De perslunches op de Israëlische ambassade

Gisteren schreef ik over het in Nederland grotendeels verzwegen feit dat Israël haar ambassades in het Westen de opdracht heeft gegeven om de respectievelijke regeringen te chanteren. Zouden zij namelijk een Palestijnse staat erkennen binnen de grenzen van 1967, de zogeheten Groene Lijn, dan luidt het dreigement dat Israël daarvoor de Palestijnen zal straffen door de Westelijke Jordaanoever unilateraal te annexeren. Ik schreef: 'We zullen het "diplomatiek offensief" binnenkort van Rosenthal, CIDI en de rest van de Nederlandse pro-Israël lobby gaan meemaken. En kunnen lezen in onze "kwaliteitskranten", die daarin ongetwijfeld wel brood in zullen zien.'

Het Reformatorisch Dagblad ziet daar vandaag al brood in met een zogenaamd interview afgenomen door ene A. what's in a name de Heer met de Israëlische ambassadeur Harry Kney-Tal. Die had, zich haastend om Israël te bedienen, gisteren op de ambassade een "perslunch" georganiseerd.

Ernstige zorgen maakt hij zich over de op handen lijkende, "eenzijdige" erkenning van een Palestijnse staat door de Verenigde Naties. "In feite", zegt de Israëlische ambassadeur Harry Kney-Tal, "kan Abbas de komende maanden met zijn armen over elkaar gaan zitten en de ontwikkelingen afwachten."

De toon is gezet: het ligt weer aan de Palestijnen. Genegeerd wordt het recht van de Palestijnen op een souvereine staat, en dus de twee-statenoplossing waarover de wereld reeds akkoord is dat die er moet komen. Dat is waar het de VN werkelijk om gaat. Ook genegeerd wordt dat Israël de meest vergaande consessies ooit heeft afgeslagen, "the biggest Yerushalayim in Jewish history" aldus de VS, zo weten we door Wikileaks.

Ambassadeur Harry Kney-Tal legitimeert oorlogsmisdaden in het Joods Cultureel Centrum terwijl Israël een bloedbad aanricht onder de opgesloten bewoners van Gaza (7 januari 2008).

Kney-Tal, die dit najaar vertrekt, lepelt weer de nodige leugens en hasbara op om de schurkenstaat te beschermen. Hij noemt bijvoorbeeld de mensenrechtenschendingen en oorlogsmisdaden die Israël begaat "Israëlische dilemma's". En de "internationale politiek, de VN" handelt "zonder overleg met Israël". De Palestijnen willen geen vrede. En de leugen die allang als leugen ontmaskerd is:

"Hét probleem van een tweestatenoplossing zal blijven dat de Palestijnen Israël nooit als staat zullen erkennen."

De Palestijnen hebben bij de Oslo-akkoorden Israël al "als staat" erkend. En Hamas in 2006, nadat het met grote meerderheid de democratische verkiezingen won. Alleen Israël wil dat niet accepteren. Ook weigert het tot op de dag van vandaag haar definitieve grenzen aan te geven, wat erkenning natuurlijk onmogelijk maakt, want als je iets wil erkennen moet je wel weten wát je erkent. Toch blijft dat deuntje door Israël als 'argument' gefloten worden.
De aanval op Gaza in 2008-2009 onderstreepte nog eens dat Israël geen vrede wil. Voor dat doel schond het op 4 november 2008 met een inval in Gaza en de liquidatie van 6 Hamas-mensen de wapenstilstand met Hamas. De kans op vrede werd Israël blijkbaar te groot. Op deze video van de BBC kunt u zien hoe de Israëlische woordvoerder Mark Regev de schending bevestigt. In werkelijkheid beijvert Israël niet voor erkenning, maar om de erkenning van de Palestijnen te ondermijnen, door er allerlei cumulatieve voorwaarden aan te verbinden. De laatste in deze reeks is dat de Palestijnen "de Joodse staat" moeten erkennen. Ook weer een onmogelijkheid.

Perslunches

Lezen we wel eens in onze kranten, als bronvermelding, over de lunches in de Israëlische ambassade? Alwaar onze journalisten, onder het genot van voer en drank worden 'geïnformeerd'? Nee, nooit. Wat onze "kwaliteitskranten" over Israël berichten zonder bronvermelding wordt als waarheid gepresenteerd. Dat is natuurlijk omdat propaganda alleen werkt wanneer het feit dat het propaganda is zo goed mogelijk wordt verborgen. Maar zodra de krant spreekt over een 'Israëlische bron' kunt u er gerust van uitgaan dat de auteur weer de nodige matzes met hasbara naar binnen heeft gewerkt op de ambassade in Den Haag.

Met een zekere regelmaat belegt de ambassade, gehuisvest aan het Buitenhof, meetings met journalisten om hen wat "bij te praten" over ontwikkelingen in Israël en het Midden-Oosten als geheel.
...
Juist gistermorgen berichtte de Israëlische krant Ha’aretz dat het Israëlische ministerie van Buitenlandse Zaken ambassades in ruim dertig landen had opgedragen een diplomatiek offensief te beginnen om een dergelijke internationale erkenning te voorkomen. "Wij hebben dit verzoek niet gekregen", aldus de ambassadeur. Om eraan toe te voegen: "In Nederland is dat niet nodig."

En u weet wel waarom.

Militaire Eenheid beschermt de Israëlische ambassade tegen Gretta Duisenberg (31 mei 2010):