through strictly private means (for instance, through sharia-compliant finance) are simply precursors to a takeover of the overall system. Muslims who live within religious or ethnic enclaves are not merely trying to remain within a familiar community or preserve shared values; rather, they are presented as deviously following the “voluntary apartheid” strategy of Yusuf al-Qaradawi, ideologue of the Muslim Brotherhood—the group whose “global tentacles” extend into nearly every Muslim-American civil society organization. It is too obvious to be worth belaboring that no one would dream of applying a similar logic to Orthodox Jews or evangelical Christian homeschoolers.

At times, McCarthy speaks the language of religious tolerance, arguing simply that Islam should not have a “sacrosanct status” denied to other religions. Yet it becomes increasingly clear that he is in fact arguing for special targeting and discriminatory measures against Islam, and he eventually concedes that he believes it is wrong to place Judaism and Christianity “on a par with an inherently discriminatory, supremacist doctrine.” As a result, “foreign Muslims should not be permitted to reside in America unless they can demonstrate their acceptance of American constitutional principles.” (But how, given the Muslim propensity for dissimulation, can we be sure that their professions of loyalty are genuine?)

The Islamist threat to the United States, McCarthy further argues, would not be so dire if it weren’t for their alliance with the leftists who “dominate policy circles, the academy, and the media.” The most important of these, of course, is Obama himself. Obama “publicly professes” to be a Christian, and McCarthy generously allows that there is no reason to doubt him—although he goes on to include two full chapters on Obama’s Muslim roots—before asserting that the “faith to which Obama actually clings is neocommunism.” This distinction ultimately matters little, however, for the Marxism of Obama and the rest of the American elite coalesces in key respects with the Islamism of the Muslim Brotherhood and its American minions.

The overall tone and content of McCarthy’s polemic will be familiar to students of 1850s Know-Nothing anti-Catholicism or 1950s anti-Communism—or, for that matter, late-19th-century European anti-Semitism. It is tempting to dismiss him as a crackpot, and on an obvious level he is one. But his speculations and those of his fellows are far from irrelevant to the political moment. They are not being published in anonymous blog comments sections, but in widely publicized and bestselling books. More to the point, they have already made a notable impact on American political discourse.

The mosque furor is only the most recent and revealing demonstration of the anti-jihadists’ political influence; from the beginning of the controversy, McCarthy and his allies have dictated the terms of debate on the right. In his July 28 statement attacking the Islamic center, Newt Gingrich cited The Grand Jihad and framed the controversy in McCarthy’s terms of Western civilization under siege from creeping sharia. More recently, the American Family Association—a leading fundamentalist Christian group—cited the book to argue that no more mosques should be built anywhere in the United States because “each Islamic mosque is dedicated to the overthrow of the American government.” A campaign spearheaded by Pamela Geller, the right-wing blogger who was previously most notorious for publishing a lengthy piece alleging that Obama is the illegitimate child of Malcolm X, will place ads on New York City buses opposing the Islamic center. On September 11, she and Gingrich will lead a major rally against the center that will also feature Wilders, the Islamophobic Dutch politician. What was once a lunatic fringe now appears to be running the show, aided and abetted by mainstream figures like Gingrich.

It is quite possible that the next Republican president will also be a party to what can justly be called the new McCarthyism; for that reason alone, McCarthy and his allies deserve our attention. But even more important is the impact of this steady stream of anti-Muslim vitriol on the popular consciousness. Cynical politicians like Gingrich may know that all the talk of the Islamic center as a “9/11 victory monument” and of ordinary Muslims as stealth sharia operatives is mere agitprop designed to win votes in an election year, but ordinary citizens may take them at their word and act accordingly.

While activists like Pam Geller have led the anti-mosque campaign and the broader demonization of Muslims that has accompanied it, leaders like Abe Foxman have acquiesced in it. In doing so they risk providing an ugly and ironic illustration of the extent of Jewish assimilation in 21st-century America. We know that Jews can grow up to be senators and Supreme Court justices. Let’s not also discover that they can grow up to incite a pogrom.

Daniel Luban is a doctoral student in political science at the University of Chicago.

2 July 2010

Is de Koran een Mein Kampf?

Wereldjournalisten | 2 juli 2010 | P.S. van Koningsveld


Dat de Koran net als Mein Kamp antisemitisch zou zijn, zoals PVV-voorman Wilders suggereert, betwijfelt islamoloog prof. dr. Pieter Sjoerd van Koningsveld. Lange tijd gold voor Joden juist het 'Pact van Bescherming'. Een pact gebaseerd op de Koran.

Bij de vroegste expansie van de macht van de islam naar buiten het Arabische schiereiland - in de nadagen van Mohammeds optreden als religieus en staatkundig leider - werd een beleid geformuleerd over christelijke en joodse gemeenschappen in het veroverd gebied. Dit beleid vormde de grondslag voor de latere betrekkingen tussen de islamitische overheid enerzijds en haar christelijke en joodse onderdanen anderzijds.
De kern van dit beleid wordt vertolkt door een vers in de Koran IX: 29: ´Bestrijdt, onder hen aan wie het Boek gegeven is, degenen die niet geloven in Allah, noch in de Laatste Dag, die niet verbieden wat Allah en Zijn Boodschapper hebben verboden en die de religie van de Waarheid niet volgen, totdat zij de hoofdelijke belasting betalen uit erkenning van superioriteit en zij in een staat van onderwerping verkeren.´

Pact van Bescherming

Dit vers was voor islamitische juristen het centrale gegeven op basis waarvan zij, door de geschiedenis van de islam heen, de doctrine van het ´Pact van Bescherming´ ontwikkelden, dat tussen de islamitische autoriteiten en de onderworpen christelijke en joodse gemeenschappen werd geacht te bestaan. Het vers - en zijn doorwerking in het islamitische recht - vormde tegelijkertijd het meest kardinale verschil ten opzichte van de juridische positie van joden onder christelijk bestuur, welke namelijk, zoals bekend, op geen enkel vers uit het Nieuwe Testament kon worden gebaseerd. Integendeel. In zijn vergelijkend-historische studie over de positie van joden onder islamitisch en christelijk bestuur, ziet Mark Cohen hierin de belangrijkste oorzaak van de relatief gunstiger lotgevallen van joden in de islamitische ten opzichte van de christelijke wereld. Joden (trouwens ook christenen) werden, daar waar de islamitische Wet heerste, beschermd door een duidelijke bepaling ontleend aan de Koran zelf.

Kalief Umar

Nadere bepalingen die aan het voornoemde richting gaven en onder sommige omstandigheden ook een inbreuk op hun positie konden meebrengen, werden op basis van bronnen buiten de Koran ontwikkeld. Daar waren allereerst de Stipulaties van Umar, een lijst van voorwaarden die de tweede opvolger van Mohammed, Kalief Umar, aan verdragen met onderworpen voor niet-islamitische gemeenschappen zou hebben verbonden. Deze Stipulaties zouden, als uitwerkingen en toevoegingen aan de koranische grondgedachte van de hoofdelijke belasting en het bijbehorende Pact, een belangrijke rol in het islamitisch recht spelen. De Stipulaties omvatten bijvoorbeeld specifieke regels voor kleding van niet-moslims, restricties op het manifesteren van niet-islamitische rituelen en symbolen in de openbare ruimte, evenals op de restauratie en nieuwbouw van kerken en synagogen.



Jemenitische juristen

Daarnaast werd in sommige concrete gevallen teruggegrepen op uitspraken die Mohammed kort voor zijn overlijden zou hebben gedaan (die ook niet in de Koran voorkomen), waarin hij zou hebben gesteld: ‘Op het Arabische Schiereiland mag slechts één godsdienst voortbestaan.’ Hiermee zou hij hebben aangegeven, dat het koranische stelsel van hoofdelijke belasting en Pact alleen buiten het Arabische Schiereiland mocht gelden, hetgeen het bestaansrecht van christelijke en joodse gemeenschappen ter plaatse dreigde aan te tasten. In dit licht is het te begrijpen dat islamitische juristen in Jemen door de eeuwen een discussie hebben gevoerd over de vraag of , in het licht van de aangehaalde aan Mohammed toegeschreven uitspraak, de belangrijke joodse gemeenschap ter plaats niet uit Jemen moest worden verdreven. Een poging daartoe werd in de 17de eeuw zelfs ondernomen, met steun van sommige juristen, terwijl andere godsdienstgeleerden zich hiertegen verzetten.


Opstand of verraad

Een andere mogelijkheid tot aantasting van de bescherming die met het Pact gegeven was, hing samen met de gedachte van onderwerping, die aan het Pact ten grondslag lag. Bij opstand of verraad, bijvoorbeeld door collaboratie met een vijandige macht, kon tot verbreking van het Pact worden geconcludeerd. Onder die omstandigheden, die zich incidenteel hebben voorgedaan, verviel het recht op belijdenis van de niet-islamitische godsdienst, op bescherming van lijf en goederen en restte vlucht of bekering tot de islam. Dit was bijvoorbeeld het geval in de vroege periode van de Almohadenheerschappij in het Iberisch schiereiland en Noord-Afrika, de tijd waarin onder anderen de befaamde joodse godsdienstgeleerde Maimonides uit Al-Andalus via Marokko een veilig heenkomen zocht in Cairo.

Aanvalsoorlog Israël

De strijd tegen Israël funderen islamitische godsdienstgeleerden mede in de Koran. Een van de vroegste verzen die moslims toestond te strijden, luidt als volgt: ‘Bestrijdt voor de zaak van Allah degenen die u bestrijden, maar valt hen niet eerst aan. Allah houdt niet van aanvallers’ (soera 2:190). Dit vers beschouwen de meest gezaghebbende geleerden vandaag de dag als grondslag van de islamitische regel dat aanvalsoorlogen zijn verboden, maar gewapende strijd ter zelfverdediging niet alleen geoorloofd is, maar zelfs verplicht. De oorlog tegen Israël wordt gezien als strijd tegen een agressor en bezetter; deze geldt als collectieve plicht voor alle moslims om tot die aIs die strijd te kwalificeren als antisemitisch? In zijn recente tweedelige werk over de jihad heeft Yusuf Al-Qaradawi, meest gezaghebbende hedendaagse godsdienstgeleerde van de Soennitische islam, deze vraag om 2 redenen verworpen. Ten eerste zijn Arabieren zelf ook semieten en als nakomelingen van Abraham via Ismail zelfs neven van hen als nakomelingen van Jacob. Sterker nog: de Koran beschouwt alle moslims als nakomelingen van Abraham. De tweede reden is dat moslims humanistische wereldburgers zijn krachtens hun religieuze en intellectuele vorming en dus niet zijn gekant tegen welk ras of welke afkomst dan ook. Hun godsdienst leert hen dat de gehele mensheid één grote familie is, die wordt verenigd door aanbidding van God en afstamming van Adam.

Jodendom is geen nationaliteit

Al-Qaradawi wijst er overigens op, dat niet alle joden heden ten dage semieten zijn, ‘zoals zij wel menen’, omdat velen van hen afstammen van volkeren en groepen die ooit tot het jodendom van buitenaf zijn bekeerd, zoals de joden van het koninkrijk van de Khazaren, de joden uit Jemen, Oost-Afrika, Egypte, de Maghrib, hetgeen in de aard der zaak ligt, omdat het jodendom, aldus Qaradawi, ‘geen nationaliteit is maar een godsdienst’. Ik teken aan dat Al-Qaradawi heel dicht staat bij de argumentatie van de Israëlische hoogleraar geschiedenis, Shlomo Sand in zijn recente boek The invention of the Jewish people, waarin een scherpe aanval op de zionistische ideologie en zijn onheilzame uitwerking op het geschiedenisbeeld is gedaan.

De strijd ter bevrijding van Palestina wordt evenmin gevoerd, omdat Israël joods is. Van het respect dat het jodendom als godsdienst van islamitische zijde geniet, is op verschillende plaatsten van de Koran sprake, aldus Al-Qaradawi, de joden staan zelfs dichter bij de islam dan de christenen. De gedachte dat het bij de jihad tegen Israël om een strijd tegen het joodse geloof zou gaan, die men soms zelfs aantreft bij godsdienstgeleerden van de islam, is een zeer ernstig misverstand. De joden behoren tot de Lieden van het Boek, moslims mogen zich met hen verzwageren en hun voedsel met hen delen. Toen de christelijke wereld hen verwierp, vonden ze een veilig toevluchtsoord in het Gebied van de Islam.
Weliswaar hebben de joden zich in de beginperiode van de islam afwijzend en vijandig ten opzichte van de boodschap opgesteld. ‘Er is echter maar één enkele reden voor onze strijd met de joden: dat zij ons land hebben overmeesterd, het land van de islam, het land van Palestina, dat ze onze mensen hebben verjaagd, de oorspronkelijke bewoners van het land, en hun aanwezigheid als binnendringers hebben opgelegd met ijzer, vuur, geweld en bloed.'



Vreedzame coëxistentie

Uit het voorgaande is in voldoende mate naar voren gekomen, dat in de geschiedenis van de islam, inclusief de hedendaagse tijd, in de regel geen sprake was van antisemitisme in directe samenhang met de interpretatie van een of meer passages uit de Koran. Incidentele vervolgingen van joodse minderheden onder islamitisch bestuur hebben plaats gevonden, vooral in perioden van crises. Antisemitisch geschreeuw klinkt geregeld op, ook van Arabische en islamitische zijde, helaas ook wel in Nederland.
Zo presenteert een docent van de Islamitische Universiteit van Europa in een leerboek voor zijn studenten het beruchte antisemitische schotschrift van de ‘Protocollen van de Wijzen van Zion’ als derde hoofdbron voor de kennis van het jodendom, naast het Oude Testament en de Talmud als de eerste 2 bronnen.
Maar het door de Koran gelegde grondpatroon was en is uitdrukkelijk dat van vreedzame coëxistentie. De moderne beredenering binnen de main stream-Islam van de jihad tegen Israël als religieuze plicht, kan niet als antisemitisme worden afgedaan. Het gaat om een authentiek politiek conflict, dat nog steeds niet met de daartoe uitsluitend adequate, dat wil zeggen politieke, middelen is opgelost.

Prof. Dr. P.S. van Koningsveld, emeritus-hoogleraar islamologie

Dit is een deel uit het artikel Koran en Mein Kamp van prof. dr. P.S. van Koningsveld dat verscheen in het tijdschrift Openbaar Bestuur, jrg. 20, nr. 5 (mei 2010), p.2-7

Klik hier voor het (deel)artikel inclusief het notenapparaat.

29 June 2010

Joodse Kutmarokkaantjes

Dat een "incident met een Jood" al gauw wordt bestempeld als "antisemitisme" wordt trouwens nog eens geillustreerd met dit incidentje: Joodse man wordt door "Marokkanen bekogeld met eieren". Het altijd zo evenwichtige dagblad de Telegraaf besteedt er aandacht aan in de papieren krant, maar ook een beetje in dit artikel "Noodklok over antisemitisme" waar de geplaagde man ook nog even aan het woord komt. En wat blijkt 3 dagen later: de politie heeft de "Marokkanen" opgepakt en het blijken 3 Joodse buurtgenoten van de man te zijn van 12, 13 en 14 jaar. Joodse Kutmarokkaantjes?

www.krapuul.nl

24 June 2010

The transformation of ‘anti-Semitism’

By Paul Woodward | Mondo Weiss, February 11 2010


In recent years, right-wing Israeli political leaders and their supporters have warned of the rise of a “new anti-Semitism”, rife across Europe and in left-wing political circles. The new anti-Semites are critics of Israel. They don’t target Jews; they target the Jewish state. (I say “they” but of course I should say “we” because I too would surely be branded as being among the ranks of this hateful group).

Still, this term “new anti-Semitism” hasn’t really caught on. Instead, something much more significant has happened: the term “anti-Semitic” has taken on new meaning not because it actually has a new meaning but because what it signals has become more important than what it targets.

Glenn Greenwald warns that those who so freely scream “anti-Semite” are “cheapening and trivializing ‘anti-semitism’ to the point of irrelevance.”

Joe Klein has called on his friend Leon Wieseltier to apologize to Andrew Sullivan for suggesting that the latter had shown “venomous hostility toward Israel and Jews.” Wieseltier didn’t use the word anti-Semite, but the insinuation was transparent.

A shift has indeed taken place and it is not merely that the charge of anti-Semitism has become so overused that it is losing its meaning, it is this:

The new anti-Semitism does not identify expanding ranks of Jew-haters; it signals a new class of hysterical and hateful Jews.

Anti-Semitism no longer points at its intended target; it points at itself.

This is a cross-post from Woodward’s site, War in Context.

16 June 2010

Paul Andersson Toussaint en zijn 'feiten'

'Dit is de Dag' van de EO op Radio 1 interviewt journalist Paul Andersson Toussaint over "de constante bedreiging door Amsterdamse Marokkanen" van joden:

Wat heeft u zelf gemerkt van antisemitisme?

Nou, eh, ik heb enkele jaren geleden een verhaal gehoord van twee orthodoxe joden in de Pijp...


Nota bene, deze meneer doet al jaren onderzoek naar en onder Marokkanen in Amsterdam. Betrouwbaar?

Toussaint geeft als belangrijkste bewijs voor zijn bevindingen: "de verhalen die ik gehoord heb". Toch meent hij "onderzoek" te hebben gedaan. Als grootste problemen noemt hij:
- "in het verleden zijn joden daar met steentjes... stenen bekogeld - die verkleinwoorden moeten we ook eens van af."
- "ze zijn bang om belaagd, uitgescholden te worden"
- het "gebied" waarin "heel veel Marokkaanse jongens wonen die eh... joden niet erg leuk vinden, om het maar eens zachtjes uit te drukken."

De aanleiding van het interview is de "schuilsynagoge" in De Baarsjes, een synagoge voor een gemeenschap van 30-40 orthodoxe joden. Op de deur staat niet vermeld dat het een synagoge is, zodat de bezoekers in het geheim kunnen samenkomen zonder dat "de Marokkanen" dat weten.

Een oplossing voor het antisemitisme van Marokkaanse jongeren die Toussaint in het programma oppert is dat Marokkanen Auschwitz zouden moeten bezoeken. Om te zien dat Marokkanen eigenlijk nazi's zijn?

Voorbij de angstproganda is het goed om de Racisme Monitor van de Anne Frank Stichting erbij te halen, die elk jaar racistisch geweld in kaart brengt:

Racistisch geweld naar ‘etnische richting’:

Antisemitisch
2006: 35
2007: 21
2008: 14

Anti-islam
2006: 62
2007: 82
2008: 89

Uit de cijfers kun je o.a. concluderen dat een 'schuilmoskee' in Nederland harder nodig is dan een "schuilsynagoge".

Etniciteit daders

Toussaint meende op de radio ook: "Ik heb nog nooit gehoord dat ze door Hollanders belaagd of besprongen werden", en wederom: "Dit zijn wel de verhalen die ik gehoord heb..."

De Anne Frank Stichting publiceerde echter:

"Racistisch geweld kan door zowel autochtonen als ook door allochtonen worden gepleegd. In de inventarisatie over 2007 was in 103 gevallen voldoende informatie voorhanden om de autochtone dan wel allochtone identiteit van de (vermoedelijke) daders te kunnen benoemen: in 86 gevallen waren de daders autochtonen en in 17 gevallen allochtonen. Vorig jaar ging het in 93 gevallen om autochtoon daderschap en in 26 gevallen om allochtoon daderschap. Bij het antisemitische geweld vonden wij in 3 voorvallen een allochtoon daderschap."

De interviewer merkte logischerwijs op dat Marokkanen ook, net zo, worden gediscrimineerd en gestigmatiseerd, omdat ze Marokkanen en moslim zijn. Toussaint stemt in, maar stelt dat die stigmatisering niet uit racistische overwegingen gebeurt, maar omdat dat "gebaseerd is op feiten, dat is iets anders hè". "Feiten" die hij heeft geconstateerd op basis van (jaren geleden) horen zeggen? Even later meldt hij dat hij geen cijfers heeft, maar "ik heb er wel met het CIDI over gesproken".

Feiten, bronnen of angstpropaganda

Paul Andersson Toussaint schreef een boek over de generatie van vooral jonge Marokkanen in Nederland: 'Staatssecretaris of seriecrimineel'. Daarin staat:

"Van alle Marokkaanse jongens onder de 24 jaar in Amsterdam heeft 70 procent ‘antecedenten’. Dit zijn geen officiële cijfers, ze komen van een anonieme bron die zeer goede contacten heeft met de politie."

Antecedenten? Elise Friedman van het genoemde pro-Israël propaganda-instituut stapelt er nog wat vaagheden bovenop. Dat bijvoorbeeld een joodse tennisclub, en joodse scholen e.d. "beveiligd moeten worden". Maar die "beveiliging" (met wapens) betreft een particulier initiatief van de joodse gemeenschap, omdat de overheid beveiliging niet nodig acht, aangezien er geen sprake is van bedreiging (waarop aanvragen worden afgewezen). Ook stelt Friedman dat joden geen incidenten melden "omdat ze er aan gewend zijn". Dat is dezelfde tactiek als bijvoorbeeld beweren dat vrouwen hoofddoeken dragen omdat ze daartoe door hun man of vader worden gedwongen. Zolang 'de dader' of 'de vijand' onzichtbaar, ontelbaar en onnaspeurbaar is kun je allerlei ideeën de wereld in helpen die een vals of vervormd beeld geven van de werkelijkheid. Met filosemitische zendtijd (EO), publicisten als Toussaint, en natuurlijk het CIDI, is dat een peuleschil.

Antisemitisme, racisme en etnicisme is een abject fenomeen van alle eeuwen en en komt voor bij alle bevolkingsgroepen. Angstpropaganda zoals die van Toussaint en Friedman helpt daartegen niet. Integendeel, het biedt een vruchtbare grond.

Bronnen:
Radio 1
http://www.annefrank.org/ond_upload/Downloads/RacistischGeweld2008.pdf
http://www.annefrank.org/ond_upload/Downloads/Monitor2008-8.pdf

14 June 2010

Nader: ‘Anti-semitism against Arabs is rife’ in U.S.

Washington Post poll says that 91 percent of people are opposed to Helen Thomas's removal. Talk about the American street. And here is Ralph Nader on the Thomas resignation. Calls it a "professional execution." More:

She's a courageous journalist... blazed the way for women like no one did.... She set the standard for journalists, asking the tough questions... [to Bush] "Why did you invade Iraq?"

She also asked questions about the Israeli-Palestinian situation...

Do you know how many people [in Washington]... privately... say bad things about Arabs? Antisemitism against Arabs is rife in politics today... Ann Coulter... said horrific things about going over there and slaughtering Muslims....

More: the open-air prison that is Gaza, the USS Liberty too and the rubberstamping by the US of the Israeli investigation. Israeli nukes? Reporters are afraid to ask about them.

I like Nader's freshness about ethnic identification. "She's of Arab origin for heaven's sake," says Nader, who is himself of Arab origin. Put the shoe on the other foot, he says: Imagine a a massive Arab power was pummeling the Jews. What do you think Jewish-American reporters would do, he asks: they'd say a lot more than Helen Thomas...



(Philip Weiss)

15 May 2010

Ds. Meeuse: Nietzsche schuld van holocaust

Aldus de evangelistische predikant C.J. Meeuse (Goes), die het "geschiedsvervalsing" noemt wat rabbijn Van de Kamp beweert: "Wat nazi-Duitsland bedacht, was het product van 1900 jaar christelijk denken in Europa." Nee, meent Meeuse, het waren niet de eeuwen van christelijke jodenhaat en jodenvervolging, die de geesten rijp hebben gemaakt voor de holocaust ('Gott mit uns'), maar het was de Duitse filosoof Friedrich Nietzsche, die met zijn theorie van "Untermenschen" en "Übermenschen" eerder in aanmerking komt als grondlegger voor het nazisme. Het mag duidelijk zijn dat de Meeuse-sekte zodoende de oorzaak van de holocaust ontkent, net als de andere antisemitische gereformeerden.


Dominee Meeuse: 'Holocaust schuld van Nietzsche'


Presidium of the "German Christians," Berlin, November 13, 1933
The "German Christians" desired to achieve absolute organizational and ideological conformity between the Protestant church and the National Socialist state. Following their triumphant success in the Protestant church elections in July 1933 and the election of Ludwig Müller to the office of Reich bishop, they feel they have reached the zenith of their power over church policy in the autumn of 1933.








Soldaten zweren trouw aan god en Hitler, zie video.




The Deutsche Christen (DC) became the voice of Nazi ideology within the Evangelical Church (the Religious Right of their day) and approved by Hitler. They proposed a church "Aryan paragraph" to prevent "non-Aryans" from becoming ministers or religious teachers. Most church leaders solidly supported the "Judenmission." Only a very few number of Christians opposed Nazism such as the "Confessing Christians" (a Church movement not recognized by the Protestant orthodoxy) headed by Dietrich Bonhoeffer. The support of Nazism by the majority of German Christians and German Christian leaders shows the danger of mixing religion with government.
Note the flags with the Christian cross with the swastika in the middle (also described as the Double Cross).




Souvenir Hitlerjugend


Jezus met Duitse soldaat, houtsnede kansel, Maarten Lutherkerk Berlijn.


Doopfont met Hitler


Page from the anti-Semitic German children's book, "Der Giftpilz". The text reads, "When you see a cross, then think of the horrible murder by the Jews on Golgotha..."

3 May 2010

Wiesje de Lange: "Er is geen oplossing dan de totale vernietiging van dat volk."

Entlösung van Palestijnen, dat bepleit Wiesje de Lange. Waarom? Omdat ze Amalekieten zouden zijn, en die deugen niet. Volgens Wiesje de Lange, die gelukkig alleen maar een podium krijgt bij haar extreemrechtse ideologiegenoten op het internet en haar antisemietische kameraden van Christenen voor Israël. Verontrustend is ook de revival van Middeleeuwse ideeën om mensen, die de misdaden van Israël rapporteren, de mond te snoeren.



Bepleiten dat een volk, welk volk dan ook, totaal vernietigd moet worden, als "enige oplossing" (zie: Endlösung), is in Nederland strafbaar, alsmede het verspreiden van zo'n boodschap, en ook haatzaaien en de verspreiding daarvan. Ik roep hierbij dan ook iedereen op om aangifte te doen tegen haar uitgever, Uitgeverij Kok te Kampen, of hier een klacht in te dienen. Dat Israël zulke extremisten koestert is niet verassend aangezien ze er zelfs in de regering zitten, maar dat wil nog niet zeggen dat ze hier ook carte blanche moeten krijgen.

25 April 2010

Antisemitisme van Gidi Markuszower verzwegen

Eind maart diende Gidi Markuszower, woordvoerder van de Likud en sinds vandaag kandidaat af van de PVV, een motie in bij de Kerkeraad van de Nederlands-Israëlitische Hoofdsynagoge (NIHS) om "verachtelijke joodjes", die het VN-rapport van "de gevaarlijke jood Goldstone" te verbannen:

"In het oude Polen (waar mijn roots liggen)’, schrijft de PVV-kandidaat, ‘wisten we wel raad met dit soort verachtelijke joodjes. Die werden gewoon de shul (synagoge, red.) uitgeplukt en uit het shtetl (dorp, red.) geschopt; in het beste geval. In het ergste geval werden deze in de koude bossen van Oost-Europa achtergelaten en nooit meer teruggevonden." (bron)


Markuszower noemde het daarbij "natuurlijk wel ergens jammer" dat dit gebruik nu in West-Europa niet meer bestaat. Formeel gezien bepleitte hij een selectieve jodenvervolging, en mag je tevens stellen, aangezien het om joden gaat, dat Markuszower een antisemiet is.

Normaliter springen de media, lobby-instituten als het CIDI, en een hele ris pro-Israël/anti-islam bloggers daar bovenop. Gaat u maar na, wanneer de oproep werd gedaan door bijvoorbeeld de orthodox-gereformeerde Bas van der Vlies (SGP) of de islamitische Ahmed Marcouch (PvdA), dan zouden politici zich haasten om er Kamervragen over te stellen. Maar nu zwijgt vrijwel iedereen, niet in het minst de "verachtelijke joodjes" zelf, omdat het een jood betreft (en een PVV'er).

De dichter, essayist en politicus Aimé Césaire (1913-2008) schreef over dit fenomeenin zijn 'Discours sur le colonialisme' (1950):

Mensen zijn verbaasd, ze worden verontwaardigd. Zij zeggen: "Hoe vreemd! Maar niet getreurd - het zijn nazi's, het is maar tijdelijk!" En ze wachten, en ze hopen, en ze verbergen de waarheid voor zichzelf, dat het barbarij is, de ultieme barbarij, de bekroonde barbarij die alle dagelijkse barbarijen omvat; dat het wel nazi's zijn, jazeker, maar voordat zij er zelf het slachtoffer van werden, waren zij hun handlangers, die het nazisme tolereerden voordat het henzelf werd aangedaan, dat ze het vergaven, hun ogen ervoor sloten, het legitimeerden, want tot dan toe werd het alleen toegepast op niet-Europese volkeren; dat zij dat nazisme hebben gecultiveerd, dat zij er verantwoordelijk voor zijn, nog voordat het het hele bouwwerk van de westerse, christelijke beschaving met bloedrode wateren overspoelde, druipt het, sijpelt het en druppelt het uit elke spleet.

De klokkenluider in deze, DePers, heeft het antisemitisme van Gidi Markuszower ontmaskerd, hoewel zonder de term 'antisemitisme' te noemen. Het is ook de enige krant die zijn "verachtelijke joodjes" citaat publiceerde. Was dat misschien niet fatsoenlijk genoeg voor de lezers van andere kranten? Of proberen ze Markuszower, en daarmee de PVV, én de Likud, te beschermen? In het buitenland is het heel normaal dat lezers brieven schrijven naar media (en politici), en die voelen zich dan ook verplicht om ze te beantwoorden. In Nederland bestaat dat soort democratie simpelweg niet: je krijgt zelden antwoord, en wanneer je het krijgt is het gepikeerd, en zelfs heb ik persoonlijke aanvallen van zogeheten journalisten ontvangen, die best weten dat ze leugens verspreiden, maar daar geen verantwoordelijkheid voor willen nemen. Daarnaast censureren filosemitische kranten (zoals Trouw, Gereformeerd Dagblad en Nederlands Dagblad) kritische reacties - behalve wanneer tegen moslims en/of Arabieren. Het heeft dus geen zin om bij de media zelf te informeren waarom de redactie heeft gekozen om bepaalde informatie weg te laten, of desgewenst: te censureren.

De Telegraaf en het ANP spannen de kroon, die meldt alleen maar dat Markuszower vertrekt uit de PVV met zijn citaat dat het de schuld van de media is (bekend symptoom, slachtofferisme, een dader die zich als slachtoffer voordoet).
Persbureau Novum (Nieuws.nl) en HP/DeTijd melden alleen dat er ophef was ontstaan over het feit dat Markuszower in 2008 een wapen droeg. Er staat niet bij dat hij daarmee ook in overtreding was.
Het ANP op Nu.nl noemt het wapen de levenslange joodse ban, maar zonder details.
De Volkskrant citeert over de "verachtelijke joodjes" zaak alleen: "de Zuid-Afrikaanse laffe en gevaarlijke Jood" Richard Goldstone.

Mijns inziens is het grote verschil tussen slachtofferisme en slachtofferschap dat bij de laatste echt sprake is van een slachtoffer, en bij slachtofferisme het vermeende slachtoffer eigenlijk een dader is, die zich als slachtoffer voordoet om bescherming op te roepen, zodat hij zijn misdaden kan legitimeren en continueren. Markuszower geeft aan dat hij het slachtoffer is geworden van de media (bevestigd door zijn fanclub op het internet). Maar wanneer je goed leest wordt Markuszower in de media alleen maar exact geciteerd, en correcter dan correct behandeld. Maar zou hij een prominente moslim zijn geweest, dan was het natuurlijk weer een heel ander verhaal.

Markuszower is eraan gewend om in besloten joodse clubjes te kunnen opereren die informatie voor zichzelf houden. Hij heeft zich blijkbaar verkeken op het Nederlands democratisch bestel. Ik vind het jammer dat hij vertrekt uit de PVV, omdat zijn soort extremisme alleen bestreden kan worden wanneer het zichtbaar is. Nu etteren zijn fanatieke ressentimenten, en die van zijn geloofs- en ideologiegenoten, weer ondergronds verder.