SP en de Palestijnen

De SP meldde gisteren:

Tiny Kox: ‘Nederland moet Palestijnen nu helpen’

Niet gisteren, niet morgen, maar nu. De SP echoot op haar website de officiële werkelijkheid door Mahmoud Abbas "president" te noemen, terwijl zijn termijn in januari 2009 al is verlopen en hij sindsdien zonder mandaat regeert. Door Wikileaks weten we inmiddels ook dat Abbas de rechten van de Palestijnen aan de Israëli's heeft gepoogd te verkwanselen. Maar dat gaat Tiny Kox niet bespreken met Abbas. Gelukkig weigerde Israël zelfs de meest vergaande concessies die Abbas "de Joodse staat" aanbood. Omdat Israël nu eenmaal niet kan bestaan zonder vijand en oorlogen met haar buren - en de 7 miljoen dollar per dag aan 'militaire hulp' uit de VS die dat oplevert.

Abbas' "verzoeningsinitiatief" naar Hamas is mooi, maar dat zal moeilijk worden vanwege zijn 'samenwerking' met de bezetter. Daarnaast heeft hij vooraleerst de belangen van zijn Fatah-partij gediend, de rivaal van Hamas. De anderhalf miljoen Palestijnen in Gaza, waar Hamas de scepter zwaait, heeft hij nooit vertegenwoordigd. De huidige toenadering tot Hamas is een opportunistische actie, na het jarenlang boycotten van deze winnaar van de eerste en democratische verkiezingen. Uit Palestijnse bronnen hoor ik regelmatig dat de meeste Palestijnen Abbas een verrader vinden.

Harry van Bommel sloot zich aan bij een pro-Israël demonstratie in Den Haag op 9 januari 2009, terwijl het op hetzelfde moment in Gaza Israëlische bommen en witte fosfor regende op mensen die nergens naartoe konden vluchten.

Laten we wel wezen, onder de pro-Israël knoet van Maxime Verhagen hebben we de SP amper gehoord in de Kamer. Onder de minister van Israëlische Zaken Uri Rosenthal's nog veel extremer knoet zullen we de SP ook niet horen. Eén keer hebben we van Harry van Bommel een ferm protest gehoord, maar dat deed hij in het gratis sensatiekrantje Sp!ts, en weer niet in de Kamer. De rest van het SP-gepruttel komt neer op het stellen van vragen en het roepen dat iedereen van alles (anders) zou moeten vinden over de zaak. Ik kan daar echt geen motie van wantrouwen van bakken. Logisch zou zijn om te pleiten, en de oppositie te mobiliseren, voor sancties op Israël, simpelweg omdat het inmiddels meer VN-resoluties schendt dan alle andere landen ter wereld bij elkaar. En omdat het op dagelijkse basis mensenrechtenschendingen pleegt. Bij de Israëlische ambassade heeft de SP nog nooit kaarsjes gebrand, bij de Iraanse ambassade wel. Met Geert Wilders. Zelfs een boycot van Israëlische (nederzettings-) producten wordt niet bepleit door de landelijke SP.

Natuurlijk, in de 'standpunten' van de SP kunnen we wat voorzichtige uitspraken lezen. Maar dat zijn geen echte standpunten omdat daar in de politieke praktijk van de SP niets mee wordt gedaan. Het is niet meer dan een cosmetisch wensenlijstje. Terwijl het bommen regende op Gaza voegde Harry van Bommel zich bij een pro-Israël demonstratie. Hij noemde op zijn weblog de "grootschalige bombardementen" dan ook "tegenoffensief", "na vele raketten vanuit de Gazastrook op Israël", waarmee hij de Israëlische aanval zodoende legitimeerde.

"Vredesproces"

Het pro-Palestijnse weblog van SP'er Anja Meulenbelt is een volgepropte etalage waarachter een lege winkel schuilgaat. Het is volgens haar ook maar een "persoonlijk weblog" en heeft het met de SP blijkbaar weinig te maken, hoewel die de kosten betaalt. In 2006 meende Jan Marijnissen dat voor Hamas "een mensenleven blijkbaar weinig voorstelt", maar nu is alles weer anders, want er moet met Hamas gepraat worden. In 2009 noemde hij de militaire bezetting van Hebron een "misverstand", en de situatie van de Palestijnen is de schuld van "de grootmachten" omdat "het Midden-Oosten ... de poort vormt naar de belangrijkste olievelden ter wereld." Israël noemde hij niet als schuldige - terwijl het op dat moment in Gaza een bloedbad aanrichtte en oorlogsmisdaden beging. Dát is wat de SP in de praktijk typeert wanneer het om (de rechten van) het Palestijnse volk gaat. Afgezien daarvan toont de SP aan door het gebruik van de term "vredesproces" dat het net zo veel boter op haar hoofd heeft als de pro-Israël partijen, aangezien er in praktijk nog nooit een "vredesproces" heeft bestaan. Daarover kunt u hier meer lezen, en hier.

Waarom doet de SP dit? Vanwaar het grote verschil in standpunten en de politieke praktijk? Omdat de SP een volgzame sociaaldemocratische polderpartij is, die om mee te mogen doen in Den Haag, het Haagse pluche moet legitimeren, en zodoende geen vuist zal maken. Alleen voor de achterban roept het wat over mensenrechten en solidariteit. Wikileaks (cable, pdf) heeft deze oplichterij nog eens bevestigd. Jan Marijnissen en Harry van Bommel waren in mei 2006 op bezoek bij de Amerikaanse ambassadeur Roland Arnall - een crimineel die ooit in 33 staten vervolgd werd wegens het afpersen van zieken en bejaarden middels zijn hypotheekverstrekker Ameriquest. Zij stelden de ambassadeur gerust:

Asked about Dutch participation in the Joint Strike Fighter (JSF), van Bommel said he thought the initial Dutch decision to become involved was a mistake at the time — and it still is. That said, SP’s interest in foreign policy would always take a back seat to bread-and-butter domestic issues such as workers’ rights and compensations.

Samengevat: de SP was en is tegen de JSF-deal, maar de VS heeft van de SP niets te vrezen, want wanneer het om buitenlandbeleid gaat, zal de partij "altijd" op haar handen blijven zitten, en zich alleen richten op nationale zaken die de SP belangrijk acht. Officieel volgt onze regering altijd "de Amerikaanse lijn", en ook wanneer het om Israël en de Palestijnen gaat. Zo ook de SP, die een oppositiepartij schijnt te zijn. Wat Tiny Kox met de "president" Mahmoud Abbas heeft besproken moet u geheel zien in het licht van elkaar op de schouders slaan en elkaar heel belangrijk vinden.