Geert Wilders, Nederlander pur sang

"Geert Wilders wil bij het uitbreken van burgeroorlogen in Arabische landen de poorten van Nederland sluiten voor vluchtelingen uit die regio. 'Het is onmogelijk om als West-Europa die stroom van vluchtelingen op te vangen', aldus de PVV-leider." (NRC, 28.02.2011)

Nadat de nazi’s in buurland Duitsland in 1933 aan de macht kwamen en in 1935 de Neurenberger rassenwetten invoerden die de Joden alle burgerrechten ontnamen, kwam een stroom Joodse vluchtelingen op gang richting Nederland. Tot dan toe had Nederland een liberaal toelatingsbeleid, dat vluchtelingen in staat stelde vrij gemakkelijk asiel te krijgen. Vanaf 1935 verscherpte de regering echter de eisen: alleen bemiddelde Joodse vluchtelingen werden nog toegelaten, anderen moesten bewijzen bij terugkeer naar hun woonplaats in levensgevaar te verkeren, wilden ze kans maken op een verblijfsvergunning. Dit bewijs was echter lastig te leveren, zodat weinig Duitse Joden het land binnen konden komen.

Afbeelding rechts: Cartoon in het NSB-partijblad Volk en Vaderland, 18 november 1939.

De regering had meerdere redenen voor deze verscherping. Om te beginnen had de wereldwijde economische malaise ook in Nederland tot torenhoge inflatie en werkloosheid geleid. Een omvangrijke stroom vluchtelingen kon het land in deze omstandigheden niet aan, redeneerde het kabinet. In de tweede plaats vreesde de regering dat de toelating van grote groepen Joden het opkomende antisemitisme in de kaart zou spelen. Hoe meer Joden Nederland toeliet, hoe meer aanleiding de bevolking had hen te haten, zo dacht men. Het groeiende ledenaantal van de nationaal-socialistische NSB werd met argusogen bekeken.

In de aanloop naar de oorlog scherpte Nederland de toelatingseisen nog verder aan en werd de grens uiteindelijk geheel gesloten voor Joodse vluchtelingen. De Anschluss van Oostenrijk bij Duitsland in 1938 en de Kristallnacht in datzelfde jaar veroorzaakten een nog grotere stroom Joodse vluchtelingen. In mei 1938 bepaalde minister van Justitie Carel Goseling dat Joden voortaan als ongewenste vreemdelingen werden beschouwd. Juist toen Joodse vluchtelingen konden bewijzen in levensgevaar te verkeren, ging de grens op slot. Nederland verscherpte zijn toelatingsbeleid ook om niet uit de pas te lopen bij andere staten in Europa. Als andere staten strengere eisen stelden, kon Nederland wel eens een vrijhaven worden voor vluchtelingen, dacht de regering. (Wikipedia)

Joden in afwachting van transport naar Westerbork, Amsterdam, Polderweg, 20 mei 1943.

Om bevriend te blijven met de Duitsers werden onze joodse vluchtelingen uit Duitsland (die wel binnen waren gekomen) tot ongewenst vreemdeling verklaard. Voor hen begonnen we vlak na de Kristallnacht met de bouw van deportatiekamp Westerbork. Aanvankelijk zou dat kamp bij Elspeet worden gebouwd. Maar Koningin Wilhelmina vond de afstand van twaalf kilometer tot haar zomerverblijf paleis Het Loo veel te weinig. Ook de ANWB was tegen, want de gehele Veluwe moest beschikbaar blijven voor vakantiegangers. Op 9 oktober 1939 arriveerden de eerste tweeëntwintig bewoners. Zij waren afkomstig uit een groep van ruim negenhonderd Duitse Joden die tevergeefs hadden geprobeerd met het Duitse schip St Louis van Hamburg naar Cuba te vluchten. (Wikipedia)

De huidige macht van de PVV is mogelijk gemaakt door christelijk en neoliberaal Nederland, dat de PVV altijd als eventuele partner heeft beschouwd, met name op het gebied van anti-islam en anti-links sentimenten. Maar ook hebben we veel te danken aan de lafhartige houding van de zogeheten 'linkse' partijen die geen antwoord kunnen, durven en/of willen formuleren op het fascisme van Wilders en zijn thugs. Zodoende zit Nederland opscheept met tuig dat in Den haag politici mag souffleren, met de complimenten van uw volksvertegenwoordiging, die zich tot op de dag van vandaag blijft inzetten om de PVV te presenteren als een normale politieke partij. Allicht geholpen door hun handlangers van de zelfbenoemde "kwaliteitspers".

Provinciale Overijsselsche en Zwolsche courant (21 juni 1940). Hoofdredacteur Albert van de Poel was voor de oorlog al Duitsgezind en werd lid van de 'Raad van Voorlichting der Nederlandsche Pers' (RvV) die na de bezetting door de NSB werd opgericht om de Nederlandse anti-nationaal-socialistische media te beinvloeden en te intimideren. In 1941 werd de RvV ingelijfd in de Nederlandse Kuturkammer.

Lees ook:
» Rechtsextremisten actief bij de PVV
» Oude wijn in nieuwe fascisten