Twee weken geleden vond een tragisch busongeluk plaats, net even ten noorden van Jeruzalem, op dat deel van de Westbank dat sinds 1967 door Israël wordt bezet. Een bus raakte van de weg, nadat het voertuig in botsing was gekomen met een vrachtwagen. In de bus zaten Palestijnse schoolmeisjes, waarvan er een tiental ter plekke overleed.
Bos moet blijkbaar nog even wennen aan de werkelijkheid in zijn omgeving, en hoe de wereld de Israëlische bezetting omschrijft, omdat hij meent dat Israël slechts een gedeelte van de West Bank bezet.
"Tot zover niets aan de hand..."
Tot zover niets aan de hand, het komt wel vaker in deze verhitte regio voor dat ongelukken beide partijen dichter tot elkaar brengen, daar waar het gewone vredesoverleg aan alle kanten stokt. Anderhalf jaar terug boden de Palestijnen hun brandweermannen en brandweerauto's aan toen heuvels en bossen nabij het Israëlische Haifa in de fik stonden.
Ze boden ze niet alleen aan aan, maar ze hielpen ook mee aan het bestrijden van de brand, vergeet Bos te schrijven. En ook dat diezelfde brandweermannen werden uitgenodigd voor een dankceremonie in Israël, maar hen vervolgens aan de grens de toegang werd geweigerd. Voor de Palestijnen een alledaagse werkelijkheid van de bezetting.
Dat de brandende bossen werden geplant op de ruines van de in 1948 met de grond gelijk gemaakte eeuwenoude Palestijnse dorpen - het geven van die informatie zal teveel gevraagd zijn van een correspondent wiens taak het is Israël's plooien glad te stijken.
Terug naar de Facebookpagina van Netanyahu. Daarop verschenen ondertussen onverkwikkelijke reacties van sommige Israëliërs. Er was opluchting dat het ongeluk geen Israëlische schoolkinderen, maar Palestijnse kinderen betrof. Die dode kinderen zouden immers nooit meer terrorist kunnen worden. Iemand merkte op dat hij 'blij' was dat er Palestijnen waren omgekomen. 'Kunnen we niet nog een vrachtwagen sturen?'
Niet alleen op de Facebook-pagina van Netanyahu, maar ook op de website van de Israëlische politie, en het publieke forum Walla.
De haatzaaiende reacties werden snel van Netanyahu's Facebookpagina verwijderd, maar het kwaad was al geschied. Een Jordaanse krant meldde dat Netanyahu de opmerkingen zélf had geplaatst. Kop: 'Netanyahu: Ik wens dat alle Arabieren doodgaan'.
Bos stelt niet dat "het kwaad" - en in de titel "het gevaar van Facebook" - was dat de moderators van Netanyahu de zieke opmerkingen lieten staan - een bewuste keuze! - maar dat "het kwaad" de wijze waarop sommige Arabische media en iemand in de Arabische Liga het nieuws interpreteerden betrof. Welnu, de pot verwijt de ketel, aangezien Rolf Bos een journalist is die bijvoorbeeld beweert dat Netanyahu "stevige argumenten [bezit] om niet met de Palestijnen te willen praten", die het teruggeven van gestolen land aan de Palestijnen "schenken" noemt, en die onomwonden stelt dat Abbas "zal moeten slikken dat grote nederzettingen, zoals Maaleh Adumin, Gutz Ezion en delen van Jeruzalem in Joodse handen zullen blijven." Lees hier meer over de trukendoos van Rolf Bos.
Volgde er nog rectificatie? Nou nee. En zo blijft het beeld in de Arabische straat hangen van een premier van Israël die 350 miljoen Arabieren dood wenst.
Een "Arabische straat" in Hebron.
Bos wordt in zijn laatste alinea zelfs verontwaardigd dat een Kuweits persbureau geen rectificatie heeft geplaatst. Wederom niet verontwaardigd over de diepgewortelde afkeer van de meeste Israëli's ten opzichte van Palestijnen en Arabieren of moslims in het algemeen. Maar doet de Volkskrant wel eens aan rectificaties over de propaganda van Rolf Bos? Of over ontmaskerde leugens van de Israëlische regering die de krant eerder als waarheid aan de lezer opdiende? Welnee. Het commerciële bedrijf Volkskrant heeft zichzelf niet voor niets tot "kwaliteitskrant" gekroond, en niets mag die illusie ondermijnen.
No comments:
Post a Comment