Obama schenkt Israël $2.8 miljard militaire 'hulp'

Online Journal | by Grant F. Smith | June 29, 2009

President Barak Obama’s fiscal year 2010 budget request for $2.775 billion in military aid to Israel is proceeding smoothly through the Congress.

On June 17, the House Appropriations Subcommittee on State, Foreign Operations, and Related Programs held a “mark-up” session on the budget. The subcommittee came under pressure from an antiwar group that sought to suspend or condition foreign aid over Israel’s use of US weapons which left 3000 Palestinians dead during the Bush administration. The subcommittee held its session in a tiny Capitol room denying activists and members of the press access. The budget quickly passed and is now before the full House Appropriations Committee.

Israel enjoys “unusually wide latitude in spending the [military assistance] funds,” according to the Wall Street Journal.

Unlike other recipients that must go through the Pentagon, Israel deals directly with US military contractors for almost all of its purchases. This gives the US based Israel lobby, particularly the American Israel Public Affairs Committee (AIPAC), an influence multiplier on Capitol Hill. Large contractors proactively segmentmilitary contracts across key congressional districts to make them harder to oppose. As contactors and local business interests fight for Israel’s favor, AIPAC can turn away from shepherding the massive aid package to dedicate considerable resources toward Iran sanctions.

Plutonium separation plant control room in Dimona, photo by Mordechai Vanunu

Representative Mark Steven Kirk (R-Illinois) sponsored an amendment to the foreign operations bill that would prevent the Export-Import Bank of the United States from providing loan guarantees to companies selling refined petroleum to Iran. According to the Washington Report on Middle East Affairs, Kirk is the top 2008 recipient of Israel political action committee (PAC) contributions (PDF). Kirk received $91,200 in the 2008 election cycle and more than $221,000 over his career.

Kirk’s AIPAC sponsored sanctions legislation passed the House Appropriations Committee on June 23. While tactically positioned as a rebuke to the crackdown on Iranian election protesters, the measure is only the most recent of strategic long-term AIPAC sponsored sanctions against Iran’s nuclear program.

Israel contends Iran is secretly developing nuclear weapons under the auspices of a civilian program, though no hard evidence has emerged. However, an illicit nuclear arsenal in the region has been positively identified.

The US Army (PDF), former President Jimmy Carter, and Assistant Secretary of State Rose Gottemoeller have all recently confirmed that the only country in the Middle East that has deployed nuclear weapons is Israel. The Symington and Glenn amendments to foreign aid law specifically prohibit US aid to nuclear states outside the Nuclear Nonproliferation Treaty (NPT). Iran has signed. Israel hasn’t.



Congress can’t have it both ways on taxpayer funded sanctions and rewards. If gasoline imports indirectly support Iran’s nuclear ambitions, then $2.775 billion in cash for conventional US weapons and military technology clearly allows Israel to spend other resources on the development and deployment of its illicit nuclear arsenal.

Recently released CIA files long ago forecast that such an arsenal would not only make Israel more “assertive” but also reluctant to engage in bona fide peace initiatives. Cutting the massive and indirect US subsidization of nukes and forcing Israel to sign the NPT would go further in averting a nuclear arms race and conflicts in the region than targeting Iranian consumers at the gas pump. It would also demonstrate to the American public that the president and Congress, even under the pressure of AIPAC, won’t blatantly violate US foreign aid laws by publicly pretending Iran -- rather than Israel -- is the region’s nuclear hegemon.

Grant F. Smith is director of the Washington, DC-based Institute for Research: Middle Eastern Policy and author of the book “Foreign Agents: The American Israel Foreign Affairs Committee from the 1963 Fulbright Hearings to the 2005 Espionage Scandal.” (bron)

Dutch Foreign Minister Maxime Jacques Marcel Verhagen has pledged to lobby the EU member states to admit Israel to its ranks. Verhagen, who met on Tuesday with President Shimon Peres, said that it was important to him that Israel become a member of the EU because Israel succeeds in maintaining democracy, stability and freedom under extremely difficult conditions. (Jerusalem Post, 23 januari 2008)

Parlementaire Assemblée van de NAVO 2007

De NATO heeft niet zozeer problemen met een nucleair Iran, maar wil Israël's kernwapenarsenaal beschermen. In het verslag staat:

"Als Iran een kernmacht wordt, heeft dat vele consequenties. Allereerst zou het in het Midden-Oosten, toch al een van de meest explosieve regio’s ter wereld, kunnen leiden tot een domino-effect. Kritiek vanuit de Arabische wereld op Israël voor zijn vermeende nucleaire programma vormt een regelmatig terugkerend ritueel, maar de afgelopen veertig jaar heeft het al dan niet echt bestaande Israëlische kernwapenarsenaal er nog nooit toe geleid dat de Arabische landen zelf het nucleaire pad kozen. Een Iraanse bom zal hier verandering in brengen."

Voilá. Een logisch redenerend mens zal hebben geconcludeerd dat, om het 'domino effect' in het Midden-Oosten de kop in te drukken, de bron van het gevaar of het ontstaan daarvan moet worden weggenomen. Dus de illegale kernwapens van Israël. De Arabische staten redeneren immers, en wie kan het ze kwalijk nemen: Israël mag, dan wij ook. Wat het gevaar van een Iraanse bom voor de NATO-landen precies inhoudt, is niet dat Iran, wanneer het kernwapens zou hebben, die ook zouden gebruiken, maar dat een Iraanse bom de 'legitimiteit' van Israëlisch kernwapenbezit zou ondermijnen. De NATO kan natuurlijk nooit stellen: alleen Israël mag van ons kernwapens hebben. Daarmee zouden ze hun eigen macht ondermijnen. Natuurlijk weet elke onbenul bij de NATO dat Israël kernwapens bezit, maar enkel en alleen omdat 'de joodse staat' dit (min of meer) niet toegeeft, en ook omdat 'toevallig' niemand op het idee komt om een AEIA-inspectie in Dimona af te dwingen, heet het dat Israël's kernwapenarsenaal het evenwicht in het Midden-Oosten niet bedreigt. En wanneer dat wel het geval blijkt te zijn, moet die bedreiging niet worden weggenomen, maar volgen er sancties voor landen die met de vinger naar Israël wijzen. Ook al hebben die geen kernwapens, en ook al hebben die nog nooit een ander land aangevallen.