L. Peter van Walsum, R. Ban Ki Moon, VN Veiligheidsraad, 2008
De gepensioneerde Peter van Walsum heeft tegenwoordig een eigen website. In zijn profiel verwijgt hij dat hij dat hij voorzitter was van de Iraq Sanctions Committee. Op zijn hele website, behalve in de vermelding dat hij lid was van de Commissie van onderzoek besluitvorming Irak (Commissie-Davids) in 2009, wordt niet over Irak gerept. It never happened.
Waarom dat zou kunnen zijn heeft journalist Stan van Houcke op zijn weblog uitgebreid uit de doeken gedaan: Peter van Walsum was destijds verantwoordelijk voor de door van een half miljoen Iraakse kinderen onder de 5 jaar, zo concludeerde de VN in 2000. Dat verdient het predikaat genocide. Journalist John Pilger maakte er een documentaire over: Paying the Price: Killing the Children of Iraq (1:15:05 min.).
Genocide of niet, met Peter van Walsum ging het nadien ook voor de wind: hij mocht van zijn pensioen gaan genieten. Ook kreeg hij nog wat erebaantjes toegeschoven: Cleveringa-hoogleraar aan de Universiteit Leiden, waar hij (nota bene) doceerde over vraagstukken van recht, vrijheid en verantwoordelijkheid. En in 2005 werd hij door secretaris-generaal Kofi Annan benoemd tot diens persoonlijke afgezant in de Westelijke Sahara.
Maar het meest schandalige moest nog komen: in 2009 mocht Van Walsum lid zijn van de tandenloze Commissie-Davids die onderzoek deed naar de besluitvorming die leidde tot de Nederlandse deelname aan de Irakoorlog. Diens conclusies hadden geen gevolgen, en zelfs een motie van wantrouwen tegen premier Balkenende van wel vijf oppositiepatijen werd verworpen.
Stan van Houcke:
Peter van Walsum Oud-Diplomaat 2
Prof.mr. A.P. van Walsum (Peter). Doceerde aan de Universiteit Leiden Vraagstukken van recht, vrijheid en verantwoordelijkheid en is momenteel Commissielid Onderzoekscommissie Irak.
Als Nederlands hoogste diplomaat was Peter van Walsum rond 2000 voorzitter van de 'Iraq Sanctions Committee' en als zodanig medeverantwoordelijjk voor de genocidale politiek die ertoe leidde dat tenminste een half miljoen Irakese kinderen onder de vijf jaar wegteerden. Een genocide die volgens Madeleine Allbright 'de prijs waard' was.
4 maart 2000 wees Denis Halliday, de voormalige VN-coordinator van het Humanitaire Programma in Irak het Westerse publiek erop dat wij de mensenrechten in Irak op grote schaal schenden. Na uit protest te zijn opgestapt verklaarde hij inThe Guardian: 'Ik had de opdracht gekregen om een politiek te voeren die voldoet aan de definitie van genocide: een bewust beleid dat in feite meer dan een miljoen individuen, kinderen en volwassenen, heeft vermoord. We weten allemaal dat het regime, Saddam Hoessein, de prijs voor de economische sancties niet betaalt… Het zijn de gewone mensen die hun kinderen verliezen of hun ouders door gebrek aan gezuiverd water. Duidelijk is dat de Veiligheids Raad momenteel zijn boekje te buiten gaat, want zijn acties ondermijnen hier het eigen handvest… De geschiedenis zal de verantwoordelijken afstraffen.' Mei 1996 verscheen de toenmalige Amerikaanse ambassadrice bij de VN, Madeleine Albright, in het befaamde CBS programma '60 Minutes' Haar werd een reactie gevraagd op een VN-rapport waarin melding werd gemaakt van het feit dat als gevolg van de sancties en de Amerikaanse en Britse bombardementen die de infrastructuur volledig hadden verwoest, meer dan een half miljoen Irakese kinderen onder de vijf jaar om het leven was gekomen. De programmamaakster voegde eraan toe: 'Dat zijn meer kinderen dan in Hiroshima stierven… Is het de prijs waard?' Albright antwoordde: 'Wij denken dat het de prijs waard is.' Toen programmamaakster Lesley Stahl aandrong en de ambassadrice vroeg of de Amerikaanse regering'zelfs met de hongerdood' van kleuters akkoord ging, rechtvaardigde Albright deze genocidale politiek met de opmerking: 'Weet je Lesley… het is moeilijk voor mij om dit te zeggen, want ik ben een humaan mens, maar mijn eerste verantwoordelijkheid is om ervoor te zorgen dat Amerikaanse troepen niet weer opnieuw de Golfoorlog hoeven uit te vechten.' Met andere woorden: een ongewapend, hulpeloos kind wordt opgeofferd voor een getrainde militair die zich wel kan verdedigen. Burgers worden opgeofferd voor militairen, de omgekeerde wereld, meer dan 1000 jaar nadat in het jaar 975 in het Zuid-Franse Le Pui voor het eerst in de geschiedenis de bescherming van burgers tegen oorlogsgeweld werd vastgelegd. Nog geen zes maanden na haar uitspraak werd Madeleine Albright bevorderd tot minister van buitenlandse zaken. Vier jaar later confronteerde de Australische journalist John Pilger de Amerikaanse onderminister van buitenlandse zaken James Rubin met haar uitspraak. Zijn reactie kwam erop neer dat Pilger te'idealistisch' was. 'Bij het uitvoeren van politiek beleid moet men een keuze maken tussen twee kwaden… en helaas zijn de gevolgen van de sancties groter dan we gehoopt hadden,' aldus Rubin. Hij adviseerde Pilger niet zo naïef te zijn omdat er nu eenmaal een 'echte wereld' bestaat waar 'werkelijke keuzes moeten worden gemaakt.'
In tegenstelling tot de Nederlandse journalisten ondervroeg de Australische onderzoeksjournalist John Pilger voorzitter Peter Van Walsum, die van deze misdaden op de hoogte was, op een kritische manier:
In December 1999 John Pilger asked Peter van Walsum, Chairman of the UN Sanctions Committee to explain why Iraq is still being subjected to economic sanctions. The transcript of the interview appears below.
John Pilger: Why should the civilian population, innocent people, be punished for Saddam's crimes?
Peter van Walsum: It's a difficult problem. You should realise that sanctions are one of the curative measures that the Security Council has at its disposal. And obviously they hurt. They are like a military measure.
JP: But who do they hurt?
PW: Well, this, of course is the problem, but with military action, too, you have the eternal problem of collateral damage.
JP: So an entire nation is collateral damage? Is that correct?
PW: No, I am saying that sanctions have (similar) effects. You understand we have to study this further.
JP: Do you believe that people have human rights no matter where they live or under what system?
PW: Yes.
JP: Doesn't that mean that the sanctions you are imposing are violating the human rights of millions of people?
PW: It's also documented that the Iraqi regime has committed very serious human rights breaches.
JP: There is no doubt about that. But what is the difference in principle between human rights violations committed by the regime and those caused by your committee?
PW: It's a very complex issue Mr Pilger.
JP: What do you say to those who describe sanctions that have caused so many deaths as 'weapons of mass destruction' as lethal as chemical weapons?
PW: I don't think that's a fair comparison.
JP: Aren't the deaths of half a million children mass destruction?
PW: I don't think you can use that argument to convince me. It is about the invasion of Kuwait in 1990.
JP: Let's say the Netherlands was taken over by a Dutch Saddam Hussein, and sanctions were imposed, and the children of Holland started to die like flies. How would you feel about that?
PW: I don't think that's a very fair question. We are talking about a situation which was caused by a government that overran its neighbour, and has weapons of mass destruction.
JP: Then why aren't there sanctions on Israel which occupies much of Palestine and attacks Lebanon almost every day of the week. Why aren't there sanctions on Turkey which has displaced 3 million Kurds and caused the deaths of 30,000 Kurds?
PW: Well, there are many countries that do things that we are not happy with. We can't be everywhere. I repeat it's complex.
JP: How much power does the United States exercise over your committee?
PW: We operate by consensus.
JP: And what if the Americans object?
PW: We don't operate.
Zie: http://www.johnpilger.com/page.asp?partid=118
Tijdens Van Walsums voorzitterschap meldde de Volkskrant:
'Ellende Irak door boycot is VN-diplomaten te gortig
Van onze buitenlandredacteur Rob Vreeken op 16 februari '00, 00:00, bijgewerkt 20 januari '09, 11:23
Het VN-hoofd voor humanitaire zaken in Irak schaamde zich voor zijn eigen organisatie, daarom was hij opgestapt. De levensmiddelen en medicijnen die hij namens de VN hielp distribueren moesten de Iraakse burgers in leven houden, maar tegelijkertijd stierven elke maand duizenden kinderen als gevolg van de sancties die dezelfde VN tegen het regime van Saddam Hussein hadden ingesteld.'
http://www.volkskrant.nl/archief_gratis/article834533.ece/Ellende_Irak_door_boycot_is_VN-diplomaten_te_gortig
De volgende die walgend opstapte was de Duitse humanist Hans von Sponeck
De Duitse graaf Hans von Sponeck was van 1998 tot 2000 Humanitair Coördinator van de Verenigde Naties voor Irak. Hij was de opvolger van de Ier Denis Halliday, die ontslag nam uit protest tegen de gevolgen van de sancties op de Iraakse bevolking. Hij bestempelde die als "genocide".In 2000 nam von Sponeck op zijn beurt ontslag uit onvrede met de sancties en de tekortkomingen van het olie-voor-voedsel-programma.
Sedertdien voert hij wereldwijd actie tegen de sancties.'
After Denis Halliday resigned as UN Humanitarian Coordinator for Iraq in October 1998, von Sponeck took over, heading all UN operations in Iraq and managing the Iraqi operations of the Oil-for-Food program.[1] Von Sponeck together with Jutta Burghardt, head of the UN World Food Programme in Iraq, resigned in February 2000 for the same reason as Halliday, to protest UN's Iraq sanctions policy. Von Sponeck and Halliday wrote an article in The Guardian explaining their position, accusing the sanctions regime of violating the Geneva Conventions and other international laws and causing the death of thousands of Iraqis.[3]
He was equally critical of the "smart sanctions" policy a couple years later: "What is proposed at this point in fact amounts to a tightening of the rope around the neck of the average Iraqi citizen. The so-called 'new' sanction policy maintains the old bridgeheads of the current sanction regime: the oil escrow account remains with the UN, market-based foreign investment in Iraq will not be allowed and an oil-for-food program stays in the hands of the UN."[4]
In June 2005 he served as an expert on the World Tribunal on Iraq, convened in the spirit of the Russell Tribunal.
Zie: http://en.wikipedia.org/wiki/Hans_von_Sponeck
Degene die niet opstapte was de Nederlandse voorzitter van het Sanctie Comite voor Irak, Peter van Walsum, die volgens eigen zeggen 'vreselijk veel zin in deze baan [had]' en die volgens de NRC gerekend wordt 'tot het beste dat Nederland in huis heeft' en ' zijn naam als eigenzinnig denker met scherpe tong waar[maakte].'
Dat kan de NRC nu allemaal wel beweren, maar die indruk krijgt men niet zodra Van Walsum geconfronteerd wordt met een echte journalist, in dit geval de befaamde John Pilger.
JP: ... what is the difference in principle between human rights violations committed by the regime and those caused by your committee?
PW: It's a very complex issue Mr Pilger.
En:
JP: Aren't the deaths of half a million children mass destruction?
PW: I don't think you can use that argument to convince me. It is about the invasion of Kuwait in 1990.
De moord op een half miljoen Irakese kinderen onder de vijf jaar is dus volgens Peter van Walsumgeen 'argument to convince me.'
Daarom mijn vraag: gezien dit soort weerzinwekkende uitspraken, wie is nu precies verantwoordelijk voor de aanstelling van Van Walsum als Commissielid Onderzoekscommissie Irak? Ik bedoel, het is bekend dat het Nederlandse poldermodel gebaseerd is op ons kent ons, op cooptatie en vriendjespolitiek, en uiteindelijk corruptie, maar dit is toch wel een heel ernstig geval. Een topdiplomaat die zelf heel veel boter op zijn hoofd heeft, kan natuurlijk niet onafhankelijk oordelen over juistheid van premier Balkenende's besluit om troepen te sturen naar Irak.
Hier wordt niet eens een poging ondernomen om onafhankelijk en democratisch te lijken. Volgende maand verschijnt het oordeel van de Onderzoekscommissie Irak, die overigens niemand onder ede heeft kunnen ondervragen. Op liegen is dus ook geen sanctie mogelijk. En dat was ook de bedoeling. Vandaar dat niet de Tweede Kamer maar een deze commissie werd ingeschakeld.
No comments:
Post a Comment