In de Israëlische krant Yedioth Ahronoth (Ynet News) voert gevangenisrabbijn Yitschak Huisman het woord voor de joodse gemeenschap in Nederland. Hij legt aan de lezers uit hoe ze het Nederlandse verbod op onverdoofde slacht moeten zien:
"Op dit punt is de stap [om voor het verbod te stemmen] vooral bedoeld om de moslims kwetsen. Veel mensen hier mogen hen niet. Het is waar dat er ook mensen zijn die ons niet mogen, dus dat kan hebben bijgedragen tot de maatregel."
De ambtenaar van het ministerie van Justitie vergoeilijkt de tegenstem van Geert Wilders. Wilders' afkeer van moslims is gewoon groter gebleken dan zijn liefde voor Israël en joden. Sami Bar-On, uitbater van twee joodse restaurants en een joodse supermarkt in Amsterdam, sluit zich daarbij aan.
Het is wat mij betreft nog een eerlijker benadering in vergelijking met die van Asher Ben Avraham (een soort uit de hand gelopen Sylvain Ephimenco on crack) in de Volkskrant. Die meent namelijk dat moslims er niet om malen of een dier lijdt of niet, en joden wel. Daarmee suggereert hij dat moslims wrede barbaren zijn (het bekende sterotype van de Arabier), in tegenstelling tot joden. Bah, wat vies. En zo doorzichtig.
Hoi Sonja,
ReplyDeleteTerug van vakantie...? Heb je gemist.
De discussie over onverdoofd en ritueel slachten heeft mij opnieuw geconfronteerd met onze westerse hypocrisie, zo ook de mijne.
Wat is een verdoving in Nederland bij het slachten van o.a. koeien? Een pin wordt in de hersens geschoten. Is dat een verdoving, of ‘de kogel’? Ook heb ik enkel beelden gezien van islamitisch ritueel slachten bij op tv tijdens deze discussies, nimmer beelden van de joodse slacht. Hoe kan ik dan een vergelijking maken over welk dier meer of minder lijdt. De beelden van de islamitische slacht zijn vrijwel altijd gruwelijk om te zien, maar is elke slachting niet gruwelijk om te zien? Het is niet het lijden van de dieren waar onze verontwaardiging vandaan komt, maar onze eigen angst voor pijn en dood wordt hier opzettelijk gekoppeld aan ‘beelden van stervende dieren in bloedige badkamers in Overvechtse flats…
Deze discussie is zo hypocriet, my mind boggles! Want, wanneer lijdt een dier nu werkelijk? Het is niet het moment van slachten dat het dier lijdt, het is gedurende haar leven dat het lijdt. Voor zover ik weet staat het moment van doodgaan niet in verhouding met het lijden van een dier gedurende haar leven binnen onze westerse bio-industrie.
Lijden op het moment van sterven is niet de norm in onze ervaringswereld. De verhalen zijn talloos, de soldaat die zijn ledematen verliest door een berm-bom, de bijna-doodervaring bij een ongeluk, er is op dat moment geen pijn, zelfs angst ontbreekt vaak op dat ene moment. Zonder pijn en angst is er geen lijden. Het lichaam is geen domme machine, het voert taken uit die mede zorg dragen voor het fysieke voortbestaan van ons lichaam. Pijn is een waarschuwing zoals we weten. Daarom is pijn zonder angst, hoewel vervelend, al geen lijden meer in onze ervaring.
En wanner het lichaam er dusdanig aan toe is dat het begrijpt dat het onredbaar is, wordt ons bewustzijn uitgeschakeld, pijn heeft haar functie verloren. Het is als de Gnoe die na een vruchteloze vluchtpoging zich overgeeft aan haar jagers en met een lege, afwezige blik in haar ogen stil blijft zitten terwijl zij ‘levend’ wordt opgegeten. Dit dier, hoewel haar hart nog klopt, haar organen nog werken, is niet meer bij haar bewustzijn, het bewustzijn is verlegd of uitgeschakeld. Geen onnodig lijden. Vrijwel overal in de natuur gaat het gegeten worden samen met een snelle, doeltreffende dood. Lijden heeft alleen nut als je het mogelijkerwijs kunt beëindigen.
Dus de discussie over ritueel slachten vs. verdoofd slachten is goocheltruc waarbij we geobsedeerd kijken naar de rechterhand van de goochelaar terwijl zijn linkerhand dingen doet die ons wezenlijk zouden raken als we onze verontwaardiging serieus nemen. Het leven is lijden. Het leven van een varken, koe, lam etc. in onze eigen westerse bio-industrie is een flagrante aanklacht tegen onze menselijkheid. Ik ben geen vegetariër, en, zeg ik vol schaamte, ik ben nog te vaak klant van deze industrie, door mijn lust naar gemak en lekkers.
ReplyDeleteMijn vraag is; zijn er onderzoeken naar dit zo bekende fenomeen dat pijn , angst en lijden middels een chemische reactie niet als zodanig worden ervaren? Dat het uur U niet bestaat uit het ervaren van pijn, angst en leed, maar meer als een ervaring op afstand, een disconnectie volgespoten met endorfine of adrenaline? Dit kunnen we vandaag de dag toch wel meten?
Maar daar ging jouw stukje niet over, Sonja, het ging over iets dat uiteindelijk veel en veel gevaarlijker is dan ritueel je eten slachten. “Hij bedoelde de moslims, niet ons , snap je wel..?”. We zijn opnieuw slachtoffer, dit keer zijn we 'collateral damage'in de strijd tegen 'de ander’ ofwel onze naasten.
Het blijft heel bizar, maar waarom verbaast het me niet meer…?
Wie was het ook weer die zei “Dat wat hatelijk is voor jezelf, doe dat ook je naaste niet aan. Dit is de hele Thora, de rest is commentaar. Nu ga en leer!" Ah, ik herinner me het weer; vrijwel alle religies, filosofieën, profeten, van alle tijden en in alle culturen hebben deze wijsheid in een of andere vorm gedefinieerd als kernwaarde. Deze tekst die ik hier gebruik wordt vaak toegedicht aan Hillel, een joods religieus leider uit de eerste eeuw vóór Christus. Hij hoefde enkel zijn eigen Thora te raadplegen.
Zucht...
M42tijn
Terug van vakantie hahaha! Nee joh, ik heb hardstikke veel werk momenteel.
ReplyDeleteIk ben het met je eens dat elke slacht "onmenselijk" is, en dat de discussie hypocrisie van alle kanten in alle soorten en maten blootlegt.
En wie bekommert zich om vissen? Die liggen toch ook maar dood te stikken aan boord van een schip.
Ja ik ben ook een vleeseter - en sans gène. Wanneer het zou moeten, zou ik ook zelf een dier slachten. Liever niet, natuurlijk... In ieder geval eten we onze zoogdieren niet levend op, dus dat is al heel wat.
Er zijn in iedere religie en iedere cultuur kernwijsheden, en die zijn eigenlijk allemaal hetzelfde. Humaan. Iedereen is voor vrede en tegen oorlog. Iedereen is tegen diefstal, moord en martelen. Maar niemand kan er een einde aan maken. Zelfs 'beschaving' heeft er niets aan veranderd. Van nature zijn we xenofoob, jaloers, haatdragend en wraakgierig, en vooral egoistisch en inhalig. Van beschaving is het de bedoeling dat we onze asociale impulsen in toom houden en onderdrukken. Al was het alleen maar ten bate van ons eigen voortbestaan. Maar er komt nog steeds weinig van terecht.
Een vriend van zei ooit: wil je de wereld verbeteren, dan moet iedereen een geweer in handen nemen en zoveel mogelijk mensen doodschieten, en daarna jezelf.
Stan van Houcke reageerde een keer heel zinnig: je moet gewoon proberen zo fatsoenlijk mogelijk te leven.
En laten we de liefde niet vergeten.