Alfred Pijpers, propagandist voor Israël

Goed, het Reformatorisch Dagblad is geen krant. Dat weet ik best. Het brengt hooguit de laatste nieuwtjes uit de bijbel, en het richt zich op de Nederlandse bible belt, waar de Aarde nog plat is. Men strijdt er tegen de Antichrist, en bereidt zich voor op de Eindtijd, die pas komt wanneer alle joden in Israël wonen. Daarvoor moet er wel eerst korte metten worden gemaakt met de Kanaänieten en Filistijnen (en dergelijke). Niet voor niets schreef Christenen voor Israël, de abonnees van het Reformatorisch Dagblad, tijdens het bloedbad in Gaza "God doet wonderen" en "De strijd rond Gaza is ... een strijd tussen de God van Israël en de god van de islam". Terwijl het witte fosfor en bommen regende op opgesloten burgers en er honderden kinderen werden gedood.

Alfred Pijpers is 'Senior Research Fellow' bij de neoconservatieve denktank Instituut voor Internationale Betrekkingen Clingendael, die zich in de publieke sfeer vooral manifesteert als propagandist, met name wanneer het om de verdediging van de misdaden van Israël gaat. Pijpers is kort gezegd pro-Israël, anti-islam, en natuurlijk ook van wat ik de Bomb Iran Lobby noem.[1]

Zo meent Pijpers bijvoorbeeld dat Israël tijdens de aanval op Gaza "geen buitensporig geweld" heeft gebruikt. Ja, er zijn dan wel burgerslachtoffers gevallen, maar dat was de schuld van Hamas, die de burgers als schild gebruikten. Die schoven zomaar kinderen voor hun raketten die ongetwijfeld stonden opgesteld in ziekenhuizen, scholen, gebouwen van Palestijnse en Arabische televisiezenders, electriciteitscentrales, drinkwatervoorzieningen, bedrijven, en gebouwen van de VN. Niks aan de hand dus, het VN-rapport kan zo de prullenbak in, en zo ook de getuigenverklaringen van Israëlische soldaten. En o ja, het bloedbad had "positieve gevolgen voor de rust in het gebied."[2]

In het Reformatorisch Dagblad lazen we eergisteren van de hand van Alfred Pijpers een pleidooi voor minister Rosenthal's ballonnetje om kritiek op de staat Israël ('stop Israël bashen') de mond te snoeren. Pijpers schuift daarbij een hoop nonsens naar voren.

"De –gerechtvaardigde– kritiek op de soms brute Israëlische bezettingspolitiek in de Palestijnse gebieden is al lang ontaard in een collectieve internationale campagne tegen de legitimiteit van de staat Israël als zodanig."

Dat is klinkklare nonsens. Alle genoemde critici 'erkennen' de staat Israël, en niet in de laatste plaats de Palestijnen zelf. De kritiek op Israël richt zich helemaal niet op haar 'bestaan', maar op de misdaden van het zionistische regime, en op haar schenden van internationale akkoorden en mensenrechten. Net als met de boycotacties tegen het racistische Apartheidsregime in Zuid-Afrika. En guess what, de staat Zuid-Afrika is nog steeds niet de zee ingedreven.

"Om te beginnen worden bijna alle Israëlische maatregelen tegen de Palestijnen al jaren automatisch als de meeste grove misdrijven afgeschilderd."

Ook nonsens. Want Pijpers, die blijkbaar geen kaas heeft gegeten van het internationaal recht, kenmerkt hier (grove!) schendingen van mensenrechten en oorlogsmisdaden als "maatregelen". Maar misschien ziet hij zaken als marteling en buitengerechtelijke executies en dergelijke ook wel als "maatregelen", echter je kunt helaas niet in Pijpers' hoofd kijken om te zien wat voor extremistische ideeën hij koestert.

"In de tweede plaats wordt het gebruik van geweld tegen de staat Israël en zijn bewoners onder praktisch alle omstandigheden volkomen legitiem geacht."

Wederom gelogen. Niemand die het doden van onschuldige burgers "legitiem" acht - behalve Pijpers en zijn ideologiegenoten, oorlogshitsers, haatzaaiers en niet te vergeten de hele Israëlische fascistische horde die regelmatig te horen is met kreten als "Death to the Arabs!". Dezelfde horde waarmee minister Rosenthal onlangs in Israël 'de banden heeft verstevigd', alsof het tourniquet nog niet strak genoeg is aangedraaid door zijn voorganger Maxime Verhagen. Wel is het zo dat mensen die worden bezet zich legitiem mogen verdedigen, ook met geweld. Maar Pijpers erkent het internationaal recht niet, dus moet het volgens hem blijven: Israëli's mogen gelegitimeerd 100 Palestijnen omleggen voor 1 dode (joodse) Israëli, en Palestijnen, waaronder voor het grootste gedeelte onschuldige burgers, moeten zich zonder morren als makke schapen laten afmaken, ook al hebben ze niets gedaan.

Alfred Pijpers confabuleert verder, namelijk dat "Hamas opvallend veel sympathie in Nederland, en elders in het Westen" geniet, en dat dat zich manifesteert in "grote steunadvertenties in de kranten en de programma’s van bepaalde politieke partijen". Betreft dit een incidentele hallucinatie van Pijpers, of is hij chronisch psychisch gemankeerd?

"In de derde plaats wordt tegenwoordig ook de ontstaansgeschiedenis van de staat Israël zelf in een kwaad daglicht gesteld. De verguizing betreft dus niet alleen de bezetting van Palestijns gebied sinds 1967. Israël is in 1948 tot stand gekomen door grootscheepse en planmatige etnische zuivering, door de verdrijving van, en moord op, honderdduizenden weerloze Palestijnse burgers, zo is de gedachte. Het ontstaan van Israël berust op een "misdaad", stelt oud-premier Van Agt in zijn boek "Een schreeuw om recht". Hij en anderen baseren zich daarbij vooral op het werk van de revisionistische Israëlische historici. Die hebben ongetwijfeld nuttige grijstinten aangebracht in het heldhaftige beeld van de Joodse onafhankelijkheidsstrijd, maar die maken die strijd daardoor nog niet minder noodzakelijk en gerechtvaardigd."

Laten we wel wezen, Israël is verre van "ontstaan", want het was geen willekeurig natuurverschijnsel zoals een eiland dat na vulkanische activiteit uit de zee omhoog rijst. Ook heeft Van Agt nergens geschreven dat het "ontstaan van Israël" op een "misdaad" berust. Hij legt in zijn boek uit dat de staat is ontstaan uit 1. de wens van de oorspronkelijke (seculiere en marxistische) zionisten, en 2. het Europese schulgevoel over de Holocaust. Dat het zich voor, tijdens en na het uitroepen van de staat misdadig heeft gedragen ten opzichte van de oorspronkelijke bewoners, is afdoende met feiten gedocumenteerd.

Van Agt spreekt in zijn boek over "misdaad" wanneer het de etnische zuiveringen betreft die door de joden werden uitgevoerd. Het toont aan dat Israël haar in de Geneefse Conventies vastgelegde verplichtingen als bezettende macht stelselmatig en doelbewust heeft verzaakt. De Geneefse Conventies noemen dat ook "misdaden".

"Gezaghebbend"

Joodse kolonisten in Sheik Jarrah, Jeruzalem

"Uit recent diepgravend onderzoek van de gezaghebbende Britse historicus Efraim Karsh blijkt bijvoorbeeld dat er geen enkel zionistisch ”masterplan” was om de Palestijnen te verdrijven. De vluchtelingenstromen vloeiden voort uit de oorlog die de Palestijnse leiders en hun Arabische bondgenoten zélf waren begonnen, nadat de Joden het delingsplan van de VN in november 1947 hadden aanvaard."

Hieruit blijkt dat Alfred Pijpers een historicus van niks is. Allereerst is de "gezaghebbende Britse historicus Efraim Karsh" helemaal niet gezaghebbend, en betreft het noemen van deze "gezaghebbende" naam een tactiek die we ook zien in o.a. wasmiddelen- en tandpastareclames met zogenaamde laboranten in witte jassen, die unaniem hebben geconstateerd dat product X toch echt het witst wast. De meest "gezaghebbende" - en ter informatie: zionistische - historicus op het gebied van Israël de hoogleraar geschiedenis aan de Ben Goerion Universiteit Benny Morris. Met zijn boeken loopt o.a. Ronny Naftaniël van de "pro-zionistische lobbygroep" CIDI (aldus CIDI-infiltrant Cnaan Lipschitz in Haaretz) onder de arm. Dit is wat Benny Morris te vertellen heeft over de "gezaghebbende" Efraim Karsh:

"Efraim Karsh's article (...) is a mélange of distortions, half-truths, and plain lies that vividly demonstrates his profound ignorance of both the source material (...) and the history of the Zionist-Arab conflict. It does not deserve serious attention or reply."

en:

"But this is Karsh's way, to belabor minor points while completely ignoring, and hiding from his readers, the main pieces of evidence. It is a measure of Karsh's ignorance of what actually went on in the Middle East in 1948 that he writes (p. 97) of "the Arab attack on the newly-established State of Israel, in which Transjordan's Arab Legion participated." Quite simply, it did not. Karsh employs his usual method of focusing on the one document that seems to uphold his argument - often while twisting its real purport - while simply ignoring the mas of documents that undercut it."

Bij Wikipedia vindt u nog meer kritieken op het werk van Karsh, van veel geleerder heren dan doctor Alfred Pijpers. Karsh is o.a. van mening (een opinie, want hij laat de feiten links liggen) dat 'de Bezette Gebieden' gewoonweg niet bestaan, en dat Israël heeft gezorgd voor welvaart voor de Palestijnen.

Karsh beweert volgens Pijpers dat er "geen enkel zionistisch 'masterplan' was om de Palestijnen te verdrijven". Alweer bewijst Pijpers hiermee dat hij een historisch onbenul is. Want het was toch echt Ben Goerion zelf die in de jaren dertig van de vorige eeuw al schreef over de noodzaak van "compulsory population transfer". De Israëli's gebruiken het woord "transfer" als eufemisme voor etnische zuivering. Voorstanders van etnischische zuivering worden "Transferisten" genoemd.[3]

Een ander deel van Ben Goerion's "masterplan" was om het Britse verdelingsvoorstel te accepteren om er zich daarna niets van aan te trekken en te beginnen met de joodse expansie. Zo gezegd, zo gedaan. Tot op de dag van vandaag weigert Israël haar grenzen kenbaar te maken. Heeft een land dat haar grenzen niet wenst te openbaren eigenlijk wel bestaansrecht, kun je je afvragen. Bestaat mijn geproclameerde land, dat ik van de tuin van mijn buren heb geannexeerd, dan ook? Hoe kun je een land 'erkennen' wanneer je er de grenzen niet van weet? Echter die vragen zal doctor Pijpers niet stellen, omdat hij en de zijnen, de hedendaagse zionisten, het 'bestaansrecht' van Israël niet baseren op een geografische locatie met afgebakende en afgesproken landsgrenzen, maar baseren op een politieke ideologie en een mythe in de bijbel (nl. die van "het Joodse volk").

Ik had de twee hierboven genoemde citaten van Morris geplaatst in een reactie op Pijpers' artikel in het Reformatorisch Dagblad, maar dat werd verwijderd. Wat er wel mag blijven staan zijn reacties die, niet verassend, stellen dat de Palestijnen in "Judea en Samaria" (bijbelse namen voor de Westelijke Jordaanoever) niet worden bezet.

Pijpers besluit zijn propagandistische vod met:

"Niemand zou willen betwisten dat de Duitsers Nederland op 10 mei 1940 binnenvielen om er naderhand meer dan 100.000 Joodse Nederlanders weg te slepen en vervolgens te vermoorden. Maar dat luttele jaren nadien Joodse strijders, onder wie overlevenden van de Holocaust, een volkomen legitieme strijd voerden voor hun onafhankelijkheid, wil er bij prominente Nederlanders en hun brede aanhang opeens niet meer in. Minister Rosenthal heeft gelijk dat hij dit wil rechtzetten. Waarbij mede een taak ligt voor zijn collega van Onderwijs en Wetenschap."

En zelfs dat laatste is nonsens want daar gaat het Rosenthal helemaal niet om. Niet dat Nederland de "Joodse strijders", waarmee hij neem ik aan de joodse terroristen van Irgun, Haganah, Palmach en Stern Gang etcetera bedoelt, moet gaan bejubelen. Rosenthal wil gewoon niet dat men kritiek op Israël heeft, in welke vorm dan ook. Want dat ziet hij als een "delegitimering" van Israël, een term rechtstreeks uit het Israëlische propaganda-apparaat. Nonsens natuurlijk, want het gaat de critici niet om 'het land' maar haar beleid. Zij zijn het alleen maar eens met Maxime Verhagen, die over het internationaal recht verkondigde: "nobody is above the law". De critici willen dat Israël wordt aangesproken op, en eventueel gesanctioneerd wordt voor, haar schendingen van het internationaal recht en het niet nakomen van VN-resoluties - net zoals we dat bij andere landen doen. Misschien hebben wij vanwege ons schuldgevoel over ons antisemitisme en collaboratie met de nazi's wel "een speciale band met Israël", maar dat wil nog niet zeggen dat joden 'specialer' zijn dan andere mensen. Een antisemitische gedachtengang overigens.

Toen het Apartheidsregime van Zuid-Afrika werd bekritiseerd was er ook geen minister die het in zijn hoofd haalde om te roepen "stop het bashen van het racistische regime" en naar de Blanke Staat afreisde om 'de banden te verstevigen'. En toch kende dat regime vele Westerse collaborateurs, waaronder... Israël (zie Wikipedia en Jane Hunter).

1. Een Israëlische aanval op de Iraanse atoominstallaties: fictie of werkelijkheid? (pdf)
2. De politieke winst van de Gaza-oorlog, Alfred Pijpers
3. Will you just stand on the sidelines?, Amira Hass, Haaretz 6 November 2002. De oorspronkelijke titel luidde 'Ethnic Cleansing: Will you just stand on the sidelines?' maar is blijkbaar door de krant gecensureerd.