Harald Doornbos, Twitter-correspondent

Afgelopen donderdagavond was 'oorlogsjournalist' Harald Doornbos weer te gast in het infotainment vehikel van de Vara, Pauw & Witteman, om te praten over zijn ervaringen, herstel: "avonturen", in Mali, waar hij de afgelopen 6 weken is geweest. Hoogtepunt van zijn reis was, zo vertelde hij én lezen we in het bijschrift, dat hij met een kano de Niger overstak. Als "een soort Kuifje" voegde hij er aan toe. Toevallig een benaming die ik hem op dit weblog in mei vorig jaar al gaf.

Deze keer goddank geen zelfingenomen verhalen met geplunderde en meegesmokkelde oorlogsbuit (herstel: "souvenirs"), en foto's waarop hij naast gelynchde machthebbers en familie poseert - lees hier meer.  Na die zelfbesmetting heeft hij enige tijd geleden de tekst "artifacts belong in a museum" aan zijn Twitter-bio toegevoegd. Wellicht waant hij zich momenteel Indiana Jones, de heldhaftige grafrover.

De Vara presenteert Doornbos als "Twitter-correspondent". Op Twitter vertoont hij inderdaad hetzelfde gedrag als de meeste journalisten én wannabe journalisten die twitteren: de kritische vragensteller wordt 1. vermanend toegesproken dat hij dom is omdat hij in Nederland achter de computer zit en tweets van journalisten leest (zouden meer mensen moeten doen, is heel verhelderend), en 2. geblockt. Dat was bij mij ook het geval, als ik me goed herinner stelde ik vragen over Doornbos' Libische war trophees. Gisteren was het weer raak:

@petrakramer doei met je domme gelul. ga d'r dan eens een keer zelf naar toe. gelukkig dat je het vanachter je laptopje zo goed weet. #block
— Harald Doornbos (@HaraldDoornbos) February 15, 2013

Twitteraar @petrakramer, die in mijn ogen uitstekend geïnformeerd is en terzake vragen stelt, had het over Pakistan (en drones).

Oef. Slechts 4% van Pakistanen staat achter Obama-beleid, 92% is anti. businessinsider.com/pakistan-us-ap…
— Harald Doornbos (@HaraldDoornbos) February 15, 2013

@petrakramer nee, "oef" voor het feit dat VS en Pakistan officieel bondgenoten zijn. Dan is 4% vrij laag. Maar goed, da's te moeilijk dus.
— Harald Doornbos (@HaraldDoornbos) February 15, 2013

Volgens Harald Doornbos is "Pakistan een democratie met verkiezingen". Wikipedia:

However democracy failed exceptionally quickly after independence and has since become a facade for military and bureaucratic rule.[3] Since its independence, Pakistan's democratic system has fluctuated at various times throughout its political history, mainly due to feudalism, elitist bureaucracy, political corruption, and the periodic coup d'états by the military establishment against weak civilian governments, resulting in the enforcement of martial law across the country (occurring in 1958, 1977 and 1999, and led by chief martial law administrator-generals Ayub Khan, Zia-ul-Haq and Pervez Musharraf respectively).[4] Some of the Islamisation policies introduced during Zia-ul-Haq's martial era also controversially undermined local democratic and secularist movements.

Policymic, 17 maart 2012:

Pakistani President Asif Ali Zardari addressed the parliament for a record fifth time today. It was an achievement for the fragile democracy where coups are common. It, however, is not a memorable day for Pakistan. Not the least when one considers the conduct of the president – who has discarded the constitution – and majority of the elected representatives. Democracy appears to be failing in Pakistan, and that is an alarming situation.

President Zardari offers the best insight into Pakistani democracy. Here is a man with a tainted past and massive corruption charges. He is a violator of the constitution. He is using public coffers to gain personal advantages.

Kijk Harald, zo eenvoudig is het, om vanuit de luie stoel in Nederland op een laptop jouw babbels te ontmaskeren. "Dom gelul"? Maar wie ben jij dan wel niet? De Onbetwijfelbare Profeet, die tijdens zijn "eye-witness account of the Arab Spring" zwaait met de onderbroek van Khaddafi's dochter?

In 2007 schreef Doornbos dat hij in tegenstelling tot 150 miljoen Pakistanen "kind of likes" de toenmalige president Pervez Musharraf:

The sheer fact that 'Musharraf-bashing' is so popular here, is one of the main reasons. I mean, president Musharraf is - officially - a dictator. The general took power in 1999 during a bloodless coup. Since then he has never allowed real free and fair elections. A bad man, you would think. That is, until you see and hear the 'Musharraf bashing' in the papers, on TV, in the streets. Where do you find a dictatorship where it is entirely ok to criticize the dictator?

Natuurlijk worden de ogen van Doornbos op zo'n moment nooit westwaards gericht, simpelweg omdat de/zijn officiële werkelijkheid gebiedt: the West is the Best. Vandaar ook:

It is easy for anybody to criticize Musharraf because those people are not in the position to kill millions and grab billions. But lets be fair: Most people who are in a situation to kill or steal, do it. Saddam Hussein, Pinochet, Marcos, good old Idi Amin.

Natuurlijk valt het Doornbos niet op dat al die dictators, Saddam Hussein, Pinochet, Marcos en Idi Amin, en reken daar ook Musharraf bij, in het zadel zijn geholpen en/of gesteund werden door het Westen. Want dat is ook weer niet de officiële werkelijkheid. Gelukkig neemt het aantal nieuwslezers dat vanuit de luie stoel op de laptop gaan controleren of het wel waar is wat onze broodschrijvers dicteren toe. De kranten zijn in nood, maar niet 'vanwege de crisis', maar omdat steeds minder mensen de propaganda nog pikken.

In de Pauw & Witteman Show beweerde Doornbos, met een hoofd waarop naar mijn mening heel groot DRANK staat gestempeld, o.a. dat wanneer er in een islamitisch land alcohol geschonken wordt, dat dat een "ontspannen moslimland" is. Wat een maatstaf. Nu woont Doornbos toevallig zelf in een islamitisch land waar de alcohol rijkelijk vloeit, het emiraat Dubai. Is Dubai dan een "ontspannen moslimland"? Niet voor de gewone mensen. Lees daarover het 'ontspannen' Dubai Doornbos' gerespecteerde collega Johann Hari en natuurlijk Human Rights Watch.

In de Pauw & Witteman Show suggereerde Doornbos ook, in koor met Jeroen Pauw en Paul Witteman, dat (alle) Nederlanders die met een mobieltje de oorlog in Syrië vastleggen "jihadis" zijn. Het komt blijkbaar niet in hem op dat sommige jongens of mannen zo moedig zijn om familie in Syrië op te zoeken om hen eventueel te kunnen helpen. En dat die, bij oorlogsgeweld, hun mobieltje pakken, zoals ik misschien ook wel zou doen in die situatie.

Ik feliciteer Doornbos echter wel met zijn scherpe observatie:

"Malinezen zijn een soort van Bosnische moslims, maar dan zwart natuurlijk."

Vanmorgen las ik op Twitter:

@hoterminus @petrakramer 't heeft wel indruk gemaakt, he.
— Harald Doornbos (@HaraldDoornbos) February 15, 2013

Omdat hij mij geblockt heeft kan ik daar niet op reageren. Dat zal ook wel de bedoeling zijn. In ieder geval kan ik beamen wat hij schrijft. Een journalist (geen sarcasme: begonnen bij De Waarheid) die persoonlijke bezittingen als kleding uit slaapkamers rooft en als oorlogsbuit naar Nederland smokkelt, en daarmee optreedt in zaaltjes en op televisie, en zijn buit tentoonstelt in de polder, mét plannen on dat ook in het buitenland te gaan doen... ja, dat maakt op mij grote indruk. En dat een journalist poseert naast de lijken van gelynchde machthebbers, een foto als oorlogstrofee, en die foto trots aan collega's laat zien... dat vind ik weerzinwekkend. Maar het meest schokkende is nog dat zo iemand nota bene als 'deskundige' in Nederland een podium krijgt om informatie te verstrekken over gebeurtenissen in de wereld.

TRANSLATE