Potdomme, mijn laatste weblog is alweer van april. Er is natuurlijk heel veel gebeurd in de tussentijd. Maar eigenlijk ook weer niet. De wereld draait door, business as usual. Gisteren de hele dag tot kotsens toe Antonie Kamerling op radio en tv. Zijn zelfmoord is natuurlijk een gigantisch drama, uitsluitend omdat hij bekend van tv was. Door de p[erv]ers wordt het drama breed uitgemolken, omdat het lezers oplevert, die zich al maanden stierlijk vervelen met de grootschalige en uitgekiende legitimering en normalisering van het neoliberaal-fascistisch BRUIN I in de media. Een bekende Nederlander die van de honger gestorven is, dat zou ik pas 'nieuws' vinden! Maar die hebben we nog niet gehad, en lezen we in de kranten zelden of nooit over de miljoenen die jaarlijks kreperen na een leven van gebrek en slavernij op minder dan een dollar per dag.
http://farm3.static.flickr.com/2492/3886955676_76c2b0deee.jpg
"Mijn leven is eindelijk hoe ik het gedroomd had. Ook al had ik het niet zo kunnen bedenken. Ik ben bij mijn eigen kern gekomen en daar heeft Afrika het laatste zetje, zeg maar zet, bij gegeven." (Antonie Kamerling over Edukans in Privé, 19 september 2009)
http://www.edukans.nl/
Maar dat zijn onze helden niet. Nee, een soapster die zijn vrouw en twee kleine kinderen in de steek laat, daar maken we een held van, en daar wordt in Nederland om gehuild. En huilen is heel belangrijk geworden in medialand. Als je naar de tv kijkt zou je denken dat dat nog de enige emotie is die op de buis getolereerd wordt. En komen de tranen niet, dan worden ze er wel uitgeslagen. Daar zijn hele programma's op ingericht: mensen publiekelijk vernederen lijkt een volwaardig beroep te zijn geworden, met name voor de losers en has beens uit de showbiz, die hun frustraties op wannabes kunnen botvieren.
Maar, toegegeven, depressie is een ernstige ziekte, vraag het maar eens aan een treinmachinist. Het leven is er ook niet eenvoudiger op geworden. Vroeger was je gewoon gek, en belandde je in een kliniek, alwaar men allerlei vormen van marteling moest ondergaan: vastbinden, koude douches, electroshocks, eenzame opsluiting. De rest van de bevolking ploeterde door, uitgezonderd de elite natuurlijk. Dát is nog wel eenvoudig gebleven. Dat systeem duiden we vreemd genoeg al heel lang met 'democratie'. Maar zolang in de praktijk de grote maatschappijen en de bureaucratische macht op geen enkele manier door de burgers democratisch gecontroleerd wordt, leven we in een gedoogdictatuur. Zolang de meeste burgers de werkelijkheid niet kennen zal er niets veranderen. Zolang er zelfbenoemde "democraten" zijn, gesteund door zelfbenoemde "kwaliteitskranten", zelfbenoemde "deskundigen", en maffiamaatjes http://www.hpdetijd.nl/2010-10-05/nieuwe-nrc-hoofdredacteur-vindt-zijn-columnisten-te-links , verandert er niets.
Daar word ik nou depressief van. Maar het zal Kamerling niet hebben geboeid dat mensen met een uitkering straks 2000 euro per jaar moeten gaan inleveren om de banken te betalen. Met dank aan Wouter Bos, die straks 400.000 euro gaat verdienen met een part time baantje bij de KPMG. http://www.fd.nl/artikel/20352011/wouter-bos-gaat-vier-ton-verdienen-kpmg BRUIN I is dan ook vooraleerst het gedrocht van het falen van <i>links</i>, dat geen ander antwoord op de crisis van het kapitalistische systeem kan verzinnen dan eraan toe te geven. Zelfs de SP noemde de miljardeninjecties in reeds failliete windhandel "noodzakelijk" en "onvermijdelijk", lees 'De overheid is de oplossing van de crisis'. http://www.sp.nl/geld/nieuwsberichten/6023/081001-de_overheid_is_oplossing_voor_crisis.html 'De overheid' moet de banken betalen, dús de burger moet dat ophoesten (want niemand anders krijg je natuurlijk zo gek), hoewel de zogeheten socialistische partij dat laatste feit wijselijk verzwijgt. Dat is de 'oplossing' van naar zeggen de meest linkse partij van Nederland, die het zo goed voor zou hebben met "de gewone mensen", maar in wezen net zo goed het 'graaikapitalisme' in stand wil houden, met ons geld, bij gebrek aan alternatieven.
Potdomme, mijn laatste weblog is alweer van april. Er is natuurlijk heel veel gebeurd in de tussentijd. Maar eigenlijk ook weer niet. De wereld draait door, business as usual. Gisteren de hele dag tot kotsens toe Antonie Kamerling op radio en tv. Zijn zelfmoord is natuurlijk een gigantisch drama, uitsluitend omdat hij bekend van tv was. Door de p[erv]ers wordt het drama breed uitgemolken, omdat het lezers oplevert, die zich al maanden stierlijk vervelen met de grootschalige en uitgekiende legitimering en normalisering van het neoliberaal-fascistisch BRUIN I in de media. Een bekende Nederlander die van de honger gestorven is, dat zou pas nieuws zijn! Maar die hebben we nog niet gehad, en lezen we in de kranten zelden of nooit over de miljoenen die jaarlijks kreperen na een leven van gebrek en slavernij op minder dan een dollar per dag.
"Mijn leven is eindelijk hoe ik het gedroomd had. Ook al had ik het niet zo kunnen bedenken. Ik ben bij mijn eigen kern gekomen en daar heeft Afrika het laatste zetje, zeg maar zet, bij gegeven."
(Antonie Kamerling over Edukans in Privé, 19 september 2009)
Maar dat zijn onze helden niet. Nee, een soapster die zijn vrouw en twee kleine kinderen in de steek laat, daar maken we een held van, daar wordt in Nederland om gehuild. En huilen is heel belangrijk geworden in medialand. Als je naar de tv kijkt zou je denken dat dat nog de enige emotie is die op de buis getolereerd wordt. En komen de tranen niet, dan worden ze er uitgeslagen. Daar zijn hele programma's op ingericht: mensen publiekelijk vernederen lijkt een volwaardig beroep te zijn geworden, met name voor de losers en hasbeens uit de showbiz, die hun frustraties op wannabes kunnen botvieren.
Maar, toegegeven, depressie is een ernstige ziekte, vraag het maar eens aan een treinmachinist. Het leven is er ook niet eenvoudiger op geworden. Vroeger was je gewoon gek, en belandde je in een kliniek, alwaar men allerlei vormen van marteling moest ondergaan: vastbinden, koude douches, electroshocks, eenzame opsluiting. De rest van de bevolking ploeterde door, uitgezonderd de elite natuurlijk. Dát is nog wel eenvoudig gebleven. Dat systeem duiden we vreemd genoeg al heel lang met 'democratie'. Maar zolang in de praktijk de grote maatschappijen en de bureaucratische macht op geen enkele manier door de burgers democratisch gecontroleerd wordt, leven we in werkelijkheid in een gedoogdictatuur. Zolang de meeste burgers de werkelijkheid niet kennen zal er niets veranderen. Zolang er zelfbenoemde "democraten" zijn, gesteund door zelfbenoemde "kwaliteitskranten" en hun maffiamaatjes, en zelfbenoemde "deskundigen", verandert er niets.
Daar word ik nou depressief van. Maar het zal Kamerling niet hebben geboeid dat mensen met een uitkering straks 2000 euro per jaar moeten gaan inleveren om de banken te betalen. Met dank aan Wouter Bos, die straks 400.000 euro gaat verdienen met een part time baantje bij de KPMG. BRUIN I is dan ook vooraleerst het gedrocht van het falen van links, dat geen ander antwoord op de crisis van het kapitalistische systeem kan verzinnen dan datzelfde systeem, koste wat het kost, in stand te houden. Zelfs de SP noemde de miljardeninjecties in reeds failliete windhandel "noodzakelijk" en "onvermijdelijk", lees 'De overheid is de oplossing van de crisis'. 'De overheid' moet de banken betalen, dús de burger moet de banken betalen (want niemand anders krijg je natuurlijk zo gek), hoewel de zogeheten socialistische partij dat laatste feit wijselijk verzwijgt. Dat is de 'oplossing' van naar zeggen de meest linkse partij van Nederland, die het zo goed voor zou hebben met "de gewone mensen", maar in wezen net zo goed het graaikapitalisme met ons geld in stand wil houden, bij gebrek aan alternatieven. Het is dan ook geen wonder dat de SP de hypotheekrenteaftrek ook niet meer wil afschaffen. Iedereen moet namelijk een huis kunnen kopen, en zodoende slaaf worden van de banken. Zo jong mogelijk.
No comments:
Post a Comment