Minister Rosenthal en de "Amerikaanse lijn"

Voorafgaand:
» Secretaris-Generaal schreef advies aan Veiligheidsraad samen met Israël
» Three Myths of Israel's Insecurity - And Why They Must Be Debunked

Nog steeds geen letter in de Nederlandse "kwaliteitskranten" over de gepubliceerde Wikileaks-documenten, waaruit blijkt dat de VS alle zeilen heeft bijgezet om een onafhankelijk onderzoek naar door het Israëlische leger gepleegde oorlogsmisdaden tijdens Operatie Cast Lead in Gaza te verhinderen. Ook blijkt uit de documenten dat de VS en Israël exclusieve toegang hebben tot 'zeer gevoelige' beraadslagingen van een 'onafhankelijke' onderzoekscommissie. Kort gezegd: de Secretaris-Generaal van de VN Ban Ki-Moon voert opdrachten van de VS uit. Een alarmerende zaak, deze ondermijning van de internationale rechtsgang. Toch is dat in Nederland geen nieuws. Wat bezielen de redacties? Wachten ze misschien een perslunch af?

De Belgische Standaard bericht onomwonden: VS probeerde VN-onderzoek Israëlische oorlogsmisdaden te dwarsbomen. Dat is bijna correct, want er staat niet dat het ze nog gelukt is ook.

De VS wilde 'achter de schermen' 'Israël helpen'

In de Engelstalige pro-Israël pers kunnen we al lezen hoe de officiële werkelijkheid van deze zaak is vormgegeven: in plaats van te schrijven dat de VS een 'onafhankelijk' onderzoek naar oorlogsmisdaden verhinderde of belette, lezen we: 'de VS wilde Israël helpen'. Dat is natuurlijk ook zo, maar het verzwijgt dat het dat deed door het beletten van de rechtsgang, en dat is natuurlijk helemaal geen 'helpen'. Dat dat in het geheim is gebeurd wordt gepresenteerd als "achter de schermen" ("behind the scenes"), alsof we te maken hebben met een amusant inkijkje in het leven van televisiepersoonlijkheden. In plaats van de termen blokkeren of beletten wordt de term "contain" gehanteerd, dat 'binnen de perken houden' betekent.

Waarom de nieuwste onthulling van Wikileaks in de Nederlandse pers zo hardnekkig wordt verzwegen is omdat onze kranten zuinig zijn op kritiek op de VS en Israël, en in het bijzonder de combinatie van die twee (USraël). En dat is weer omdat de officiele werkelijkheid vooraleerst wordt bepaald door onze regering. Bijvoorbeeld de NOS en het ANP mag je wat mij betreft als instituten voor staatspropaganda klassificeren. Wanneer echter de officiële werkelijkheid wordt ingehaald door de feiten, in deze gepubliceerd door Wikileaks, hebben zij de keuze om 1. de zaak 'recht' te praten met propaganda, of 2. de zaak te verzwijgen. Vooralsnog is er voor optie 2 gekozen.

De Amerikaanse lijn

Minister Uriel Rosenthal is er duidelijk over. In plaats dat Nederland eigen onafhankelijke standpunten formuleert, moeten wij immer "de Amerikaanse lijn" volgen. Dat kan soms ook de lijn van de Europese Unie zijn - mits die overeenkomt met "de Amerikaanse lijn".

Omdat wij ons nu echter in een buitengewoon precaire situatie bevinden, zijn eigenstandige initiatieven van de EU, c.q. Nederland, het laatste waarop de partners in dat vredesproces zitten te wachten. Die zouden namelijk de inspanningen van de Amerikanen kunnen verstoren. Het gaat er dus niet om dat er geen initiatieven kunnen en moeten worden genomen, maar dat die initiatieven de inspanningen van de Amerikanen zullen moeten versterken. De Amerikanen zitten op dit ogenblik in een uitermate moeilijke situatie, waarin zij toe moeten naar "parallel talks". Dat is niet niks. Ook in de Raad van Ministers hebben al deze overwegingen gespeeld. Op een bepaald moment is ook heel duidelijk vastgelegd om de Amerikaanse inspanningen te ondersteunen; de Hoge Vertegenwoordiger Ashton heeft deze boodschap nog eens bevestigd en ook meegekregen in de richting van het Midden-Oosten. Dat is het primaire punt.

Aldus minister Rosenthal tijdens de begrotingsbesprekingen in december vorig jaar. Wij mogen geen eigen standpunt innemen in het zogenoemde Midden-Oosten conflict omdat we daarmee de Amerikaanse inspanningen zouden kunnen "verstoren". Onze taak is om de Amerikaanse inspanningen te "versterken". En dat is het "primaire punt". Maar waarom? Hebben de Amerikanen dan zo'n succes geboekt? Integendeel!

Ik kan mij niet anders voorstellen dan dat de Amerikanen de verklaring van de Raad van Ministers van afgelopen maandag en dinsdag con amore ondersteunen en dat zij die zien als een ondersteuning van hun inspanningen. Daar gaat het vooral om.

Dat hadden we al begrepen. Maar waarom gaat het daar om?

Ik ga ervan uit dat het uitstekend is dat de positie die de EU op dit moment inneemt, wordt gezien als een versterking van de inspanning die de Amerikanen op dit ogenblik leveren. Het is van meet af aan mijn inzet geweest om die kant op te gaan.

Maar waarom dan?

Het is en blijft een droevig feit dat een land dat erkend wordt, zo gebukt gaat onder bedreigingen vanuit buurlanden en te leven heeft met beschietingen vanuit het grondgebied elders in de richting van de eigen steden. Dat zijn toch unieke situaties waar ik de vinger op wil leggen. Het is niet anders.

En op die manier komen we niet toevallig uit op het log wat ik gisteren postte, over de drie mythes rond de 'veilgheid' van Israël:

Mythe 1: Israel's existence is threatened by the ever-present possibility of military attack
Mythe 2: The personal safety of every Jewish Israeli is threatened daily by the possibility of violent attack.
Mythe 3: Israel's existence is threatened by worldwide efforts to delegitimize the Jewish state.

Voor wat betreft de laatste mythe meldt Rosenthal in het begrotingsdebat dan ook weinig verassend dat hij het "Israël-bashen" gaat bestrijden. Maar nog steeds weten we niet waarom Rosenthal in ons Midden-Oosten beleid "de Amerikaanse lijn" wil volgen.

Ik ga ervan uit dat ik met argumenten de mensen kan overtuigen die de lijn die de Nederlandse regering volgt [de Amerikaanse lijn], zinvol vinden.

Okee, maar welke argumenten zijn dat dan?

Ik houd mij bij het punt dat ik mij aangesproken voel door al diegenen, ook internationaal vandaag de dag, die het geen bijdrage vinden aan het vredesproces in het Midden-Oosten, wanneer Israël voortdurend in de hoek wordt gedreven. Daar gaat het om wat mij betreft.

En daarna volgt weer dezelfde, inmiddels grijsgedraaide plaat:

Ik houd mij op het moment bij datgene wat het belangrijkste is: als het op een bepaald moment daarop aankomt een meerderheid in de Kamer overtuigen van de noodzaak om de tweestatenoplossing naderbij te brengen en ervoor zorgen dat wij vanuit Nederland en de Europese Unie de belangen aldaar het beste dienen door de Amerikaanse inspanningen op dit moment te ondersteunen.

Ja Uriel, maar waarom dan toch? Welnu, daarom:

- omdat dat "het primaire punt" is;
- "Daar gaat het vooral om.";
- omdat "het uitstekend is";
- omdat het "van meet af aan mijn inzet" is;
- omdat het "niet anders" is;
- omdat het "zinvol" is;
- "Daar gaat het om wat mij betreft";
- omdat dat "het belangrijkste is"

Minister van Israëlische zaken

Ondanks het ontbreken van argumenten kunnen we constateren dat Rosenthal "de Amerikaanse lijn" in de "inspanningen" van de VS voor het "vredesproces" steunt en volgt. In de praktijk komt het er op neer dat de VS (die vetorecht heeft) Israël de hand boven het hoofd houdt, en alles steunt en zelfs financiert waar de VN Israël op veroordeeld heeft. Waar het de minister om draait is natuurlijk dat hij Israël, waar hij familie heeft wonen, wil beschermen tegen het internationaal recht, binnen Nederland door het regeringsbeleid daarop aan te passen, en kritiek op Israël de kop in te willen drukken.

Het enige steekhoudende en heldere argument dat Rosenthal had kunnen geven is dat hij in Nederland de Israëlische regering vertegenwoordigt (en dus niet de burgers van Nederland), en dat geeft meteen aan waarom hij dat niet doet. Het volgen van "de Amerikaanse lijn" in deze is slechts een afleiding van de aandacht van waar het werkelijk om draait. Natuurlijk is Rosenthal tegen een echt onafhankelijk standpunt. Want dat zou wel eens verkeerd kunnen uitpakken voor Israël.

Dat is een terechte angst, omdat aantonen dat het Israëlische beleid ten aanzien van de Palestijnen verwerpelijk is, en omdat "de Joodse staat" in deze vrijwel alle regels en akkoorden wat betreft het internationaal recht aan haar laars lapt, een peuleschil is. Rosenthal wil dat voorkomen. Hij noemt bijvoorbeeld dat het grote aantal resoluties in de VN tegen Israël ook "Israël-bashen" is. Maar feiten zijn feiten en met bashen heeft dat niets te maken. Feit is ook dat Israël inmiddels meer VN-resoluties schendt dan alle andere landen in de wereld bij elkaar. Rosenthal maakt dit soort onderwerpen onbespreekbaar door alles meteen af te wentelen op het feit dat we "de Amerikaanse lijn" moeten volgen - omdat dat "het belangrijkste is".

Een regering mag natuurlijk altijd aangeven dat het "de lijn" van een land wel of niet steunt. Maar dat wil nog niet zeggen dat je je eigen beleid ondergeschikt moet maken aan het beleid van een ander land (of een overkoepelde landenorganisatie als de EU). Nederland is niet de 51e staat van de Verenigde Staten, noch is het Israëlisch grondgebied in Europa (op een stukje land bij Schiphol na). En vraag je eens af hoe de politiek zou reageren wanneer een minister zou bepalen dat wij ergens 'de Chinese lijn' in zouden moeten volgen, of 'de Russische lijn'. Dan zou meteen een motie van wantrouwen volgen, of op zijn minst urgente vragen over de 'loyaliteit' van deze minister. Maar na decennia van pro-Amerika (onze bevrijders) en pro-Israël (tegenwoordig onze frontstaat tegen het islamitische fascisme) indoctrinatie, stelt niemand er in Den Haag nog vragen over. En worden daar in de publieke sfeer vragen over gesteld, dan zal dat hoogstwaarschijnlijk vallen onder 'Israël-bashen'.