Paul Brill, opiniemaker van de Volkskrant
Een beeld spinnen, bijvoorbeeld om de geesten rijp te maken (manufacturing consent) voor een aanval op Iran, is al zo oud als de wereld. Ook vandaag de dag wordt de vijand afgeschilderd als een inherent kwaadaardig en urgent gevaar aan de hand van ideeën en meningen, waarbij meestal een of meer "deskundigen" worden opgevoerd om het verhaal geloofwaardig te maken. Een moderne media spin bestaat uit feiten gemengd met fictie, halve waarheden, en vooral het verzwijgen van relevante informatie die het gewenste beeld zou kunnen ondermijnen. Spinnende journalisten brengen een verhaal dat meestal volledig ontdaan is van historische context, alsof het een spontaan natuurverschijnsel betreft. En bij voorkeur in de vorm van citaten, om de schijn op te houden dat de krant geen propaganda voert, maar slechts voor handen zijnde 'informatie' doorgeeft.
Een extreme manier van citeren is tegenwoordig gebruikelijk in de "kwaliteitskrant" NRC Handelsblad, dat haar eigen journalisten is gaan citeren. Hoe meer de media spinnen, hoe meer citaten we lezen van één belanghebbende partij. Aan wederhoor wordt zelden of nooit gedaan. Zoals bijvoorbeeld onze berichtgeving over Israël: al decennialang wordt het publiek informatie voorgelegd dat grotendeels rechtstreeks wordt geciteerd uit Israëlische persberichten, die kant en klaar uitgegeven worden door de Israëlische ambassade, een Israëlische persdienst, het Israëlische leger, of verspreid door zionistische lobbyclubs, zoals in Nederland het CIDI. Correspondenten zijn ook altijd gestationeerd in Israël, en niet in de bezette gebieden. U begrijpt dat Israël ook liever geen pottenkijkers heeft bij de uitvoering van hun misdaden.
Slachtoffertjes van de sancties op Irak
Oud-lid van het Nederlandse Palestina Komitee (net als Bertus Hendriks) Paul Brill wordt door zijn krant in vele functies opgevoerd, bijvorbeeld als "buitenlandcommentator", "Amerika-kenner" en "redacteur". Hij is er ooit begonnen als televisiecommentator. En op de Opinie-pagina's van de Volkskrant is Brill gewoon zichzelf: opiniemaker.
Brill spint al jarenlang over het Iraanse Gevaar. In 2006 was er volgens hem kans dat "de Iraanse connectie Al Qaida op termijn aan een ‘vuile bom’ helpt" en dat het Iraanse nucleaire programma is gericht op het maken van kernwapens "en dat dit niet zozeer voortvloeit uit een defensieve reflex, maar stoelt op ambitie." Dat is geheel in tegenstelling met wat Ayatollah Khomeini na de Iraanse revolutie verkondigde, schrijft de gelauwerde journalist Robert Fisk in The Independent:
In fact, we don't know that Iran really is building a nuclear weapon. And after Iraq, it's amazing that the old weapons of mass destruction details are popping with the same frequency as all the poppycock about Saddam's titanic arsenal. Not to mention the date problem. When did all this start? The Shah. The old boy wanted nuclear power. He even said he wanted a bomb because "the US and the Soviet Union had nuclear bombs" and no one objected. Europeans rushed to supply the dictator's wish. Siemens – not Russia – built the Bushehr nuclear facility.
And when Ayatollah Khomeini, Scourge of the West, Apostle of Shia Revolution, etc, took over Iran in 1979, he ordered the entire nuclear project to be closed down because it was "the work of the Devil". Only when Saddam invaded Iran – with our Western encouragement – and started using poison gas against the Iranians (chemical components arriving from the West, of course) was Khomeini persuaded to reopen it.
All this has been deleted from the historical record; it was the black-turbaned mullahs who started the nuclear project, along with the crackpot Ahmadinejad. And Israel might have to destroy this terror-weapon to secure its own survival, to ensure the West's survival, for democracy, etc, etc.
In 2007 beweerde Brill: "...Benjamin Netanyahu, die heeft beloofd ‘alles te doen wat noodzakelijk is’ om een Iraans kernwapen te verijdelen. En dat kernwapen kan dit jaar al in het vizier komen." Brill schrijft veel over Israël en de "nucleaire ambities" van Iran, maar zover ik heb kunnen nagaan heeft hij er nog nooit bij vermeld dat Israël in het bezit is van 200+ illegale atoombommen.
Maar nu de commerciële massamedia momenteel helemaal los gaat met wilde verhalen over het Iraanse Gevaar, kan Brill zich ook niet meer inhouden, en verdwijnt daarmee ook het fineer van humaniteit en beschaving als sneeuw voor de zon:
"Maar het is waar: dit regime zal niet snel eieren voor zijn geld kiezen. Het Westen moet zich dan ook instellen op een langdurig embargo en niet gaan bibberen als de eigen economie ook schade ondervindt en uit Iran berichten komen over hongerende kinderen."
Aldus "redacteur" Paul Brill op 21 januari jongstleden in de Volkskrant, in een 'opinie' getiteld Paul Brill: 'Voor druk op Iran is lange adem nodig' (NB in de titel citeert Brill zichzelf!)
Slachtoffertje van de sancties op Irak.
Hier moeten we ons niets van aantrekken, vindt Paul Brill.
Hier moeten we ons niets van aantrekken, vindt Paul Brill.
De sancties op Irak duurden van 1990 tot 2003. In 2000 kwam naar buiten dat door de sancties op Irak, onder de leiding van 'onze' Peter van Walsum, er meer dan 1 miljoen Iraakse burgers waren gestorven, waaronder een half miljoen kinderen onder de 5 jaar. Natuurlijk mogen we dat een genocide noemen, maar wel een die tot op de dag van vandaag probleemloos mag worden ontkent. Secretary of State Madeleine Albright zei er in 1996 over: "we think the price is worth it". In 2009 zei ze dat de VS Iran moest aanvallen "because they say ridiculous things about Israel".
In 2000 sprak de voormalig vice-secretaris-generaal en coördinator van het humanitaire hulpprogramma van de Verenigde Naties, Denis Halliday, in de Tweede Kamer. Halliday stapte op, en zijn opvolger Hans van Sponeck na hem, omdat hij weigerde het VN-beleid nog langer uit te voeren. Trouw berichtte:
[Halliday] "Wij zijn verantwoordelijk voor de doden in Irak, voor de genocide onder het Iraakse volk. Een miljoen mensen, van wie de helft kinderen, is gestorven als gevolg van bijna tien jaar van sancties. Kinderen worden gestraft in plaats van hun leiders. Dat is immoreel."
De sancties dienen officieel om Irak te dwingen mee te werken aan het opruimen van zijn wapen arsenalen. Om het land zijn bevolking te laten voeden, is een olie-voor-voedselprogramma ingesteld. Maar slechts de helft van de olie-opbrengsten gaat naar Irak, de rest is voor VN-kosten en herstelbetalingen aan Koeweit.
De sanctiecommissie van de VN houdt nog voor 1,7 miljard dollar aan medicijnen (vaccins en morfine) en onderdelen voor de olie-industrie tegen omdat Irak ze voor oorlogsvoering zou kunnen inzetten. Berichten dat de elite zich een onevenredig deel van het geld toeëigent, worden door Halliday tegengesproken: de elite haalt z'n rijkdom uit smokkel.
Het Westen moet met haar sancties ("embargo") volgens Paul Brill langdurig flink blijven, en zich niets aantrekken van berichten over hongerende kinderen in Iran. Zelfs Albright heeft inmiddels haar spijt betuigd over haar opmerking. Paul Brill vindt het nog steeds de prijs waard.
Genocide by Sanctions (Gloria La Riva, 1998)
No comments:
Post a Comment