Ingezonden brief aan Trouw door Jan Elshout

23-3-2010

Geachte redactie,

Uit diverse bronnen volg ik de berichtgeving over het Midden Oosten intensief en vaak vallen mij wat ik zie als onevenwichtigheden in Trouw op.

Ik neem de afgelopen dagen als voorbeeld.

Toen een raket een leven in Israel eiste kwam u op 19/3 met een bericht daar over van 22 x 16 cm, een grote kop en een foto.

Toen Israel het afgelopen weekend 4 Palestijnen dood schoot meldde u daar niets over.

Bij uw redactie heerst blijkbaar nog steeds een gevoel, dat ik sterk proefde tijdens Defensive Shield, dat Israel “onze kant” is (waar doden te betreuren zijn) en Palestijnen “de andere kant” (waar doden irrelevant zijn).

Het zou u gesierd hebben als u melding had gemaakt van Palestijnse pogingen radicalisme te bestrijden. Ik noem enkele punten.

The Jordan Times meldde op 14-2-2010 dat Hamas krachtig op trad tegen radicale Jihadi Safadis, die raketten wilden afschieten (vorig jaar kwamen bij zulk optreden niet alleen 16 Safadis maar ook 5 Hamas strijders en 5 burgers om). Vanwege de volkswoede in Gaza waren dergelijke groepen echter steeds moeilijker in toom te houden.

The Jordan Times meldde op 14-2-2010 ook dat op de Westoever “Al Qaeda suspects” waren gearresteerd.

Haaretz meldde op 12-1-2010 dat Hamas krachtig op trad tegen radicale groepen die toch weer raketten wilden gaan afvuren.

Ik breng in herinnering dat er sinds 2000 diverse eenzijdige bestanden geweest zijn, waar ondanks veel moeite, Palestijnse groepen zich aan hielden, terwijl Israelisch geweld doorging en die alleen eindigden door een zeer grove vorm van Israelisch geweld.

Een aantal jaren geleden heb ik de berichtgeving in Trouw enige tijd systematisch gevolgd (mijn brief aan Trouw 28-5-2004).

Ook toen viel op dat Israelisch geweld grotendeels werd doodgezwegen, Palestijnse slachtoffers nauwelijks vermeld werden (zo’n 10-15 %, meestal alleen als getal) en er een vrijwel complete dekking was op Israelische slachtoffers (vrijwel 100 % vermeld, vaak met namen, achtergrond informatie, interviews met ouders, etc.). Legercommuniques werden vrijwel letterlijk overgenomen. In Haaretz las je dan nog “according to a military spokesman”, terwijl je bij Inez Polak dezelfde zin vond alsof ze het net gezien had.

Blijkbaar is de opvatting dat doden aan “de andere kant” niet relevant zijn nog steeds aanwezig bij uw redactie.

Wat mij vaak opvalt is dat u nauwelijks bericht over ontwikkelingen “on the ground”, gekenmerkt door een snelle achteruitgang van de Palestijnse positie.

Guus Valk bericht van tijd tot tijd in de NRC over bezoeken aan Gaza en de Westoever, evenals Alex Burghoorn in de Volkskrant. Van Inez Polak lees je nooit over onderzoek ter plaatse.

Bij zaken die momenteel spelen denk ik bijv. aan:

- het met veel geweld bestrijden van vreedzame demonstraties en het vernielen van NGO kantoren (demo’s worden onmogelijk gemaakt door noteren autonummers en later toegang weigeren, gebied tot militair terrein verklaren, etc.; grote druk op de PA daar aan mee te werken; Haaretz ging in een editorial op 12-2-2010 fel te keer tegen dat wegnemen van “the life’s breath of democracy”)

- het strengere visa regime (voor iemand van de Westoever, getrouwd met een Arabische Israëliër is nergens een legale plaats, NGO staf kan nog maar kort blijven, Bir Zeit Universiteit is al groot deel van zijn staf kwijt, mensen met dubbel paspoort komen er niet meer in, enz.),

- de verscherpende wetgeving tegen Arabische inwoners (en hun enorme budgettaire achterstand, wat bijv. veel onderwijs onmogelijk maakt)

- het toegenomen settler geweld (“price tag for the freeze”)

- toegenomen arrestaties van kinderen en het verder beperken van rechtshulp (advocaten geweigerd bij check points)

- huisvernielingen (waarmee niet alleen in Oost Jeruzalem maar ook hele wijken in Jaffa bedreigd worden, t.b.v. “Jews only”)

The Guardian ging op 1-2-2010 in op die steeds wurgender greep door Israël op de Westoever (“crushed by Israels control regime”): “Israel is putting down the infrastructure of permanent domination”.

Waar u zelf geen onderzoek doet vermeld u ook niet de resultaten van rapporten van anderen. Ik denk bijv. aan het rapport van het Rode Kruis over de onleefbare situatie, ook op de Westoever (16-2-2010) of het Amnesty International rapport over Gaza (januari 2010).

Eigenlijk zie je alleen zo nu en dan iets in Trouw over uitbreiding van nederzettingen, maar niet over de eerder genoemde ontwikkelingen.

Wat betreft nederzettingen wordt het ook niet aanschouwelijk gemaakt. In The Jordan Times kan je nog wel eens een foto vinden van een wijk in Oost Jeruzalem die de vorige dag is weggebuldozerd, maar dat ontbreekt typisch in Trouw. Je zult ook nooit interviews vinden met de slachtoffers daar van of met Gaza vluchtelingen (zoals er bijv. een aantal stonden in de CIDSE brochure) .

Samenvattend stel ik dat de gemiddelde Trouw lezer geen idee heeft van wat er in Palestijnse gebieden gebeurt en dat betreur ik.

Als er in Nederland geen feitenkennis in m.b.t. het Palestijnse probleem kan Nederland ook nooit een bijdrage leveren aan een oplossing van het conflict.

Met vriendelijke groeten en hoogachting,

Jan Elshout

(bron)