de paal

Ik zit weer op een stoel. Een ongekend genoegen na 5 dagen op een nat en beschimmeld rieten matje in de voortent op het trekkersveldje van camping De Paal (Bergeyk), luisterend naar de regen die onophoudelijk in bakken naar beneden komt.

Maar, het campingleven kent ook zo zijn genoegens. Om te beginnen het ontbijt. Een te duur maar warm krokant stokbrood met een gebakken ei. U zult denken: wat is er zo bijzonder aan een gebakken ei, maar werkelijk, gebakken op campinggaz in de openlucht smaakt hij twee keer zo lekker.

De buren. Naast ons stonden Duitsers - anderhalve familie met drie kleine kinderen met gedragsproblemen. Om tien uur 's avonds begon het bekende ritueel: er werd op de kinderen ingepraat dat ze nu toch wel "een heel klein beetje" moesten gaan slapen, afgewisseld met een langgerekt gehuil van de drie etters in koor. Om ongeveer elf uur gaven de ouders het op en gingen ze maar met de kinderen zitten spelen. Aangezien wij er al om tien uur inlagen, omdat er geen fuk te doen was behalve "kienen" of je bezuipen in het café bij een knetterharde tv (Nederland 2), was het altijd even bijten voor het slapen gaan.

De Bin Laden-familie - zo noemden we ze, omdat de twee vaders een spelletje speelde met agressieve hydraulisch aangestuurde raketjes en daarbij steeds "Bin Laden!" (?) riepen - was van het goed opgeleide type, maar zo asociaal als de nete. Zo werden we bijvoorbeeld de hele morgen gedwongen om naar de Chachacha en The Girl from Ipanema te luisteren, gooiden ze hún vuile luiers steevast in ónze vuilnisemmer, en hingen ze hún handdoeken aan míjn waslijn.

Tegenover ons stond een aardig jong stel met twee kinderen in een gloednieuwe tent. Keurige mensen, hij in korte broek met badslippers, zij in trainingspak en tien kilo te zwaar. Niks op aan te merken. De hele dag zaten ze in de voortent op enorme plastic tuinstoelen met kussentjes een beetje te kijken en sjekkies te draaien. Zo te zien waren de klusjes goed verdeeld en viel er geen onvertogen woord. Elke avond ging de 'skottelbraai' aan, een groeiend fenomeen. Dat is een soort wok van ongeveer een 70 cm. doorsnede op een gasbrander met poot, waarop eten bereid kan worden, meestal vlees, en vormt dus een (zielig) excuus voor de barbeque.

Achter onze tent stonden "trekkershutten" die werden bevolkt door kakkers met een hond met drie poten. Aardige mensen hoor, maar wanneer je iemand met een Wassenaars accent twee uur lang hoort oreren over de platvoeten en de enkelbandjes en de kurkjes in de schoenen van haar dochter (volgens mijn dochter heette die 'Bach'!) dan besef je wel hoe goed je het hebt getroffen in het leven met weliswaar geen rooie cent maar een gezond stel hersens.

God wat ben ik blij dat ik weer thuis ben in die klotestad.

Camping De Paal
Campingboek: The Feverhead - geniaal!