Khadaffi en zijn zonen gelyncht

Het lijkt alsof ik een van weinigen ben die niet staat te juichen bij de gruwelijke beelden. Want nu gaat de dictator, en zijn twee zonen, met al zijn geheimen en de namen van collaborerende bedrijven en politici het graf in. Ik ga er ook van uit dat dit de bedoeling was, dat alles in het werk moest worden gesteld om de mannen te verhinderen ooit in een (internationale) rechtzaal te laten spreken. Net als de eveneens gelynchte Saddam Hoessein, en de geliquideerde Osama Bin Laden.
In Nederland doen we dat anders. Neem de AIVD-informant Frans van Anraat, daar zal een deal mee gemaakt zijn. Dat was eenvoudig, aangezien hij er na zijn protest van de Hoge Raad, die hem weliswaar vrijsprak van genocide, nog eens twee jaar bij kreeg. Een rechtbank is een uitstekend middel om iemand de mond te snoeren. In een dictatuur. Nog nooit iemand zo stilletjes en gedwee zeventien jaar de gevangenis in zien gaan.

De Nederlandse massamedia zou niet de officiële werkelijkheid berichten wanneer het zou melden dat, zoals iedere beetje journalist overduidelijk heeft kunnen constateren, Khadaffi niet "gedood" is, maar gelyncht. De reactie is dezelfde als wanneer het Westen in andere werelddelen mensen niet oppakt en berecht, maar liquideert. Dat komt omdat onze media slaafs de consensus volgen, in deze dat Westerse landen en legers altijd beschaafd en rechtmatig handelen. Onder geen beding mag bekend worden dat wij net zulke barbaren zijn als de rest van de wereld.

De Ubermensch-ideologie van de nazi's was heus geen waanvoorstelling van een krankzinnige - maar louter een wat uitgebreider geformuleerd idee over de suprematie van het blanke ras, dat al eeuwen gemeengoed was in Europa. Vele jaren eerder dan Adolf Hitler stelde Winston Churchill als minister van Binnenlandse Zaken voor om ongeveer 100.000 "mentaal gedegenereerden" te steriliseren, en enkele duizenden in werkkampen op te sluiten, teneinde "het Engelse ras" zuiver te houden.

Maar onze commerciële massamedia heeft geen geheugen, en een bericht in historische context zetten is vrijwel taboe geworden voor journalisten. De premisse van de dood van Khadaffi is dus dat hij niet op barbaarse wijze gelyncht is, maar "gedood" en "omgebracht" is, in de context dat het zijn verdiende loon was, en dat we iets te vieren hebben. En een ieder die het niet met de lynchpartij eens is wordt als marginale eenling of idioot weggezet.

De Overgangsraad gaat nu "gezamelijk werken aan een vreedzame toekomst voor Libië", hoor ik de presentator van het NOS-journaal zeggen. Ik vrees echter dat we de komende jaren nog veel lynchpartijen zullen gaan zien in Libië. En het zou mij niet verbazen wanneer het beschaafde Westen de enige is die daar beter van wordt.

TRANSLATE