De trukendoos van Rolf Bos

Rolf Bos is de opvolger van Alex Burghoorn bij de Volkskrant, correspondent in Israël. Of beter, de Volkskrant kennende, correspondent voor Israël. Ik had gehoopt dat Bos het beter zou doen dan Burghoorn, maar hij is nog een graadje erger propagandist gebleken.

Rolf Bos doet vandaag weer niet aan journalistiek, simpelweg omdat hij geen verslag doet van de feiten, maar omdat hij zijn persoonlijke mening over of visie op een zaak brengt alsof het waarheid is.

Netanyahu is misschien even geschrokken van de Palestijnse acties zondag bij de grenshekken op de Golanhoogte, maar hij bezit stevige argumenten om niet met de Palestijnen te willen praten.

Bos suggereert dus te weten hoe Netanyahu zich voelt, en kwalificeert zijn argumenten (?) als "stevig". Of die in werkelijkheid ook zo "stevig" zijn is nog maar de vraag. Wel is het historisch traditie dat Israël altijd voor alles 'stevige argumenten' heeft, zelfs voor de moord op honderden kinderen en onschuldige burgers - denk aan "zelfverdediging" en "vergeldingsaanval". Het is alleen maar in hoeverre je in die argumenten gelooft. Rolf Bos blijkt een gelover. Niet in de laatste plaats omdat hij in zijn eerste alinea al spreekt over het "vredesproces" - dat in werkelijkheid helemaal niet bestaat.

Het geschenk van Israël aan de Palestijnen

Netanyahu liet maandag in het Israëlische parlement doorschemeren dat hij genegen is de Palestijnen voorlopig zo'n 50 procent van het bezette land op de Westbank te schenken, mits de veiligheid van Israël wordt gegarandeerd.

Tsjonge, denkt de nietsvermoedende lezer, Netanyahu wil (onder onduidelijke voorwaarden) wel 50% van het land aan de Palestijnen "schenken" (cadeau doen/geven)! Wat een gulle gift, wat een bereidheid tot vrede! Schenken? Is (slechts) de helft van gestolen goed teruggeven een cadeau? Dit gaat nog verder dan propaganda, want het is waanzin.

Nooit akkoord
Het is een aanbod waar de Palestijnen nooit akkoord mee gaan. Die willen ál het land binnen de grenzen van 1967. Dat is nog maar 22 procent van 'ons historisch vaderland', zoals Abbas dinsdag in The New York Times schreef.

Bos suggereert hier dat de Palestijnen 'onwillig' zijn, 1. versterkt met het kopje "Nooit akkoord", maar zeker ook met 2. "ál het land", dat suggereert dat de Palestijnen erg veeleisend zijn. En het geheel wordt nog eens extra versterkt omdat 3. het vlak op het 'geschenk' van Netanyahu volgt. En tenslotte 4. (incl. taalfout): Bos meldt dat Netanyahu "Abbas van de historische onwaarheden betichtte", en hij schrijft daar in het artikel relatief uitgebreid over. Een ruimte die Bos Abbas niet geeft.

Rolf Bos is een trukendoos. Ook citeert hij Abbas, terwijl dat helemaal niet nodig is, omdat wat Abbas zegt een goed gedocumenteerd feit is. De vorm van het citaat gebruiken, is ook aangeven dat wat gezegd wordt net zo goed een mening zou kunnen zijn. Bos zegt hiermee: u mag aan zijn uitspraak twijfelen. Bij Netanyahu doet hij dat niet.

Dit wordt door onze pers als "vredesproces" verkocht.

Good guy, bad guy premisse

De de good guy, bad guy premisse van Rolf Bos is kort gezegd: Israël biedt een 'geschenk', en Abbas weigert het, om redenen waaraan getwijfeld mag worden. Maar dat is de werkelijkheid helemaal niet. De feiten die Bos' propaganda onderuit zouden halen verzwijgt hij dan ook. Waaronder dat wat Abbas wil, de hele wereld al heel lang wil, dus is daar niets veeleisends aan. Ook weten we door de 'Palestine Papers' inmiddels dat Abbas (in deze: Saeb Erekat, toponderhandelaar van de Palestijnse Autoriteit) reeds "the biggest Yerushalaim in Jewish history" heeft aangeboden, maar dat werd door Israël afgeslagen.

Op 3 september 2010 schreef Rolf Bos in de Volkskrant: "Er zijn vredesbesprekingen tussen Israël en de Palestijnen. En dus barst het geweld van Hamas weer los." U begrijpt nu wel wat daar de bedoeling van is. Het is vileine propaganda. Met journalistiek heeft dat niets te maken.

"De Joodse lobby" is "ijzersterk"

Een verbazingwekkende uitspraak van Bos is dat er een "Joodse lobby" bestaat in de VS die "ijzersterk" is. Daar zal het laatste nog niet over gezegd zijn, want volgens de "joodse lobby" in Nederland is dat een ernstig antisemitische term. Zo lezen we bijvoorbeeld op de website van de Nederlandse vertegenwoordiging van de Likud-partij (de partij van Netanyahu), Likoed Nederland:

De mythe van de macht van de Joodse lobby is daarmee de moderne verpakking van de nazi-mythe van 'de Joden zijn uit op de wereldheerschappij'. Dus onvervalst antisemitisme, zie bijvoorbeeld ook de definitie van antisemitisme van de Europese Unie.

Ook noemde de voorzitter van Likoed Nederland Tom Struick van Bemmelen (voormalig lid van de VVD-fractie in de Eerste Kamer) vorig jaar in Elsevier het gebruik van de term "Joodse lobby" een "antisemitisch criterium", en het CIDI rekent het noemen van de term tot een "antisemitisch incident".

Laten we wel wezen: er bestaan gewoon lobbygroepen met veel macht die door joden worden worden geleid, zoals AIPAC. Ronduit belachelijk is het dat "de Joodse lobby" antisemitisch is en "de Joodse staat" weer niet - terwijl dat zelfs het Apartheidsbeleid bevestigd! Ik gebruik zelf liever de term pro-Israël lobby, of zionistische lobby, omdat het mij niet uitmaakt wat voor religie de leden hebben. Al zouden het Smurfen zijn - het gaat er mij om wat ze doen.

Ik heb alvast maar even een schermafbeelding van het artikel gemaakt voordat de censuur er overheen gaat. Wacht maar tot de pro-Israël fantast Chris Rutenfrans er lucht van krijgt.