"De charme van de eenvoud"

Alex Burghoorn brengt de Volkskrantlezer al jarenlang de officiële werkelijkheid uit Israël. Dat doet hij goed, hij is een echte professional. Burghoorn schrijft daarom ook regelmatig over Israël als "de Joodse staat", zoals alle zogeheten professionals dat doen. Niet omdat Israël een 'joodse staat' is, aangezien er 20% niet-joden wonen (en 20% seculieren) en Israël in werklijkheid dus nooit een 'joodse staat' kan zijn. "De Joodse staat" is een uitdrukking van de zionistische ideologie (dus geen geografische plek, noch doelend op de Israëlische regering), en Alex Burghoorn blijkbaar die ideologie in Nederland wil verspreiden. De ideologie van Eretz Yisrael, Groot Israël, het Bijbelse land, de belofte van hun god, geheel gezuiverd van de oorspronkelijke bewoners. Kortom: een joodse heilstaat.

Door het ANP, ons officiële staatspropaganda-orgaan, heb ik mij ooit persoonlijk laten uitleggen dat de term "de Joodse staat" correct is, "omdat Israël zichzelf zo noemt". Diezelfde reden voert Burghoorn ook aan. Dat gaat zo, schrijft hij, wanneer hij op zoek is naar synoniemen voor Israël. Waarom hij daarnaar op zoek is, waarom die nodig zijn, legt hij niet uit. Maar misschien noemt hij China ook de Mandarijnen Republiek, je weet het niet. Waarom het ANP Nederland niet 'de christelijke monarchie' noemt, daar kreeg ik geen antwoord op, want het ANP "gaat geen polemiek aan", meldde het. Dat is een eufemisme voor geen antwoord weten of niet willen geven.

Terug naar de ANALYSE van Alex Burghoorn. De Israëlische premier Benjamin Netanyahu heeft dus besloten om de illegale nederzettingenpolitiek te blijven volgen. Hoewel dat als 'nieuws' wordt gebracht is het natuurlijk geen nieuws, aangezien israël zich nooit iets aantrekt van de wens van de internationale gemeenschap. Maar ik neem aan dat Burghoorn de illusie wil wekken dat dat wel zo is, dus mag het volgens hem in de krant als waan van de dag.

Alex Burghoorn: "De Amerikaanse president Barack Obama heeft bij het nastreven van zijn ambitie om vrede te brengen in het Midden-Oosten eerst Israël de duimschroeven aangedraaid. De Amerikaanse leider wil dat snel wordt onderhandeld over de oprichting een Palestijnse staat. Israël moet daartoe de bouw in nederzettingen staken."

De tweede alinea staat alweer bol van de propaganda. Burghoorn beweert dat het de ambitie is van Obama om vrede in het Midden-Oosten te brengen. Inderdaad, net als George Bush dat wilde. Daarmee geeft Burghoorn te kennen dat de (campagne-) beloften van politici echt als "ambitie" gezien moeten worden. Tenminste, die van de favoriete politicus van de dag die de officiële werkelijkheid voorschrijft.

Ten tweede moeten we geloven dat Obama Israël "de duimschroeven heeft aangedraaid". Hoe verzint Burghoorn dat? De feiten laten immers een heel andere werkelijkheid zien, namelijk die van de bezetting, die nog steeds wordt betaald door o.a. de Amerikaanse belastingbetaler (en op indirecte manier ook door Nederland), en de hand- en spandiensten van landen die de zionistische ideologie een warm hart toedragen. Dat zijn vrijwel alle christelijke landen, omdat Jezus alleen maar op Aarde zal terugkeren wanneer alle joden in Israël wonen. Dat is de immer verzwegen context.

Ten derde moet Israël opeens de bouw van de nederzettingen staken, als voorwaarde. Dat is wel nieuws, aangezien er tot voor Operation Cast Lead (de recente slachting in Gaza) werd geëist dat de nederzettingen moesten verdwijnen. Zoals ook in allerlei akkoorden en resoluties is vastgelegd. Feiten, die Alex Burghoorn snel is vergeten, aangezien hij ons de waan van de dag wil brengen, en niet de werkelijkheid moet verslaan.

"De noodzaak van een bouwstop is Israëli’s ook lastig uit te leggen, aangezien de argumentatie van rechtse politici de charme van de eenvoud heeft."

Kijk, ik ben maar een eenvoudige blogger. Ik heb full time werk, er moet brood op de plank, en ik heb er gewoon geen tijd voor om deze schaamteloze propaganda te ontmaskeren.

"In Ramallah zeggen de Palestijnen vermoedelijk tegen de Amerikanen: ‘Noemen jullie dát concessies? Dat de komende maanden overal om ons heen de bouwkranen rustig doordraaien? Trap er toch niet in!’"

Dit noemt Alex Burghoorn geen logische reactie, maar "blufpoker" van de Palestijnen. Dat hij ook nog eens durft te vergelijken met de Israëlische blufpoker. Waarom Burghoorn dat doet is om het paradigma van 'de gelijkwaardigheid' in stand te houden. Het Israëlische paradigma waarmee het haar bezetting, oorlogsmisdaden en mensenrechtenschendingen legitimeert: zij schieten raketten dus leggen wij ze om. Zij stemmen Hamas, dus sluiten wij de grenzen. Kinderen gooien stenen dus schieten wij ze door het hoofd. Die bejaarde graaste zijn vee op zijn land dus schoppen we hem het ziekenhuis in, want het is ons land. Etcetera.



Sinds wanneer zijn de nederzettingen een punt van 'onderhandeling'?

De Israëli’s hopen erop dat Obama dan voor het eerst de Palestijnen onder druk gaat zetten. Want er is hem veel aan gelegen over drie weken op de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties met een succesje te komen: dat Israëli’s en Palestijnen hun onderhandelingen hervatten.
Als het zo niet loopt – omdat de Palestijnen tegenstribbelen – kan Netanyahu zeggen dat het níét aan hem heeft gelegen. Tot op heden schermen de Palestijnen met dat argument.

De titel van de ANALYSE van Alex Burghoon is 'Nederzettingen passen in diplomatieke blufpoker' en gaat dus volledig voorbij aan het eenvoudige feit dat Palestijnen rechten hebben. Die hebben we met zijn allen zo afgesproken, en de Palestijnen zijn ook al jaren akkoord met de resterende 17,6% van hun land (Oslo 1993). Toch presenteren Burghoorn en de zijnen de zaak alsof het om "onderhandelingen" gaat, die niet vlotjes verlopen. Maar er valt helemaal niets te onderhandelen. Het enige wat er volgens Israël moet gebeuren is dat de Palestijnen nog meer land en rechten opgeven voor van "de Joodse staat". Wat er volgens de Palestijnen moet gebeuren is dat ze krijgen waar ze recht op hebben, wat er met ze afgesproken is, dat is alles. De Israëliërs hopen er inderdaad op dat Obama de Palestijnen onder druk gaat zetten, maar begrijp wel dat het doel van die druk is om nog meer in te leveren - met vrede hebben de nederzettingen zowiezo niks te maken. Onder druk zetten, maar niet Israël, dat ongelimiteerd wil blijven nemen, en dat tot op de dag van vandaag weigert haar definitieve grenzen bekend te maken.

"De charme van de eenvoud" van de pro-Israel propaganda van Alex Burghoorn c.q. de Israëlische regering zorgt ervoor dat de lezer denkt dat de illegale nederzettingen op de een of andere manier ongewenst zouden zijn, in de zin van: niet erg fatsoenlijk, lastig, een eigenaardigheid van de Israëlische regering. En dat de nederzettingen een punt van onderhandeling zijn. Maar dat zijn ze nooit geweest, want ze moesten tot voor kort gewoon weg, en daar was iedereen het over eens. Het werkelijke nieuws is dus: Israël heeft weer lak aan alles en iedereen, en de internationale gemeenschap legitimeert het. En dat is eigenlijk ook geen nieuws. De Palestijnen moeten niet [sic: alweer/nog meer] "onder druk gezet" worden, maar Israël en de internationale gemeenschap, om hun beloften, akkoorden en resoluties na te komen. Zo eenvoudig is het echt, en of die eenvoud wel of niet charme heeft boeit me niet. Dat is meer voer voor gossips en glossies.