Vileine propaganda van 'correspondent' Monique van Hoogstraten in TROUW:
Vorige week werd bekend dat Brussel geen samenwerking meer aangaat met Joodse instellingen en bedrijven die gevestigd zijn in de nederzettingen. Dat betekent bijvoorbeeld dat een subsidieaanvraag door een wetenschappelijk onderzoeker aan de universiteit van Ariël, een Israëlische nederzetting, niet meer gehonoreerd zal worden.
Monique van Hoogstraten is een doorgewinterde pro-Israël propagandist die zich vrijwel uitsluitend laat informeren door de Israëlische regering en het Israëlische leger. Vandaag gaat ze, in Trouw, nog een stapje verder, met een 'Kauft nicht bei Juden' suggestie, een kreet die doorgaans alleen van zionistische extremisten en fanatici te horen is die Israël doorgaans als slachtoffer presenteren. Van Hoogstraten schrijft dat uitsluitend "Joodse instellingen en bedrijven" door de EU worden uitgesloten van subsidie. En dat is gewoon gelogen, want de EU wil dat met elk bedrijf en elke instelling doen die de nederzettingen financieren, en het Joods zijn heeft daar niets mee te maken. In de betreffende regelgeving van de EU komt het woord "Joods" niet eens voor, en weten we zodoende dat Van Hoogstraten dit volledig haar duim heeft gezogen. Ik acht de kans groot dat ze het rapport eens gelezen heeft.
Het bericht in TROUW is geïllustreerd met een lachende Jood (dat zien we aan de keppel) met een druiventros in de hand.
Waarom kiest een mainstream correspondent er voor om een pro-Israël propagandist te worden? Ik kan twee redenen bedenken: vanuit ideologische overtuiging, en omdat dat het makkelijkst is. Aan de hand van haar berichtgeving valt er over beide mogelijkheden iets te zeggen. Dat dat het makkelijkst is ligt voor de hand: Van Hoogstraten hoeft thuis (in Jeruzalem) alleen maar even haar email op te halen en de persberichten van regering en leger rollen er kant en klaar uit. Dan leest ze nog eens een Israëlische krant die niet toevallig precies dezelfde 'informatie' publiceert, en spreekt ze Israëlische woordvoerders. Dat alles wordt door Van Hoogstraten uiteraard professioneel gebundeld en als hapklare brok aan het Nederlandse publiek aangeboden. Het is tevens makkelijk omdat iedere journalist in Israël een censuurverklaring moet ondertekenen, en wanneer je alleen maar propaganda overschrijft ben je er in ieder geval zeker van dat je o.a. door checkpoints wordt gelaten.
'Patriottisme voor Israël voelt lekker'
Final rehearsal for the Israeli 65th Independence Day Ceremony, with the torches lit in the background, at Mount Herzl in Jerusalem on April 11, 2013.
Aan zionistische ideologie ontbreekt het ook niet bij Monique van Hoogstraten. Zo noemt ze de Palestijnse inwoners van Israël consequent "Arabieren" of "Arabische-Israeliers", dezelfde terminologie die door ultrarechtse racisten in Israël gebruikt wordt. Ook hangt Van Hoogstraten op Israël's Onafhankelijkheidsdag Israëlische vlaggen aan haar balkon:
"Misschien wel als uiting van een heel menselijk verlangen: deel uit te maken van iets gezamelijks, en mee te doen met de rest. De buurman hangt zijn plastic slinger uit, ik de mijne. De kleuren zijn vertrouwd, patriottisme voelt lekker." (nos.nl)
'Boycot tegen Israël' is geen boycot en ook niet tegen Israël
Als vanzelfsprekend barst het bericht in TROUW (maar ook in de andere "kwaliteitskranten") weer van onjuistheden en valse suggesties. Het gaat namelijk niet om een "boycot" maar om de uitvoering van EU-regelgeving. En, bijvoorbeeld, wanneer een overvaller een wapenvergunning wordt geweigerd, noemen we dat toch ook geen "boycot tegen sportman"? Ook is het beleid niet "tegen Israël" omdat de nederzettingen simpelweg niet in Israël liggen. Maar het meest stuitend is nog dat een woordvoerder van het Israëlische ministerie van buitenlandse zaken zijn waanzin kritiekloos kan ventileren alsof het informatie betreft: dat de bezetting en de nederzettingen een "grensconflict" betreft.
No comments:
Post a Comment