Antisemitisme van Gidi Markuszower verzwegen

Eind maart diende Gidi Markuszower, woordvoerder van de Likud en sinds vandaag kandidaat af van de PVV, een motie in bij de Kerkeraad van de Nederlands-Israëlitische Hoofdsynagoge (NIHS) om "verachtelijke joodjes", die het VN-rapport van "de gevaarlijke jood Goldstone" te verbannen:

"In het oude Polen (waar mijn roots liggen)’, schrijft de PVV-kandidaat, ‘wisten we wel raad met dit soort verachtelijke joodjes. Die werden gewoon de shul (synagoge, red.) uitgeplukt en uit het shtetl (dorp, red.) geschopt; in het beste geval. In het ergste geval werden deze in de koude bossen van Oost-Europa achtergelaten en nooit meer teruggevonden." (bron)

Markuszower noemde het daarbij "natuurlijk wel ergens jammer" dat dit gebruik nu in West-Europa niet meer bestaat. Formeel gezien bepleitte hij een selectieve jodenvervolging, en mag je tevens stellen, aangezien het om joden gaat, dat Markuszower een antisemiet is.

Normaliter springen de media, lobby-instituten als het CIDI, en een hele ris pro-Israël/anti-islam bloggers daar bovenop. Gaat u maar na, wanneer de oproep werd gedaan door bijvoorbeeld de orthodox-gereformeerde Bas van der Vlies (SGP) of de islamitische Ahmed Marcouch (PvdA), dan zouden politici zich haasten om er Kamervragen over te stellen. Maar nu zwijgt vrijwel iedereen, niet in het minst de "verachtelijke joodjes" zelf, omdat het een jood betreft (en een PVV'er).

De dichter, essayist en politicus Aimé Césaire (1913-2008) schreef over dit fenomeenin zijn 'Discours sur le colonialisme' (1950):

Mensen zijn verbaasd, ze worden verontwaardigd. Zij zeggen: "Hoe vreemd! Maar niet getreurd - het zijn nazi's, het is maar tijdelijk!" En ze wachten, en ze hopen, en ze verbergen de waarheid voor zichzelf, dat het barbarij is, de ultieme barbarij, de bekroonde barbarij die alle dagelijkse barbarijen omvat; dat het wel nazi's zijn, jazeker, maar voordat zij er zelf het slachtoffer van werden, waren zij hun handlangers, die het nazisme tolereerden voordat het henzelf werd aangedaan, dat ze het vergaven, hun ogen ervoor sloten, het legitimeerden, want tot dan toe werd het alleen toegepast op niet-Europese volkeren; dat zij dat nazisme hebben gecultiveerd, dat zij er verantwoordelijk voor zijn, nog voordat het het hele bouwwerk van de westerse, christelijke beschaving met bloedrode wateren overspoelde, druipt het, sijpelt het en druppelt het uit elke spleet.

De klokkenluider in deze, DePers, heeft het antisemitisme van Gidi Markuszower ontmaskerd, hoewel zonder de term 'antisemitisme' te noemen. Het is ook de enige krant die zijn "verachtelijke joodjes" citaat publiceerde. Was dat misschien niet fatsoenlijk genoeg voor de lezers van andere kranten? Of proberen ze Markuszower, en daarmee de PVV, én de Likud, te beschermen? In het buitenland is het heel normaal dat lezers brieven schrijven naar media (en politici), en die voelen zich dan ook verplicht om ze te beantwoorden. In Nederland bestaat dat soort democratie simpelweg niet: je krijgt zelden antwoord, en wanneer je het krijgt is het gepikeerd, en zelfs heb ik persoonlijke aanvallen van zogeheten journalisten ontvangen, die best weten dat ze leugens verspreiden, maar daar geen verantwoordelijkheid voor willen nemen. Daarnaast censureren filosemitische kranten (zoals Trouw, Gereformeerd Dagblad en Nederlands Dagblad) kritische reacties - behalve wanneer tegen moslims en/of Arabieren. Het heeft dus geen zin om bij de media zelf te informeren waarom de redactie heeft gekozen om bepaalde informatie weg te laten, of desgewenst: te censureren.

De Telegraaf en het ANP spannen de kroon, die meldt alleen maar dat Markuszower vertrekt uit de PVV met zijn citaat dat het de schuld van de media is (bekend symptoom, slachtofferisme, een dader die zich als slachtoffer voordoet).
Persbureau Novum (Nieuws.nl) en HP/DeTijd melden alleen dat er ophef was ontstaan over het feit dat Markuszower in 2008 een wapen droeg. Er staat niet bij dat hij daarmee ook in overtreding was.
Het ANP op Nu.nl noemt het wapen de levenslange joodse ban, maar zonder details.
De Volkskrant citeert over de "verachtelijke joodjes" zaak alleen: "de Zuid-Afrikaanse laffe en gevaarlijke Jood" Richard Goldstone.

Mijns inziens is het grote verschil tussen slachtofferisme en slachtofferschap dat bij de laatste echt sprake is van een slachtoffer, en bij slachtofferisme het vermeende slachtoffer eigenlijk een dader is, die zich als slachtoffer voordoet om bescherming op te roepen, zodat hij zijn misdaden kan legitimeren en continueren. Markuszower geeft aan dat hij het slachtoffer is geworden van de media (bevestigd door zijn fanclub op het internet). Maar wanneer je goed leest wordt Markuszower in de media alleen maar exact geciteerd, en correcter dan correct behandeld. Maar zou hij een prominente moslim zijn geweest, dan was het natuurlijk weer een heel ander verhaal.

Markuszower is eraan gewend om in besloten joodse clubjes te kunnen opereren die informatie voor zichzelf houden. Hij heeft zich blijkbaar verkeken op het Nederlands democratisch bestel. Ik vind het jammer dat hij vertrekt uit de PVV, omdat zijn soort extremisme alleen bestreden kan worden wanneer het zichtbaar is. Nu etteren zijn fanatieke ressentimenten, en die van zijn geloofs- en ideologiegenoten, weer ondergronds verder.