"De Volkskrant is een kwaliteitskrant die elke dag verrast en bovenop het nieuws zit. De krant is gezaghebbend en kritisch, maar voor lezers makkelijk toegankelijk. Zij leidt de lezers door Nederland en de wereld, en heeft oog voor de vrolijke kanten van het leven."
(De Persgroep - vette tekst integraal overgenomen)
Op 5 februari 2010 publiceerde de Volkskrant een "analyse" van haar verslaggevers Douwe Douwes en Robert Giebels over de eerste vragenronde van de commissie-De Wit, die momenteel begonnen is met haar tweede ronde in de vorm van een parlementaire enquete om de oorzaken van de financiële crisis te onderzoeken - en wederom níet om de verantwoordelijke banksters aan te wijzen. De link naar het artikel was http://www.volkskrant.nl/economie/article1345797.ece. Gisterenavond kon ik het artikel nog ophalen in de Wayback Machine van Internet Archive, vandaag merkwaardig genoeg niet meer (robots.text is verwijderd). Hier is het nog wel te lezen [UPDATE: ook verwijderd], en onderaan dit log. Vanwaar deze zelfcensuur?
"De lezers van de Volkskrant zijn koopkrachtige consumenten, hoogopgeleid en actief in een baan of studie. Veel managers en directieleden lezen de Volkskrant."
(De Persgroep - vette tekst integraal overgenomen)
Dan moet u weten dat de Volkskrant in werkelijkheid geen "kwaliteitskrant" is, zoals het zichzelf heeft gekroond, maar een gewoon mainstream commercieel dagblad, dat lezers en adverteerders moet genereren. En om die "koopkrachtige consumenten" en "managers en directieleden" tevreden te houden moet je ze geven wat ze willen, en dat houdt kort samengevat in dat de macht niet bekritiseerd of bevraagd zal worden - tenzij het absoluut veilig is om dat te doen. Het grote nieuws meestal in navolging van de grote Amerikaanse (het machtigste land ter wereld) persbureau's en kranten. Wat de meeste mensen "het nieuws" en "informatie" noemen, kan worden samengevat met wat 'de officiele werkelijkheid' heet. Een voorbeeld is de officiële werkelijkheid over de noodzaak van een oorlog tegen Irak: dat het Irakese volk bevrijd moest worden van een wrede dictator (na de massavernietigingswapen-hoax). De echte werkelijkheid is dat de VS Irak wilde bezetten om haar financiële belangen veilig te stellen.
De officiële werkelijkheid over de huidige (parlementaire enquete) en de vorige (parlementair onderzoek) commissie-De Wit is niet dat geen van de leden de kennis in huis heeft om de financiële sector aan de tand te voelen. En waarom dat is, dat vragen onze journalisten zich ook niet af. De officiële werkelijkheid is dat de commissie-De Wit serieus de oorzaken van de kredietcrisis onderzoekt om te voorkomen dat de 'fouten' die daarbij zijn gemaakt in de toekomst niet meer zullen voorkomen. In werkelijkheid betreft het een amateuristische opvoering waarin géén verantwoordelijen worden aangewezen en er voor géén van de banksters consequenties volgen. Rationeel bekeken zullen op deze manier in de toekomst gegarandeerd weer dezelfde 'fouten' worden gaan gemaakt. Fouten tussen aanhalingstekens, omdat het gewoon om het dagelijkse reilen en zeilen van de financiële instituten ging waarvan iedereen al heel lang op de hoogte is.
De commissie-De Wit fungeert slechts als cosmetica, om de illusie van burgers in stand te houden dat Nederland op democratische wijze wordt bestuurd. Het grootst bewaarde geheim in deze is wel dat Wouter Bos (onze) miljarden in failliete windhandel heeft gepompt, in een buitenparlementaire actie - dus op ondemocratische wijze. En dat alle partijen, van links tot rechts, dat buitenparlementair hebben geakkoordeerd. En zij zodoende allemaal medeschuldig zijn aan de bezuinigingen die nu worden doorgevoerd, en bovenal het in stand houden van een in alle omstandigheden parasitair financieel systeem. In dat licht zijn de bezwaren tegen de bezuinigingen die de zogeheten oppositie momenteel laat horen ronduit leugenachtig - want zij wisten immers van tevoren dat de burger ervoor ging opdraaien.
In februari vorig jaar analyseerde de Volkskrant dus dat alleen de commissie-De Wit "intens tevreden" was, en onthulde het zelfs dat de "bedoeling" van die commissie was om de "welverdiende rust" te laten "neerdalen over de samenleving". Ook lezen we dat de commissie "niet-gespecialiseerd" is, en dat de commissie te kennen gaf dat het horen van de hoofdrolspelers onder ede "niet nodig" was: "Alles wat ze wilden horen, hebben ze gehoord, zeggen ze. De vragenlijst is geheel afgewerkt."
Maar het gedeelte officiële werkelijkheid is in dit artikel nog steeds aanwezig. Dat de commissie zo gefaald had was toch "niet meteen hun schuld", want de "duizelingwekkende hoeveelheid informatie en meningen" waren moeilijk te analyseren. Dat betreft een bevestiging van wat we eerder regelmatig in de "kwaliteitskranten" lazen: dat de problematiek van de windhandel zó "complex" en "ingewikkeld" was dat politici, bankiers en zelfs "de allerslimste economen" niet konden begrijpen hoe de kredietcrisis in Nederland had kunnen toeslaan.
Niet toevallig is dan ook dat momenteel weer precies hetzelfde wordt verkondigd over de "eurocrisis", anders genaamd dan de kredietcrisis om de illusie te wekken dat het een heel ander probleem betreft. Maar in de big picture van het kapitalistische systeem is het dat zeker niet. Dus officiële werkelijkheid houdt niet van big pictures, zoals historische context.
"Dat is één van de grote problemen van deze eurocrisis. De materie is zo ingewikkeld en zo complex dat vrijwel niemand de implicaties echt doorziet van alle besluiten die genomen moeten worden.
Dus kun je het de heren en dames politici moeilijk kwalijk nemen dat ook zij maar amper uit deze crisis komen. Ze zijn als simultaanschakers die blind moeten schaken terwijl de borden steeds verwisseld worden. Naast de immense problemen op de Europese financiële markten moet namelijk ook het thuisland tevreden worden gesteld."
(politiek redacteur van de Volkskrant Sebastiaan Timmermans, 26 oktober 2011)
Maar nu worden door de commissie-De Wit enkele hoofdrolspelers wél onder ede gehoord, gedwongen door het parlement, terwijl de "welverdiende rust" in de samenleving met de dag verder erodeert. Dat laatste is waar de macht het meest bang voor is - dat de burgers de banken niet meer willen betalen. Zaak is dus dat elke kritische noot over de commissie voorkomen moet worden, en toegespitst op de Volkskrant: dat het haar adverteerders (de macht) te vriend houdt. Dat is de reden voor het verwijderen van het artikel.
Noam Chomsky heeft dit lakeiensysteem, dat politiek en media de macht dienen, ons zogeheten poldermodel, uitstekend samengevat en in historische context geplaatst in het laatste hoofdstuk van zijn boek Deterring Democracy, genaamd 'Force and Opinion' (in het Nederlands vertaald door Extra!: Macht en Mening). In wat voor een democratie door moet gaan is het niet meer mogelijk om "de verwarde kudde" en het "domme gepeupel" met geweld in het gareel te houden. Daarvoor is in de loop der eeuwen in het Westen een public relations systeem ontwikkeld met als doel het parasitaire kapitalisme in stand te houden, door o.a. de burgers "de noodzakelijke illusies" voor te houden, en hen te beschermen tegen critici van het systeem met hun "opruiende smaad".
Controle over investeringen, productie, handel, financiën, werkomstandigheden, en andere cruciale aspecten van sociaal beleid zijn in particuliere handen. Wie niet bereid is zich neer te leggen bij deze machtsstructuren, betaalt een hoge prijs, die kan variëren van staatsgeweld tot armoede; zelfs een onafhankelijk denkend individu zal het niet moeilijk vinden om dit af te wegen de voordelen, hoe gering ook, van onderwerping. Wezenlijke keuzes worden aldus flink ingeperkt. Vergelijkbare factoren beperken het spectrum aan ideeën en meningen. De heersende opinies worden gevormd door dezelfde krachten die de economie beheersen. De media zijn het eigendom van grote bedrijven die het publiek verkopen aan andere grote bedrijven in de vorm van adverteerders, het is logisch dat hun belangen overheersen. De mogelijkheid om eigen meningen, zorgen en belangen te verwoorden en over te brengen - of ze zelfs maar te ontdekken - is dus eveneens zeer beperkt.
Het ontkennen van deze gemeenplaatsen over wie de werkelijke macht bezit is de essentie van het bedrog. In plaats daarvan krijgen we de 'noodzakelijke illusies' voorgeschoteld.
Wilt u weten hoe de Westerse 'vrijheid en democratie' tegenwoordig in elkaar steekt, dan is 'Macht en Mening' van Chomsky verplichte kost. En weet u ook meteen dat onze "kwaliteitskranten" met haar broodschrijvers in werkelijkheid reguliere commerciële bedrijven zijn die illusies en propaganda verspreiden die de macht dienen, in plaats van de burgers te informeren over de wereld.
De laatste berichten over de parlementaire enquete bevestigen alles wat ik hierboven beschreven heb: het zwarte schaap/kop van Jut is momenteel Wouter Bos. Een voor de hand liggende keuze, omdat die inmiddels ondergedoken zit bij de KPMG, waar hij partner werd gemaakt als dank voor bewezen diensten. Hij verdient daar momenteel ongeveer 400.000 euro per jaar voor een vierdaagse werkweek.
We lezen dat de politiek weinig te verwijten valt omdat het "buitenspel werd gezet" en Bos de "risico's te rooskleurig" voorstelde. Terwijl de politiek in werkelijkheid de buitenparlementaire ingrepen van Bos gewoon had geakkoordeerd, zonder voorwaarden te stellen. Inclusief de oppositie. En ook naderhand.
De "kwaliteitskranten", maar ook de "links" georienteerde media publiceren dat het "begrijpelijk" was dat de regering in 2008 het parlement niet vooraf had geïnformeerd over de overname van ABN Amro Nederland en delen van Fortis. Want de banken "dreigden om te vallen" en "er was niet genoeg tijd". Natuurlijk vermeldt men daar niet bij dat vele gerenommeerde economen al jarenlang voor deze situatie hebben gewaarschuwd, en dat er nadat de crisis in de VS losbarstte nog zeker een jaar de tijd is geweest om maatregelen te nemen te nemen voor Nederland. Want die feiten zouden afdoen aan de geloofwaardigheid van de officiële werkelijkheid.
Alleen commissie-De Wit is tevreden
ANALYSE, Van onze verslaggevers Douwe Douwes, Robert Giebels op 05 februari ‘10, 07:49, bijgewerkt 05 februari ‘10, 08:07
DEN HAAG - De opbrengst van de openbare gesprekken van de commissie-De Wit had groter kunnen zijn.
De commissie-De Wit is klaar met zijn openbare gesprekken en nu moet welverdiende rust neerdalen over de samenleving. Dat was de bedoeling van de acht Tweede Kamerleden die oorzaak en gevolg van de kredietcrisis wilden achterhalen. Maar na het 50 uur horen van 42 betrokkenen kan de parlementaire onderzoekscommissie het boek niet sluiten.
Dat is niet meteen hun schuld. Deze crisis heeft een duizelingwekkende hoeveelheid informatie en meningen opgeleverd. Voeg daar maar eens wat aan toe – vooral als niet-gespecialiseerd Kamerlid.
Pikants
Maar de opbrengst had wel groter kunnen zijn. De ene na de andere genodigde had zich voorgenomen om wat pikants te zeggen. Maar alleen als de commissie het er een beetje uit zou trekken. Centralebankpresident Nout Wellink, die bijna vijf uur werd verhoord, grossierde in zulke voorzetjes.
‘Maar ik zeg u wel dat we ons moesten baseren op de informatie van onze Belgische collega’s’, zei hij bijvoorbeeld over de overname door Fortis van ABN Amro. Een reeks van vragen had de commissie daarop moeten laten volgen, temeer omdat de Belgische toezichthouder geweigerd had te verschijnen. Maar ingaan op zulke suggesties zou betekenen dat de vragenlijst misschien niet helemaal kon worden afgewerkt.
Oneliner
Sommige gesprekken leverden toch wat op, doordat een betrokkene thuis voor de spiegel een fraaie oneliner had voorbereid. Zoals ex-topman van ABN Amro Rijkman Groenink, die plechtig verklaarde dat hij beter had kunnen aftreden voordat zijn bank in drie stukken werd gescheurd.
Op die rampzalige overname van ABN Amro ging de commissie uitvoerig in, hoewel die weinig met de kredietcrisis te maken heeft. Maar wat gaf dat? Spectaculair was het.
Kok
Net als het verpolitiekte verhoor van oud-premier Kok. Die was nét ING-commissaris of hij moest al meestemmen over torenhoge bonussen. Vele andere oud-ING-commissarissen hadden daar veel meer over kunnen vertellen, maar de commissie koos ervoor om de PvdA-prominent af laten gaan. ‘Is dat dan geen exhibitionistische zelfverrijking meneer Kok’, vroeg SP’er De Wit.
De commissie is intens tevreden. Hoofdrolspelers nog eens horen, maar dan onder ede, vinden de commissieleden niet nodig. Alles wat ze wilden horen, hebben ze gehoord, zeggen ze. De vragenlijst is geheel afgewerkt.
No comments:
Post a Comment