'Biden-incident' is rookgordijn

Tijdens het bezoek van de Amerikaanse vicepresident Joe Biden meldde de Israëlische regering dat het 1600 appartementen gaat bijbouwen in bezet Oost-Jeruzalem. Daarover is, zo beweert de massamedia, een diplomatieke rel uitgebroken. Maar niet omdat bouwen in bezet gebied een schending is van de Vierde Conventie van Génève, maar omdat het plan een weekje te vroeg werd gemeld.

De Vierde Conventie van Génève is ondertekend door Israël en heeft o.a. bepaald in Art. 49: "The Occupying Power shall not deport or transfer parts of its own civilian population into the territory it occupies." Kortom: de joodse nederzettingen in de bezette gebieden zijn verboden.

Bouwplan van Nof Zion ('Uitzicht op Zion'): "The winding alleys of the Old City, the Temple Mount, the city walls, the Mount of Olives and the City of David will be all yours!"

Onze massamedia doen hun best om het door hen bewust opgeworpen rookgordijn, met als doel de misdaad van Israël te verhullen, te verspreiden. Zo kunnen we lezen dat minister Clinton "beledigd" zou zijn, wederom niet omdat de bouw van Israëlische huizen in Palestijnse wijken in Oost-Jeruzalem het zogeheten 'vredesproces' (een eufemisme voor blijvende bezetting) in de weg zou staan, maar omdat Israël de relatie met de VS zou hebben verslechterd.

Na de eerste reeks rookgordijnen, kwam een volgende: Nethanyahu die zijn excuses aanbiedt aan de VS. Inderdaad aan de VS, en niet aan de slachtoffers van zijn beleid, dat lak heeft aan de hele wereld en de etnische zuivering van Oost-Jeruzalem voorstaat. Aan de grootste bondgenoot en financierder van de Israëlische bezetting. De zogenaamde excuses van Netanyahu aan de VS hebben alleen maar als doel de Israëlische bezetting veilig te stellen.

Israëlische demonstrant in Gilo, 16 maart 2008

Momenteel beheersen de koppen in de kranten een derde rookgordijn, namelijk dat minister Clinton "opniew hard uithaalt" naar Israël. Zij was zo lezen we "ongewoon fel tekeer was gegaan tegen Israël". En daar wordt zonder onderbouwing aan toegevoegd dat dat "hard [is] aangekomen in Israël".

De Volkskrant meldt ook, bij monde van correspondent Alex Burghoorn (die in zijn hoedanigheid als journalist ooit optrad als voorlichter voor het CIDI):

"De Israëlische premier Benjamin Netanyahu heeft het links en rechts om zijn oren gekregen van de Verenigde Staten.
De onenigheid is in het weekeinde zo hoog opgelopen dat sprake lijkt van de grootste diplomatieke crisis tussen de bondgenoten in twintig jaar."

En hoe Burghoorn dat allemaal aan de weet is gekomen, dat Netanyahu "het links en rechts om zijn oren" gekregen zou hebben, meldt hij niet. Ik zal het u verklappen: Alex Burghoorn schrijft na (of over) wat de andere massamedia schrijven en/of herhaalt hij wat hij van de Israëlische 'persdienst' heeft gekregen. Zo kinderlijk eenvoudig is het tegenwoordig bij de krant. Bij het leveren van echte informatie is de (verkoop van de) krant niet gediend. Hoofdredacteur Pieter Broertjes legde al eerder uit dat je met nieuws over het Midden-Oostenconflict "geen spannende kranten" maakt, en "zeker niet voor jonge lezers". Daarnaast zullen de grote adverteerders en de uitgever niet blij zijn wanneer de krant ineens de feiten zou verslaan inclusief de historische context, teneinde de lezer correct en volledig te informeren, omdat er nu eenmaal een "hoger belang" dan de waarheid is.

Een andere bron die Burghoorn noemt voor de zogenaamde "grootste diplomatieke crisis tussen de bondgenoten in twintig jaar" is een televisieoptreden van minister Hilary Clinton. Die nota bene al begint met te vertellen dat er niets mis is met de relatie tussen de VS en Israël: "Oh, it's not at risk, our relationship is durable, strong, it's rooted in common values ... our Israëli friends and partners". Duidelijker kan het volgens mij niet.

Daarnaast stelde Clinton niet dat het "an insult", een schoffering was van Israël, maar "insulting", beledigend, dus dat scheelt een slok. Er is eigenlijk helemaal geen "rel" of "ruzie" zoals de kranten ons willen doen laten geloven. Netanyahu: "Er was een betreurenswaardig incident, dat in alle onschuldigheid is ontstaan en erg pijnlijk was en zeker niet had mogen gebeuren." Nee, het had namelijk moeten gebeuren nadat Biden weer vertrokken was.



En wat overal in de verslagen van en commentaren op dit optreden wordt verzwegen is dat Clinton onverbloemd meldt dat er aan beide kanten 'outside agitators' zijn die tegen vredesbesprekingen zijn. De al jaren oude overtuiging en afspraak, namelijk de ontmanteling van alle nederzettingen (en het verwijderen van de muur), is helemaal niet meer im frage, hooguit een bouwstop of "bevriezing". Inmiddels weet de lezer al niet beter dan dat het probleem ligt bij de stopzetting van de bouw in en om de nederzettingen, in plaats van de ontmanteling van alle nederzettingen. Dankzij onze zelfbenoemde "kwaliteitspers".

Het beste rookgordijn tot nu toe wordt in Trouw opgeworpen: de mededeling zou een "ongelukje" zijn geweest, en een "gênante diplomatieke misstap". Dat is dus wat we moeten geloven, en niet dat Israël de Vierde Conventie van Génève schendt.

Lees ook:
Uri Avnery: A Matter of Timing
Jim Lobe: Biden in Israel: Tiff or Tipping Point?