Nederland, Kanaän en 'de joodse staat'

Foreign Office
November 2, 1917

Dear Lord Rothchild,
I have much pleasure in conveying to you, on behalf of His Majesty's Government, the following declaration of sympathy with Jewish Zionist aspirations which has been submitted to, and approved by, the Cabinet.

"His Majesty's Government view with favour the establishment in Palestine of a national home for the Jewish people, and will use their best endeavours to facilitate the achievement of this object, it being clearly understood that nothing shall be done which may prejudice the civil and religious rights of existing non-Jewish communities in Palestine, or the rights and political status enjoyed by Jews in any other country.

I should be grateful if you would bring this declaration to the knowledge of the Zionist Federation.

Yours sincerely,
Arthur James Balfour

Het ANP is vrijwel het enige persbureau ter wereld dat met grote regelmaat de term 'de joodse staat' of 'de joodse natie' (zelfs 'het heilige land') gebruikt wanneer het Israël bedoelt. Ook de grote internationale kranten gebruiken de term, echter alleen tussen aanhalingstekens, omdat het niet gaat over de staat Israël, maar een bevolkingsgroep met een specifieke religie in dat land. Waarom het ANP deze term herhaaldelijk gebruikt, daar geeft zij bij navraag geen antwoord op. Henderiekus Wiltjer antwoord: "In onze berichtgeving proberen wij zo objectief mogelijk te zijn en niet gekleurd, suggestief of eenzijdig." Daar moet Nederland het dan maar mee doen.

Het probleem is natuurlijk dat 'de joodse staat' niet bestaat, aangezien er in Israël diverse etnische groepen en religies vertegenwoordigd zijn, waaronder anderhalf miljoen Arabieren (20%) - de 3 miljoen Palestijnen in bezette gebieden niet meegerekend. De term duidt in werkelijkheid een ideologie aan, en niet een locatie. Een ideologie die door J.A. Miller in haar artikel "Palestine Park" (12 december 2007) word omschreven met: "Het Westen verlangt inderdaad een joodse staat, een staat waarin een meerderheid van zijn burgers het exclusieve eigendom geniet van gestolen Palestijns land, een recht gebaseerd op een soort DNA-kenmerk."

Johannes Calvijn schreef in zijn Commentaren (±1533): "Het willekeurig en nietsontziend bloedbad [door Jozua in Jericho ±1360 v.C.], zonder onderscheid in leeftijd of geslacht, gelijk vrouwen en kinderen, oud en ziek, mag een onmenselijke slachting lijken, ware het niet uitgevoerd op het bevel van God. Aangezien hij zelf, in wiens handen leven en dood is, terecht deze naties tot vernietiging had veroordeeld, maakt dit een einde aan deze discussie. Daaraan moet toegevoegd worden dat men de obsceniteit van dit volk reeds 400 jaar lang getolereerd heeft. Wie kan er nog klagen over hardvochtigheid wanneer God zo lang gewacht heeft met het uitvoeren van zijn oordeel? En wanneer iemand zich beklaagt over het ombrengen van kinderen, omdat ze vrij van schuld zouden zijn, is dat makkelijk te weerleggen. Zij krepeerden met recht, omdat dit heidense ras toch al vervloekt en verdoemd was. We moeten goed begrijpen dat het alleen een barbaarse en walgelijke wreedheid zou zijn geweest wanneer de Israëlieten hun eigen lust en woede hadden gevolgd, met het vermoorden van moeders en hun kinderen. Maar zij moeten in dit geval terecht gehuldigd worden, vanwege hun actieve mededogen en heilige ijver bij het uitvoeren van het bevel van God, die hiermee tevreden was, aangezien het land van Kanaän was gereinigd van de onreine en walgelijke smetten waarmee het lang vervuild was."

Of, zoals we kunnen lezen in het 'Program van Beginselen van de Staatkundig Gereformeerde Partij' (SGP): "Geweld kan nodig zijn ter bescherming van recht en gerechtigheid tegen de duistere machten van geweld, wreedheid en onderdrukking." en "Op Gods zeer speciaal bevel voerde Israël verdelgingsoorlogen tegen de Kanaänitische volken, omdat deze de maat der zonde hadden vol-gezondigd (Deut. 20:16-18; vgl. Gen. 15:16)."

In het Kernprogramma van de ChristenUnie staat de volgende passage: "Israël heeft een bijzondere positie in het Midden-Oosten. De staat Israël is het nationale politieke tehuis voor de Joden en verdient vanwege historische en morele argumenten politieke steun, met inachtneming van internationale rechtsbeginselen. Op bijbelse gronden weet een christen zich met het Joodse volk verbonden (zie bijvoorbeeld Romeinen 9 t/m 11)."

Maar de messen worden bij de ChristenUnie scherper geslepen. In hun Discussienota Israël (.doc, april 2007) lezen we dezelfde overtuiging: "De bijbel geeft in het OT rijke beloften aan het volk Israël die betrekking hebben op het gezegend volksbestaan, het bezit van het land, het eeuwige koninkrijk van het huis van David, de tempel en het priesterschap." en "Heel Kanaän, het land waar je nu als vreemdeling woont, zal ik jou en je nageslacht voor altijd in bezit geven, en ik zal hun God zijn." Meerdere keren wordt er uit de bijbel geciteerd om aan te geven cq te bewijzen dat de Palestijnen geen recht hebben op hun land. Over de opdeling van Jeruzalem zijn ze uitgesproken handig, namelijk vinden ze dat Israël dat moet bepalen en niet de Christenunie. Dat is dan duidelijk.

In haar standpunten beschrijft de Christenunie Jeruzalem als "de ongedeelde hoofdstad van de staat Israël". Wel hebben de Palestijnen recht op "een menswaardig bestaan", maar wie blijkt daar in de volgende zin verantwoordelijk voor? "De Palestijnse Autoriteit dient daarom respect voor de mensenrechten, godsdienstvrijheid en democratische waarden te garanderen." Dus niet de bezetter... Verder noemen zij de Oslo-akkoorden als doel, waarover Shlomo Ben-Ami, de voormalige Israelische minister van Buitenlandse Zaken en de belangsrijkste Israëlische onderhandelaar bij de Camp David bijeenkomsten stelde: "The Oslo Agreements were founded on a new colonialist basis, on a life of dependence of one on the other, forever." En na de Oslo-akkoorden heeft Israël weer drie keer meer land ingepikt als voorheen - onder Fatah, de favoriete partij van CDA, SGP en ChristenUnie.

Opmerkelijk is dat de ChristenUnie, dus volgelingen van Jezus en zijn vredesevangelie mag je aannemen, een minster van Defensie heeft geleverd. Eimert van Middelkoop omschrijft zijn standpunt op zijn website als volgt: "Het is de bijbelse overtuiging dat overheden in dienst staan van God, 'als toornende wreekster voor hem die kwaad bedrijft'." We weten genoeg.

De traditioneel hypocriete houding van het CDA vinden we scherp beschreven door ex-CDA-er Dries van Agt in 'Benoem Israëls wandaden' (10 december 2007).