Enige tijd geleden kondigde minister van Buitenlandse Zaken Frans Timmermans (PvdA) aan dat producten uit de bezette Westelijke Jordaanoever in onze winkels niet het label 'made in Israel' mogen dragen, zoals dat voor illegale nederzettingenproducten gebruikelijk is.
Uit Palestina, of uit een nederzetting in Palestina?
Vanuit de zionistische hoek klonk het voorspelbare Kauft nicht bei Juden-gehuil. Het zou om een heuse "boycot van Israël" gaan. In werkelijkheid willen de zionisten gewoon niet dat Israël's misdaden op wat voor manier dan ook bevestigd worden.
Maar tot mijn stomme verbazing reageerde men in de pro-Palestijnse hoek opgetogen, met dat het 'een stap in de goede richting' was. Ze hebben de truc niet door. Want wanneer er zoiets als "made in Palestine" op zou komen te staan, hoe weet je dan of dat product al dan niet uit de nederzettingen komt? De truc is dat Timmermans met een nietszeggend etiketje de handel in nederzettingenproducten voor eeuwig legaliseert. De kolonisten zijn bij wijze van spreken de etiketten al aan het drukken, want de kolonisering moet door.
Het plan van Timmermans wordt geïntroduceerd als "een nieuwe richtlijn". Nieuw? Die richtlijn bestaat volgens mij al zeker een eeuw. Op een Hongaarse wijn mag je ook niet "made in France" zetten. Al met al is de "nieuwe richtlijn" een wassen neus, en de argumentatie er omheen kletskoek.
En wat gaan we doen met "made in Israel" producten uit de bezette Golan Hoogten? Komt daar straks een etiket "made in Syria" op? Daar hebben we Timmermans nog niet over gehoord.
No comments:
Post a Comment