Het ministerie van Binnenlandse Zaken waarschuwt voor een huis-aan-huisfolder die lijkt op een officiële folder van de overheid.
In de folder wordt mensen geadviseerd om hun burgerservicenummer op hun arm te laten tatoeëren. Dat zou handig zijn als er om identificatie wordt gevraagd.
Het ministerie doet aangifte tegen de makers van de folder. Hij lijkt volgens het ministerie te sterk op een echte folder van de rijksoverheid.
Ook ziet het ministerie een link met de Holocaust en vindt het de actie smakeloos. Tijdens de Holocaust werden gevangenen in de concentratiekampen getatoeëerd met een registratienummer. Het Israel-centrum CIDI heeft al boze reacties gekregen. (RTL)

Dat mag niet hoor, de holocaust gebruiken als waarschuwing. Dan gaan de fatsoenlijken massaal klagen. Het is een schande! Staatssecretaris Bijleveld (CDA) gaat aangifte doen! Nee, natuurlijk weer niet toen de VVD dat deed voor zijn verkiezingscampagne. Maar wanneer Israël zo'n 'geintje' flikt blijft het stil. En dat was nog veel erger, omdat het niet bij satire in een folder bleef. Interview met correspondent Eddo Rosenthal, die er ook over zweeg:

Hij zwijgt, zegt dan met trillende stem: ‘En nu zal ik je iets vertellen waarover ik jarenlang niet heb kunnen praten zonder in huilen uit te barsten. Nadat Israël in oktober 1982 Libanon was binnengevallen, kon je daar als journalist onder leiding van het leger een kijkje nemen. We werden naar Sidon gebracht, naar het Israëlisch hoofdkwartier. Daar stond een rij Palestijnen die langs een tafeltje moesten lopen. Van de Israëli’s kregen ze allemaal een stempel op hun onderarm.’ Hij herhaalt het, nu met tranen in zijn ogen. ‘Een stempel op hun arm... begrijp je? Wat dat betreft hebben ze in Israël gewoon een bord voor hun kop. Ik was er drie dagen kapot van, heb er gewoon niet over kunnen berichten.’ (bron)

De pro-Israëlische NOS-correspondent Eddo Rosenthal is opgevolgd door Sander van Hoorn, die tijdens bloedbad in Gaza beweerde dat "aanhangers van de Palestijnse president" (niet van Hamas), "dus in alles eigenlijk normale mensen" zijn. Daar waar Rosenthal gewoonlijk de terreur van de Israëlische bezetting verzweeg, en natuurlijk ook omdat hij de bezette gebieden niet indurfde, kregen we er een 'jonge hond' voor in de plaats, die nog meer de stem van de bezetter vertolkt. Ook Sander van Hoorn schurkt zo dicht mogelijk tegen de macht aan, net als zijn vader, aan wie hij ongetwijfeld zijn baantje te danken heeft.