De goy is goed voor zijn geld

"Ik weet heel goed dat veel christenen uit orthodox-christelijke en evangelische hoek diep in hun hart nog steeds vinden dat joden zich moeten bekeren en dat ze zelf de oorzaak zijn van de holocaust. Als een christelijke mevrouw geld wil geven voor Israël, kan het me niet schelen of ze dat nu doet omdat ze veel van het jodendom houdt of omdat ze graag ziet dat joden zich bekeren." (Rabbijn en CDA'er Lody B. van de Kamp)

Er is een uitzonderlijke symbiose ontstaan tussen christenzionisten ('vrienden van Israël') en joden na de Tweede Wereldoorlog. Beiden kunnen elkaar traditioneel en religieus niet velen, maar ze vinden elkaar tegenwoordig in de staat Israël. De evangelische christenen zijn nog net zo antisemitisch als altijd, maar na de holocaust heeft de jodenhaat zich getransformeerd, en helpen ze nu 'God's plan' (en dus hun plan) vooruit onder het mom van naastenliefde: hoe sneller alle joden in Israël wonen, hoe sneller Jezus zal terugkeren op aarde en hoe sneller de 'ware christenen' door hem zullen worden opgenomen in de hemel, zodat zij niet hoeven te sterven. Dat gebeurt na een periode van Grote Verdrukking die volgens de profetie alle Israëlische joden zal uitroeien, op 144.000 na die zich tot het christendom bekeren. Dat betekent de 'vriendschap met Israël' voor evangelische christenen.



Maar het zal zionisten en Israëli's een zorg zijn, en ze ontvangen de christelijke miljoenen en hulp met open armen, waarmee ze o.a. de bezette gebieden met joden te bevolken en de nederzettingen uit te breiden, om zodoende Het Heilige Land en/of Eretz Yisrael te zuiveren van Palestijnen: daar hebben zowel Israëli's als evangelische christenen baat bij. Ook de zorg voor de Israëlische minderbedeelden wordt voor een groot deel door buitenlandse filosemieten bekostigd, zodat Israël meer geld kan uitgeven aan andere, ik neem aan belangrijker zaken, als oorlog en bezetting. Everybody wins... behalve de Palestijnen en de Israëlische Arabieren natuurlijk, die in feite gestrafd worden voor de holocaust. Je kunt met delui geen gesprek houden over Palestijnen zonder dat men de holocaust en het eigen slachtofferisme ertussen gooit.

Einde 2003 publiceerde Trouw een artikel van Lodewijk Dros waarin o.a. wordt gemeld dat het evangelische christenen na de tweede intifada (2000) "meer dan ooit" naar Israël reizen. "Onderweg bemoedigen we soldaten die moeten voorkomen dat er terroristen de settlements binnendringen om dood en verderf te zaaien."
Citaten uit het artikel van Trouw, beeldmateriaal, links en voetnoten door mij toegevoegd:

Israëls minister van toerisme, Binyamin Elon (1), reist de wereld over om de joodse diasporagemeenschap tot reizen naar het heilige land te bewegen.

De tweede 'markt' die hij aanboort, zijn evangelische christenen. Recent bezocht hij de Verenigde Staten en sprak er volgens de New York Magazine 'geen Jood'. Die had hij recent al bezocht, nu deed hij de bijbelgordel aan, naar zeggen van Moral Majority-topper Jerry Falwell 'de veiligheidsgordel van Israël'. Rabbijn Yechiel Eckstein van de Internationale vereniging van christenen en Joden noemt 'evangelicalen een belangrijker bondgenoot dan de Amerikaanse Joodse gemeenschap' - al betwijfelt hij of 'Joden een pilsje met hen willen drinken'. Benny Elon zat bij hen aan tafel, sprak ze toe en bepleitte solidariteit op godsdienstige gronden, want dat overwint de reisangst naar 'gevaarlijk' Israël.

Vorige week was Elon in Nederland. Hij werd er, zoals vaker met rechtse Israëlische kopstukken, met open armen ontvangen door Christenen voor Israël (2) (CvI). Elons preekte er voor eigen parochie, want deze organisatie van behoudend-protestantse snit (veel hervormden, en evangelischen, maar ook wat katholieken) doet al zoveel aan 'solidariteitsreizen'. Sterker nog: na het uitbreken van de intifada besloot de Nijkerker stichting zelf weer reizen te gaan organiseren, omdat, aldus CvI-voorzitter ds. J. de Vreugd, 'commerciële touroperators het lieten afweten'. "Wij zijn in het gat gesprongen."

De noodlijdende toerisme-sector in Israël kan de inkomsten goed gebruiken. Zoals Joodse instellingen steun verwelkomen, ook als die omstreden is. Rabbijn L. van de Kamp(3), die geregeld spreekt voor CvI-bijeenkomsten, was daar vorig jaar in het NIW duidelijk over: "Ik weet heel goed dat veel christenen uit orthodox-christelijke en evangelische hoek diep in hun hart nog steeds vinden dat joden zich moeten bekeren en dat ze zelf de oorzaak zijn van de holocaust. Als een christelijke mevrouw geld wil geven voor Israël, kan het me niet schelen of ze dat nu doet omdat ze veel van het jodendom houdt of omdat ze graag ziet dat joden zich bekeren."

Deze pragmatische instelling kenmerkt ook minister Elon. Nu het antisemitisme toeneemt en de steun voor Israël afbrokkelt, is de hulp van behoudende christenen welkom, al gaapt er een kloof van lichtjaren tussen hun ideeën en die van de doorsnee liberale jood.

De voorganger van de Dordtse Shalomgemeente houdt het op geloof, ook tijdens de rondreizen die hij in Israël organiseert. [Bert] Woudwijk(4) huurt daarvoor permanent een onderkomen in een joodse nederzetting in Samaria [Westelijke Jordaanoever], bij Jenin, wat 'iedereen gevaarlijk' noemt, maar voor hem 'de belofte van God in ontvangst nemen, dus er wonen' betekent.

Volgende week gaat Woudwijk weer. Kolonisten, hoe orthodoxer, hoe beter, zijn een geliefd reisdoel. "Ze waarderen onze bemoediging enorm en ervaren veel liefde."

Tijdens de laatste reis, vorige maand, liepen Woudwijk en de zijnen mee in een mars 'met 80000 deelnemers, hoofdzakelijk inwoners van settlements'. Plaats van handeling: De Tempelberg, waar Sharons verschijnen in 2000 rellen veroorzaakte die de opmaat werden voor de tweede intidafa. Een spreker benadrukt tijdens de mars het alleenrecht van Joden op de Tempelberg - dáár komt de Messias, daar zal dus geen plaats meer zijn voor de islamitische heiligdommen, de Al Aqsa en Rotskoepelmoskee. De spreker denkt er volgens Woudwijk 'net zo over als ik'. Zijn naam: Binyamin Elon.

1) Volgens de extremist Benny Elon staat een Palestijnse staat gelijk aan "de poltieke uitvoering van raketten op Israëlische steden", en de Israëlische regering "moet de Palestijnse Autoriteit liquideren".

2) Christenen voor Israël haalde in 2008 4 miljoen euro op. Een gedeelte daarvan 'verdwijnt' naar de nederzettingen op de Westoever. CvI weigert daar duidelijkheid over te geven: "Daar hebben wij geen zicht op."

3) Lody B. van de Kamp werd in 1994 rabbijn van de orthodox-joodse gemeente Rotterdam. In 1998 werd hij actief CDA'er, adviseur voor de partij en fractievoorzitter van deelgemeente Zuideramstel. Hoewel hij graag het geld voor Israël van christenen aanneemt heeft hij het niet hoog met ze op. Hij schrijft bijvoorbeeld over de holocaust als 'de slotfase van tweeduizend jaar christelijke jodenhaat, die uiteindelijk leidde tot de vernietiging van het Europese jodendom'. Ik geef hem gelijk.
De Pers (2009): Rabbijn: Van Bommel wel naar Auschwitzherdenking
Parool (2005): CDA-rabbijn in vastgoed

4) Inmiddels heeft Bert Woudwijk het christendom afgezworen en is 'orthodoxe jood' geworden.
Bert Woudwijk: "Er is nooit een Palestijnse staat geweest. Toen de staat Israël in 1948 werd opgericht, zijn de Arabieren uit vrije wil naar Jordanië gegaan. En op advies van de Arabische landen, die beloofden dat ze weer terug konden, nadat de Joden van de kaart waren geveegd." (De Pers 2007)