In de nasleep van Operatie Cast Lead in de Gazastrook leidde Susan E. Rice (zie foto met Netanyahu), de Amerikaanse ambassadeur bij de Verenigde Naties, een stevige campagne om een onafhankelijk VN-onderzoek naar mogelijke oorlogsmisdaden te dwarsbomen. Tegelijkertijd wilde ze met een dergelijk onderzoek in het vooruitzicht Israël onder druk zetten om deel te nemen aan een door de VS gesteund vredesproces.
De documenten bieden een zeldzame blik achter de schermen van de VN waarin Amerikaanse diplomaten probeerden om het Israëlische leger te vrijwaren van beschuldigingen aangaande haar gedrag tijdens het bloedbad in Gaza. Ze laten ook zien dat de VS en Israël bevoorrechte toegang kregen tot de zeer gevoelige interne VN-besprekingen over een "onafhankelijke" VN-onderzoeksraad en dit roept urgente vragen op over de onafhankelijkheid van het proces.
Rice probeerde Secretaris-Generaal Ban Ki-moon herhaaldelijk te overreden om de aanbeveling van de raad tot het uitvoeren van een ingrijpend onderzoek naar oorlogsmisdaden gepleegd door Israëlische soldaten en Palestijnse militanten te blokkeren.
In een andere cable lezen we dat Rice de voorzitter van het Internationaal Strafhof Sang-Hyun Song waarschuwde dat een onderzoek naar Israëlische misdaden de relatie van het ICC met de VS zou schaden: "How the ICC handles issues concerning the Goldstone Report will be perceived by many in the US as a test for the ICC, as this is a very sensitive matter." Een verhuld dreigement dus.
Ondertussen verzekerde Rice de Israëlische minister van Buitenlandse Zaken Avigdor Lieberman tijdens een bijeenkomst in Tel Aviv op 21 oktober 2009, dat de VS "haar uiterste best had gedaan" om het effect van het Goldstone-rapport af te zwakken, en dat zij erop vertrouwde dat ze "een blokkerende coalitie" kon vormen om elke poging tot een onderzoek door de Veiligheidsraad te bestrijden.
Een VN-onderzoek van negen aanklachten tegen Israël, dat alleen als samenvatting het licht zag, leidde tot de conclusie dat Israël in zeven gevallen schuldig is aan oorlogsmisdaden tijdens Operatie Cast Lead, waaronder aan de "roekeloze onverschilligheid ten aanzien van het leven en de veiligheid" van burgers. Het citeerde o.a. het bombarderen van een basisschool van de VN in Jaballa waarbij volgens het rapport 40 doden vielen. Het rapport bekritiseert ook Israël's gebruik van fosforbommen op een dichtbevolkt gebied.
Op de dag dat een woordvoerder van de VN, Ian Martin, in een persconferentie de bevindingen van het rapport zou presenteren, met daarin het advies van de VN om een grootschalig onderzoek in te stellen, belde Rice Ban Ki-Moon op om te zeggen dat hij met die aanbeveling buiten de reikwijdte van zijn mandaat trad, en dat het advies in de samenvatting van het rapport verwijderd moest worden. Ban Ki-Moon vertelde haar dat het een onafhankelijk rapport was en hij niet bij machte was om er iets in te veranderen.
Begeleidende brief
Maar de Amerikaanse VN-ambassadeur Susan Rice bleef aanhouden, en sommeerde in een volgend telefoongesprek de Secretaris-Generaal een begeleidende brief bij het rapport voor de Veiligheidsraad te voegen, met daarin dat het advies in het rapport niet aangenomen moest worden, en dat er geen actie ondernomen hoefde te worden. Ban gaf daar geen uitsluitsel over. Daarna herhaalde ze nog een keer dat een stellige inleidende brief nodig was.
Inmiddels begon Ban onder de Amerikaanse druk te bezwijken. Hij vertelde Rice dat zijn staf de tekst in de brief "samen met een Israëlische delegatie aan het schrijven was."
Nadat de begeleidende brief klaar was belde Ban Rice op om mee te delen dat "ze een bevredigende begeleidende brief waren overeengekomen." Rice bedankte Ban Ki-Moon hartelijk voor zijn "uitzonderlijke inspanning ... voor zo'n gevoelige kwestie".
Op de persconferentie de volgende dag bleek dat Ban de aanbeveling van Ian Martin zonder omhaal had verworpen en stelde de zeven aanklachten niet behandeld mochten worden. Hoewel hij publiekelijk bekende dat hij over de bevindingen met Israël had overlegd, zei hij niet dat Israël betrokken was geweest bij het schrijven van de begeleidende brief. Daarentegen verzocht hij alleen dat Israël meer dan 11 miljoen dollar moest betalen als financiële compensatie voor de schade die het aan faciliteiten van de VN in Gaza had toegebracht.
In de lente van 2002 trok het Israëlische leger het vluchtelingenkamp Jenin binnen. Het werd een bloedbad. Israël verbood een delegatie van de VN de toegang tot het kamp.
Corrupt
In 2002 dwong Israel de toenmalige Secretaris-Generaal Kofi Annan zijn plan in te trekken voor een onderzoek van de Veiligheidsraad naar Israël's bloedige optreden in het vluchtelingenkamp Jenin. Israël weigerde de VN ook toegang tot het kamp.
Ook was er controverse rond een VN-rapport in 1996 over het Israëlische bombardement op een VN-basis in Qana in Zuid-Libanon. Washington probeerde publicatie te voorkomen omdat het rapport Israël verantwoordelijk hield voor het bombarderen van de basis waarbij 100 burgers gedood werden die daar beschutting zochten. Kort daarna gebruikte de VS haar vetorecht tegen de herbenoeming van de opdrachtgever van het rapport, Secretaris-Generaal Boutros Boutros Ghali.
De laatst gepubliceerde Wikileaks cables bewijzen eens te meer dat de Verenigde Staten, samen met Israël, de VN gebruiken als een werktuig om haar buitenlandbeleid door te drukken, in plaats als een instrument van internationaal recht om vrede te bewerkstelligen. In tegendeel, de VS misbruikt haar macht om het recht te saboteren, en in deze om Israël tegen het recht te beschermen. Het doen en laten van Secretaris-Generaal Ban Ki-Moon in deze zaak bewijst dat hij zich door de VS en Israël laat heeft laten corrumperen. Zelfs wanneer het gaat over bombardementen op eigen facititeiten. Maar een roep om aftreden heb ik nog niet gelezen. En vooralsnog zwijgt zowel de Nederlandse politiek als onze zelfbenoemde "kwaliteitspers" als het graf.
No comments:
Post a Comment