I'm getting a bit tired of the "deranged" soldier story. It was predictable, of course. The 38-year-old staff sergeant who massacred 16 Afghan civilians, including nine children, near Kandahar this week had no sooner returned to base than the defence experts and the think-tank boys and girls announced that he was "deranged". Not an evil, wicked, mindless terrorist – which he would be, of course, if he had been an Afghan, especially a Taliban – but merely a guy who went crazy.
This was the same nonsense used to describe the murderous US soldiers who ran amok in the Iraqi town of Haditha. It was the same word used about Israeli soldier Baruch Goldstein who massacred 25 Palestinians in Hebron – something I pointed out in this paper only hours before the staff sergeant became suddenly "deranged" in Kandahar province. (Robert Fisk in The Independent)
In Nederland hebben we geen journalisten als Robert Fisk, die schrijven om de lezer zo goed als mogelijk te informeren en zo nodig de officiële werkelijkheid te bevragen. In Nederland bestaan, op een enkele uitzondering na, alleen nog maar broodschrijvers, die wel linker uitkijken om controversiële zaken te publiceren zolang deze niet in de Amerikaanse pers zijn verschenen, en dus goedkeurd zijn voor de "onwetende kudde", zoals 'de vader van de public relations industrie' Edward Bernays het uitdrukte.
Op zondagmorgen 11 maart ging "een" Amerikaanse militair twee huizen binnen in twee of drie dorpen in de Afghaanse provincie Kandahar, en schoot er 16 burgers in hun slaap dood, waaronder drie vrouwen en negen kinderen. Daarna werden ze in brand gestoken - hoewel dat feit niet overal door de Nederlandse censuur kwam.
In eerste instantie meldde de NAVO dat er geen doden waren gevallen, een voorspelbare reactie, net als dat de New York Times na de atoombom op Hiroshima kopte: "No Radiation in Hiroshima". De officiële werkelijkheid over het bloedbad in Kandahar werd enkele uren na het uitlekken al vormgegeven: het "spijtige incident" was veroorzaakt door een enkele militair, een "lone gunman" die een zenuwinzinking had gehad.
Zoals gewoonlijk in onze racistische media werd vervolgens alle aandacht gericht op de beklagenswaardige moordenaar, en bleven de Afghaanse slachtoffers traditioneel identiteitsloze individuen. De NOS en de Volkskrant berichten een dag later echter dat lokale bronnen meerdere schutters hebben gemeld:
Een provinciebestuurder in Kandahar zegt dat de Amerikaanse militair die verantwoordelijk is voor de schietpartij nooit in zijn eentje zoveel kogels afgevuurd kan hebben en ook nog de lijken kan hebben verbrand. Over een lengte van 2 kilometer lag de grond tussen de huizen bezaaid met kogels.
Het Afghaanse ministerie van Defensie en de Amerikanen houden het op één schutter.
En daar hield onze "kwaliteitspers" het dan maar op. Dezelfde dag nog verschenen allerlei artikelen over de vermeende zenuwinzinking van de Amerikaanse soldaat. En: "De slachting die de soldaat gisteren aanrichtte, is opnieuw een klap voor de militaire gemeenschap." Hoe zwaar de klus in Irak en Afghanistan wel niet is voor onze soldaten. Over de slachtoffers en hun familieleden wederom geen woord. Dat zou anders zijn geweest wanneer een Afghaan zijn geweer had geleegd op slapende Westerse soldaten. Dat komt omdat wij Afghanen zien als mensen wiens leven minder waard is dan die van Westerlingen. Daarom gebruiken Westerlingen Afghanistan ook al decennialang om onze wapens op te testen. Nee, eigenlijk doen we dat al veel langer. Winston Churchill experimenteerde er met mosterdgas in 1818, vlak nadat het verboden werd. In de loop der jaren is er honderden keren Hiroshima aan bommen op Afghanistan gegooid.
Oorlog en media
"We journalists... have to be brave enough to defy those who seek our collusion in selling their latest bloody adventure in someone else's country... That means always challenging the official story, however patriotic that story may appear, however seductive and insidious it is.
For propaganda relies on us in the media to aim its deceptions not at a far away country but at you at home... In this age of endless imperial war, the lives of countless men, women and children depend on the truth or their blood is on us... Those whose job it is to keep the record straight ought to be the voice of people, not power."
(John Pilger over de rol van de media in zijn film 'The War you don't see', 2010)
Deze bravery ontbreekt, op een zeldzame uitzondering na, bij Nederlandse verslaggevers. Net als bij (uitgelekte) schandalen zoals het martelen in de Amerikaanse Abu Ghraib gevangenis en de Britse gevangenis in Baghram, en de rogue soldiers - die naast het moorden en martelen o.a. op lijken van "Taliban" urineren, lichaamsdelen als trofee afsnijden (Kill Team) en korans verbranden - gaat het immer om een "tragedie" en "geïsoleerd incident", zo zei Oana Lungescu, een woordvoerster van de NAVO, over het bloedbad in Kandahar. Misdaden van "ontspoorde" militairen zijn als toevallige natuurrampen waar niemand iets aan kan doen. Dat suggereren de nieuwsberichten die historie en context volledig ontberen, om de suggestie van een patroon te vermijden.
Iedere soldaat die in een imperialistische, koloniale oorlog heeft gevochten kan u vertellen dat oorlog niets te maken heeft met de good clean war waarover onze kranten dagelijks verslag doen. Oorlog is op het slagveld een totale chaos waarin door alle partijen barbaarse wreedheden worden begaan. Oorlog voeren is geen "wederopbouw" en "vrede en democratie brengen". In Afghanistan zeker niet, we hebben immers de oude warlords weer op hun oude machtsplekken gezet, en we hebben de laatste bewezen frauduleuze verkiezingen door de vingers gezien. Volgens Hans van Baalen, defensiewoordvoerder van de VVD, viel er in Afghanistan niets te wederopbouwen "want er staat namelijk niets" (meer). Onze soldaten waren in Afghanistan om te voorkomen dat de Taliban, die volgens hem de aanslagen op de Twin Towers hadden gepleegd, Nederland zou veroveren, zo stelde Van Baalen vijf jaar geleden. Niemand die een vraag stelde bij dat televisieoptreden. Blijkbaar ontbrak het onze journalisten - druk bezig om de oorlog in Afghanistan te promoten, waarbij het "oh what a lovely war!" concept niet werd geschuwd - aan moed om dat voor de door onze volksvertegenwoordigers voorgelogen Nederlander schokkende nieuwsfeit aan te stippen. Voor de burger, die wel goed genoeg was om voor die oorlog bijna 1 miljoen euro per dag op tafel te leggen. Een bedrag dat in wezen een soort van militaire oorlogsontwikkelingshulp aan de VS en Groot-Brittannië betrof.
De reactie van de Westerse warlords op het bloedbad in Kandahar was weer exemplarisch: we gaan "de aftocht" niet versnellen, en we gaan niets veranderen aan onze aanpak. Minister van Buitenlandse Zaken Hillary Clinton: "We blijven vastberaden om de Afghaanse bevolking te beschermen" (sic), en ze noemde de daad van de militair "onverklaarbaar" - "Dit is niet zoals wij zijn". Dat publiceerde de NOS, alsof er aan dit gekakel van een krankzinnige niets schortte.
Oorlogstrofee-foto van het Amerikaanse 'Kill Team', dat voor de lol onschuldige Afghanen vermoordde en lichaamsdelen afsneden als trofee.
Dader is slachtoffer
Iedere soldaat die wreedheden begaat en iedere beul die martelt, is ook een "brave huisvader", die na gedane arbeid naar huis gaat en zijn vrouw en kinderen knuffelt. Dat is de mens eigen, zo is historisch bewezen. Het bloed van de Afghaanse slachtoffers was nog niet gestold of onze "kwaliteitskranten" begonnen de vermeende dader als slachtoffer op te voeren.
Allereerst werd gemeld dat president Barack Obama "zich grote zorgen maakte over de veiligheid van de Amerikaanse troepen in Afghanistan". Over de 'veiligheid' van de Afghanen tijdens de bezetting werd en wordt niets gemeld. Daarna volgden de berichten over de moeilijke en "stressvolle" omstandigheden waarin de tot op de tanden bewapende Amerikanen in Afghanistan moeten opereren. Zij lopen posttraumatische stressstoornis (PTSS) op, en plegen regelmatig zelfmoord. Het bloedbad was aangericht door één militair met een "zenuwinzinking", en daar moeten we het mee doen.
Correspondente Bette Damm van de NRC meent dat het bloedbad laat zien dat de Amerikanen vooral "oorlogsmoe" zijn. Hoe teleurstellend. Een ander rookgordijn is dat de Afghanen opeens "de NAVO behoorlijk zat zijn". Maar dat waren ze al vanaf het moment dat de Britten en de Amerikanen binnenvielen. Ook hier weer geen historische achtergrond (met bijvoorbeeld de Russische bezetting) en geen context. De suggestie die hier wordt geopperd is natuurlijk dat de Afghanen tot nu toe tevreden waren over de aanwezigheid van de NAVO.
En over een, twee, of drie maanden, na een volgend "incident", gaan we weer lezen dat de Afghanen opeens de NAVO zat zijn.
Terug naar de dader, die inmiddels (ook maar een) slachtoffer blijkt te zijn, aangezien hij nu weer zou lijden aan een "hersenbeschadiging", opgelopen in Irak. Volgens de bekende "anonieme bronnen binnen de Amerikaanse overheid", die desalniettemin zonder terughoudendheid massaal worden geciteerd. Zo ook de "bron bij de krijgsmacht" die een dag later weer suggereerde dat er drank in het spel zou kunnen zijn geweest. Elders lezen we over "stress, alcohol en huwelijksproblemen". De "zenuwinzinking" zien we ook weer terugkeren, en de NOS presenteert inmiddels de "hersenbeschadiging" als een feit. Twee dagen later meldt de NOS weer dat de dader "niet gezond" was, en dat hij leed aan PTST omdat hij een dag voor de moordpartij had gezien dat "een van zijn kameraden beide benen verloor bij een explosie". Novum/AP meldt echter dat het maar één been was. Het lijkt in de berichten bijna een logische zaak dat de militair zijn magazijnen leegde op onschuldige burgers. En het ANP meldde gisteren: "Bales schoot afgelopen zondag kennelijk in verwarde toestand 16 burgers dood". Kennelijk, dat 'duidelijk zichtbaar', 'blijkbaar' of 'onmiskenbaar' betekent! Maar, zoals Robert Fisk schreef, als de militair werkelijk "ontspoord" was, dan had hij wel 16 Amerikanen gedood, in plaats van dat hij de bewuste keuze maakte om Afghanen te doden.
Wat echter nergens wordt vermeld is dat soldaten simpelweg worden getraind om mensen te doden, en dat het martelen of doden van onschuldige burgers, mensen die geen bedreiging vormen, gewoon bij het pakket 'oorlog' inbegrepen is.
Francisco de Goya, uit de serie Los Desastres de la Guerra, 'Begraaf ze en zwijg', ets plaat 18, ± 1810–20
Geen eenling, maar koelbloedig teamwerk
De Standaard bericht vandaag:
Volgens de Verenigde Staten was een soldaat verantwoordelijk voor de dodelijke aanval op een dorp in het district Panjwai in de provincie Kandahar.
'Na ons onderzoek kwamen we te weten dat het bloedbad niet het werk was van één soldaat. Meer dan een dozijn militairen namen er aan deel en hebben de slachtoffers gedood en hun lichamen verbrand', zegt parlementslid Naheem Lalai Hameedzai.
'Alle dorpelingen waarmee we hebben gesproken zeiden dat er vijftien à twintig mannen waren die op verschillende plaatsen in het dorp een nachtelijke raid uitvoerden', aldus Hameedzai. Volgens de bevindingen van het onderzoek zouden sommige van de vermoorde vrouwen ook seksueel zijn misbruikt.
Ook de Afghaanse president Hamid Karzai had eerder al gezegd dat het bloedbad niet toe te schrijven is aan één enkele 'dolgedraaide' militair.
Eergisteren werd dit al bekend gemaakt in de kritische media, zoals Russia TV en het Pakistaanse The Nation. In Nederland wordt nog gezwegen. Misschien moeten de redacties morgenochtend nog overleggen hoe ze dit laatste nieuws gaan inpakken. Of misschien is dit nieuws gewoon niet 'verkoopbaar'.
Lees vooral geen Nederlandse kranten over dit onderwerp, maar bijvoorbeeld:
→ The Independent: Robert Fisk: Madness is not the reason for this massacre
→ The Guardian: Massacres are the inevitable result of foreign occupation - The latest slaughter in Afghanistan is part of a decade of savage civilian killing: until Nato leaves, it is certain to continue
→ Al Jazeera: The horror, the horror by Pepe Escobar - The massacre in Kandahar won't mark the end of all elaborate plans for Afghanistan.
→ London Review of Books: The Not So Lone Gunman by Tariq Ali
No comments:
Post a Comment