Alfred Muller: 'Support voor Joodse staat neemt af'

Alfred Muller, de Israëlische correspondent van het Reformatorisch Dagblad, moet het nu wel toegeven:
"De steun voor Israël in de westerse wereld neemt af. De oorzaak zijn de voortdurende bezetting van de Westelijke Jordaanoever en de daarmee samenhangende behandeling van de Palestijnen."
Een paar jaar geleden was dat nog ondenkbaar.

De "Joodse staat"

Israël "de Joodse staat" noemen, zoals in de titel van het hier besproken bericht, is geen verslaggeving van een feit, maar behelst een ideologisch getinte (zionistische) term over een staat die formeel gezien helemaal niet bestaat. Ten eerste is 20% van de bevolking van de staat Israël niet joods, en duidt de term zodoende meer op een apartheidsregime dan op een democratische staat. En ongeveer de helft van de resterende 80% inwoners geeft aan seculier te zijn. Zoals de staat Israël, toen deze in 1948 gesticht werd.
Daarnaast mag je concluderen dat Israël als staat in wezen niet bestaat, aangezien het tot op de dag van vandaag weigert haar officiele grenzen aan te geven. Een staat zonder grenzen bestaat redelijkerwijs niet. Voor de nazi's heette Duitsland ook gewoon Duitsland, en niet "het Derde Rijk", waarvan de nazi's ook de grenzen nog niet hadden vastgelegd. De enige niet-Duitse media die Duitsland "het Derde Rijk" noemden waren collaborateurs en ideologiegenoten.

Mensen en media die zich bedienen van de term "de Joodse staat" duiden de zionistische ideologie aan, en niet de geografische locatie. Ze noemen daarbij ook de feiten niet van het "conflict", maar verspreiden tweedehands ideeën en meningen, namelijk die van een bezettingsmacht. En dat fenomeen noemt men eenvoudigweg propaganda, niet verslaggeving of journalistiek. Alfred Muller (zie foto) is geen journalist, althans, niet wat een democratie daaronder verstaat.



Palestijnen "aanzienlijk meer slachtoffers" in "de strijd"

Over de slachtoffers die er tijdens Cast Lead vielen wordt zijn berichtgeving echter weer vaag: "Bij de strijd vielen aan Palestijnse zijde aanzienlijk meer slachtoffers dan onder Israëliërs."

Ten eerste kun je over de aanval op Gaza nauwlijks spreken van een "strijd". Wanneer je een kever onder je voet verbrijzelt is er natuurlijk ook geen sprake van een "strijd" tussen jou en de kever. Bommen gooien en raketten afschieten op een opgesloten mensenmenigte is ook geen "strijd", aangezien je altijd raak schiet. Maar wanneer er Palestijnse slachtoffers vallen doet de commerciële en ideologische massamedia het meestal voorkomen dat er sprake zou zijn van een 'strijd' tussen Palestijnen en Israliërs, om een gelijkwaardige sterkte van partijen te suggereren, een 'eerlijke' verhouding, die in werkelijkheid totaal ontbreekt.

Ten tweede is Muller's opmerking over de verhouding van het aantal slachtoffers dat tijdens Cast Lead vielen onwezenlijk. Hij durft geen cijfers te noemen, maar schrijven dat er bij de Palestijnen "aanzienlijk meer" slachtoffers vielen is een gigantische understatement. Aan Israëlische kant vielen 13 doden (waarvan 4 door eigen wapens) en aan de Palestijnse kant ruim 1400 doden. Als de verhouding bijvoorbeeld 13 op 50 zou zijn kun je spreken van "aanzienlijk meer", maar met getallen als bij slachtoffers van Cast Lead is dat een absurditeit. Dat Israël een opzettelijk bloedbad aanrichtte onder een weerloze bevolking komt dichter in de buurt van de feiten, en is door zowel de VN als grote en kleine mensenrechtenorganisaties bevestigd en gedocumenteerd.

Reut Institute

Vervolgens somt Muller een aantal redenen op waarom Israël, afgezien van Cast Lead, minder populair zou worden, zoals het weren van gerenommeerde wetenschappers aan de grens. De blokkade van Gaza noemt Muller niet, en hij rept ook niet over oorlogsmisdaden, mensenrechtenschendingen, racisme, en zelfs de illegale joodse nederzettingen in bezet gebied niet, die momenteel het grootste struilblok voor vrede vormen.

Een van zijn bronnen is het Israëlische Reut Institute, dat niet zomaar een instituut is, maar een private lobbyclub met een (sinds vorig jaar afnemend) budget van 1,5 miljoen dollar per jaar, dat onlangs een deel van de Israëlische bevolking als "saboteurs" van "de Joodse staat" classificeerde, die Israël zou "aanvallen". Volgens de lobbygroep vormen deze mensen een groter gevaar dan Palestijnen en omringende landen. Daarmee bedoelt het simpelweg kritische Israeli's, van dezelfde groep die Gidi Markuszower, die kort geleden wegens een waarschuwing van de AIVD uit de PVV stapte, "verachtelijke joodjes" noemde, en die hij het liefst zou verbannen uit de joodse gemeenschap en deporteren "naar de koude bossen van Oost-Europa" om daar te kreperen.
Meer over het Reut Institute op Muzzlewatch.

Het 'geschetste negatieve beeld' van Israël

Het voortduren van het conflict met de Palestijnen en het negatieve beeld dat Nederlandse media van Israël schetsen, vormen de belangrijkste oorzaken voor de afzwakkende steun.
De Palestijnen worden volgens het rapport neergezet als zwakke partij waarvan de rechten worden geschonden. Daarom genieten zij de sympathie van het Nederlandse publiek.

De taal is de moeder der gedachte. De feiten over het doen en laten van Israël zíjn (behalve in de christelijke pers) negatief, een door de hele wereld veroordeelde bezetting is zowiezo negatief, maar Muller suggereert hier dat het om 'geschetste beelden' gaat, in plaats van feiten. Zo zijn het ook feiten dat de Palestijnen de zwakke partij vormen, en dat hun rechten feitelijk geschonden wórden, en ook dat is allemaal goed gedocumenteerd. Maar Muller doet het desalniettemin voorkomen alsof het slechts een 'beeld' betreft dat door de media 'geschetst' wordt.

Kortom, de gebruikelijke hasbara van de pro-Israël lobby, waarmee Alfred Muller zijn eigen stelling ondergraaft, namelijk dat er sprake zou zijn van negatieve verslaggeving over Israël. Want is die wel zo negatief wanneer Israël, op de keper beschouwd, in de meeste gevallen nog steeds als passieve partij en slachtoffer wordt beschreven, en niet als geweldadige bezetter. Van de langst durende bezetting ter wereld. De media schuiven grotendeels berichten van het Israëlische leger zonder toetsing op waarheid als feiten naar voren, maar de berichten en getuigenissen van Palestijnen altijd als 'naar zeggen' en 'naar vermeend' omschrijft.

Links: Alfred Muller: stop Israël voor het te laat is?
Alfred Muller weet niet wat terreur is
John Pilger: The Invisible Government - Propaganda Disguised as Journalism