De geschiedsvervalsing van Trouw

"Israël veroverde in 2006 het noordelijke deel van Ghajar in de strijd tegen Hezbollah-strijders in Libanon. Een staakt-het-vuren, dat onder leiding van de VN tot stand kwam, maakte een einde aan de gevechten. Israël werd gevraagd zich terug te trekken uit het dorp, maar het land weigerde dit uit vrees dat Hezbollah zich weer in het dorp zou vestigen." (Trouw)

Dat Israël het dorp al had bezet voordat Hezbollah bestond wordt wijselijk door Trouw verzwegen. Dat Israël een agressief expansionistische staat is die tot op de dag van vandaag haar officiële grenzen niet wil definiëren, past niet in de officiële werkelijkheid zoals die door onze zelfbenoemde kwaliteitskranten dagelijks wordt opgedist.

Gisteren kopte Trouw: "Israël akkoord met terugtrekking uit Libanees dorp". Ook nonsens omdat Ghajar een Syrisch dorp is, veroverd op Syrië, de bewoners zien zichzelf als Syriërs, en willen terug bij Syrië gevoegd worden.

File picture dated October 2, 2008 shows Spanish soldiers of the United Nations Interim Force in Lebanon (UNIFIL) patrolling the divided village of Ghajar on the border between Lebanon and Israeli-occupied Golan Heights. Ghajar, on the northwestern edge of the Golan, fell under Israeli control after the Jewish state seized the strategic plateau, the Sinai, the West Bank, the Gaza Strip and east Jerusalem in the 1967 Six-Day War. Golan, include part of Ghajar, was annexed in 1981 in a move never recognised by the international community.

Ghajar wordt momenteel in het noorden begrensd door Israëlische mijnenvelden, een vrucht van de 22-jarige bezetting van Zuid-Libanon, en in het zuiden door een Israëlisch electronisch hek met checkpoint. Een andere vrucht van de Israëlische bezetting is Hezbollah. Hoewel wij ons in het beschaafde Westen inmiddels hebben aangeleerd om te geloven dat verzet tegen Israëlische bezettingen onder 'terrorisme' valt, en (de 100 keer grotere) Israëlische bloedbaden in bezet gebied 'verdediging'.

Ongeveer 300 jaar geleden werd Taranje veroverd door de Koerden, die het Ghajar noemden. In 1932 kregen de bewoners de keus welke nationaliteit ze wilden hebben: die van Syrië of van Libanon. Een grote meerderheid koos voor Syrië. In 1967 werd geheel Ghajar, tesamen met de Golanhoogten, door Israël bezet. En ook toen bestond Hezbollah nog niet. De status van het dorp was echter onduidelijk, en de bewoners verzochten Israël om aan de Golanhoogten toegevoegd te worden.

Bij uitzondering doet de NOS/Sander van Hoorn het één keer goed:

"De grens waarlangs het dorp nu verdeeld gaat worden is recentelijk [2000] getrokken door de Verenigde Naties en wordt de Blauwe Lijn genoemd. De bewoners willen niets weten van een teruggave. Ze willen niet voor de zoveelste keer opgedeeld worden. Bovendien zijn ze Syriërs, en hopen ze als deel van de Golan te zijner tijd weer bij Syrië te horen."

...en één keer fout, in de titel: "Israël geeft stukje land terug aan Libanon". Terug aan Libanon?

In de pro-Israël kliniek is het feest:

Ghajar wil door Israel bezet blijven
Na de Zesdaagse Oorlog lag het maandenlang in Niemandsland, en smeekten de inwoners Israel om het te bezetten. Vooruit dan maar, zeiden de Israëli's uit puur humanitaire overwegingen. (Israël & Palestijnen Nieuws blog)