Uri Rosenthal's argumenten worden steeds onevenwichtiger

Minister van Buitenlandse Zaken Uri Rosenthal voert wat hem opgedragen wordt zó mechanisch uit, dat hij niet door heeft dat 'zijn' argumenten steeds krankzinniger worden. Afgelopen vrijdag meldde hij middels een bericht van de rijksoverheid dat hij een ambtelijk EU-rapport over geweld door kolonisten heeft geblokkeerd omdat hij de Mensenrechtenraad van de VN te 'onevenwichtig' vindt ten aanzien van Israël. Nederland was het enige lid dat bezwaar tegen het rapport had.

Een joodse kolonist.

Het rapport schetst een onthutsend beeld van de toename en ernst van het geweld van kolonisten tegen Palestijnse burgers en hun bezittingen. Het structurele kolonistengeweld is in de laatste vijf jaar met 315% toegenomen. In 2011 werd een gemiddelde van 2.6 geweldplegingen per dag geregistreerd.

Voorop gesteld: Uri Rosenthal heeft nog nooit één enkele VN-resolutie tegen Israël veroordeeld. Dat kan hij ook niet maken, omdat hij daarmee de VN niet zou erkennen of legitimeren - om het maar even in zijn jargon te stellen. Zodoende moet hij gebruik maken van propagandatactieken die de aandacht op de inhoud van de resoluties, de eigenlijke aanklachten en veroordelingen, moet afleiden. Primair Israel Project-materiaal.

1. Het hullie-argument

De minister stak niet onder stoelen of banken dat de onevenredig grote aantallen resoluties en verklaringen over Israël in vergelijking met landen als Syrië en Iran volledig uit balans zijn. (Rijksoverheid)

In het geval van de blokkering van het EU-rapport schuift Rosenthal Iran (oude vijand van Israël) en Syrië (potentieel nieuwe vijand van Israël) naar voren. En elders ook de Palestijnen zelf. Waar het in wezen op neerkomt is dat Rosenthal bepleit dat Israël net zoveel misdaden mag plegen als het wil, zolang andere landen ook misdaden begaan. Een minister die zo redeneert is een gevaarlijke beleidsmaker die in wezen een gewelddadige anarchie in de wereld bepleit. Het is de redenatie van een crimineel die het 'recht' om te moorden ontleent aan het feit dat andere mensen ook moorden plegen. Een fascistisch standpunt, omdat fascisten over het algemeen geweld en repressie prevaleren boven recht, moraal en ethiek. Het betreft een politieke mening, of desgewenst ideologie, die niets te maken heeft met de VN-resoluties tegen Israël, hoe en waarom die zijn uitgevaardigd, en wat er precies in wordt verboden en waarom. Iran is niet verantwoordelijk voor de misdaden van Israël, noch Syrië, en Israël's slachtoffers al helemaal niet.

2. Het onevenwichtigheidsargument

Een VN-resolutie wordt na democratische stemming door de lidstaten uitgevaardigd wanneer een land oorlogsmisdaden en/of misdaden tegen de menselijkheid pleegt, of een gevaar voor vrede in de regio of de wereld vormt.

Deelargument A: de 'onevenwichtige' vertegenwoordiging van Arabische landen in de VN

Een non-argument, want aan de hand van dezelfde logica kun je bijvoorbeeld het stemgedrag van Afrikaanse landen niet legitimeren, of dat van 'linkse' landen, 'rechtse' landen, dat van van arme landen, rijke landen, van landen die aan zee liggen, etcetera, al naar gelang het onderwerp van de resolutie en waar je voor of tegen bent.

Werkelijkheid is dat er in de Veiligheidsraad (Security Council) is geen enkel Arabisch land is vertegenwoordigd, dus kunnen we daar kort over zijn. Desalniettemin heeft de Veiligheidsraad, zonder veto en dus unaniem, 224 resoluties tegen Israël (en tesamen met andere landen of groeperingen) uitgevaardigd. De laatste was alweer meer dan drie jaar geleden (Operation Cast Lead), dus valt het in werkelijkheid heel erg mee voor Israël.
In de periode 1972-2011 zijn er over de 266 resoluties tegen Israël slechts 42 veto's uitgesproken - allen door de VS. Je kunt zodoende alleen beweren dat de VS, Israël's grootste bondgenoot en sponsor, in deze raad de onevenwichtige factor is. En dat 84% van de resoluties tegen Israël door alle grootmachten unaniem zijn gesteund.

In de Algemene Vergadering (General Assembly) van de VN zijn wel Arabische landen vertegenwoordigd. En Israël zelf. In totaal zijn 193 landen lid. Er zijn 23 Arabische landen. Ik kan het precieze aantal niet vinden, maar laten we ervan uitgaan dat er daarvan 20 landen in de Algemene Vergadering zitting nemen. Dat betreft iets meer dan 10% van alle leden. Dat is niet 'onevenwichtig' en natuurlijk geen meerderheid van stemmen.

In juni 2006 werd de VN-Mensenrechtenraad (UN Human Rights Council) opgericht. Deze heeft 47 leden, waarvan er 4 Arabische landen zijn: 8,5% van het geheel. Dus ook hier geen onevenwichtigheid, en ook geen meerderheid aan stemmen.

Conclusie: de 'onevenwichtige' vertegenwoordiging van Arabische landen in de VN betreft een hoax. Deze landen kunnen in de VN niets voor elkaar krijgen zonder veel steun van andere landen.

Deelargument B: het 'onevenwichtige' aantal resoluties tegen Israël

Israël heeft de meeste VN-resoluties tegen zich dan alle andere landen in de wereld bij elkaar. Ten opzichte van andere landen lijkt dat op eerste gezicht onevenwichtig, maar dat is alleen zo wanneer de staat Israël 1 of 10 jaar geleden opgericht zou zijn. Maar het gaat in realiteit over 64 jaar van resoluties.

Het is niet het aantal resoluties tegen Israël dat de zaak 'uit balans' brengt, maar het aantal jaren dat Israël weigert om zich aan de internationale regels en rechtsorde te houden. Hoe meer misdaden Israël pleegt, hoe meer resoluties het tegen zich uitgesproken krijgt. Het is het buitenproportionele agressieve gedrag van Israël dat door de tijd heen deze resoluties hebben gecreëerd. Er vindt louter een accumulatie van resoluties plaats, simpelweg omdat Israël de internationale orde aan haar laars lapt, en op dagelijkse basis de resoluties blijft schenden.

Resoluties schrappen?

Er zijn natuurlijk veel meer propagandatechnieken die Rosenthal gebruikt om Israël te beschermen tegen het internationaal recht - en om zijn partijdigheid te maskeren. Zoals beweren dat Israël een "democratische rechtstaat" is (omdat Israël dat over zichzelf beweert), en dat daarom een ieder die kritiek heeft op Israël ("bashen") beboet, gekort, of anderszins gestrafd moet worden. Ook een flauwekulargument natuurlijk, want in dat geval zou volgens Rosenthal ieder instituut of land dat kritiek heeft op een willekeurige (andere) "democratische rechtstaat" gestrafd moeten worden. Maar dat bepleit hij niet. Hij is van mening dat we alleen "de Joodse staat" (een politiek-ideologische term die niet-joodse Israëli's uitsluit) anders moeten behandelen dan andere staten.

Op 28 februari 2011 verzocht minister Rosenthal in Génève de Mensenrechtenraad van de Verenigde Naties om geen resoluties meer tegen Israël aan te nemen en/of een gedeelte daarvan te schrappen:

"I am hopeful that this Council, too, will shoulder its responsibilities. I ask all member states to refrain from a one-sided approach, look instead for common ground, and try to be even-handed – really and genuinely even-handed. A major improvement would be to reduce the number of resolutions on the Israeli-Palestinian conflict and to address the issue in a more balanced way, by refraining from inflamatory language, which does not help the peace process at all."

Stelt u zich eens voor, dat bijvoorbeeld onze regering een aantal wetten zou schrappen omdat deze de politiek van één enkele partij, bijvoorbeeld de PVV, even niet goed uitkomen. Maar wanneer het Israël betreft, wil Rosenthal blijkbaar best zo ver gaan. Gelukkig hebben we hem niet op Binnenlandse Zaken of Justitie. Dat hij het voor Nederland bij onze bondgenoten verbruidt met zijn Israël-agenda is desalniettemin al ernstig genoeg.

Gerelateerd:
→ Minister Rosenthal is niet ónze minister
→ De 'tipping point' van Uri Rosenthal
→ Uri Rosenthal, uit wiens naam spreekt u?
→ Wat is een Palestijn waard, meneer de minister?
→ Dutch democracy under threat from Israel lobby

TRANSLATE