exit burke stichting

Tijdens Clinton werden de ideeën van neoconservatieve denktanks als de PNAC en het American Enterprise Institute nog bekeken als die van een club ultrarechtse hysterici met New World Order plannen, die zowel door Democraten als Republikeinen giechelend onderin een bureaulade werden geschoven. Tegenwoordig zitten diezelfde hysterici in de Amerikaanse regering.

Natuurlijk mocht Nederland niet uitblijven, en richtte o.a. voorman Bart Jan Spruyt de Edmund Burke Stichting op. Hoewel de denktank claimt geen politiek instituut te zijn, hebben zij hevig geflirt met onze huismozart Geert Wilders, wiens denkbeelden rechtstreeks uit de koker van zijn kameraad Spruyt komen.

In hun Conservatief Manifest roemt de Edmund Burke Stichting de beschaafdheid van het het blanke ras en de verworvenheden van "de Grieks-Romeinse en de Joods-christelijke tradities". Tevens pleiten zij voor "een minder tolerante samenleving", een ander soort onderwijs en minder echtscheidingen, omdat echtscheiding criminaliteit in de hand zou werken. En zij "verwerpt de modieuze en slordige denkfout dat de waarheid niet bestaat." Want de waarheid bestaat natuurlijk wel, en de denktank had zich voorgenomen om die Nederland onder de neus te wrijven.

De waarheid van voormalig bestuurslid Van Wissen is bijvoorbeeld dat iedereen de vrijheid moet hebben om te discrimineren. "Waarom zou je geen bordje op je restaurant mogen hangen met daarop 'verboden voor vrouwen'?" Van Wissen bekeerde zich later tot het anarcho-kapitalisme en richtte denktank de Frederic Bastiat Stichting op.

Volgens bestuurslid Kinneging's waarheid is dat de mens sinds de verdrijving van Adam en Eva uit het paradijs belast is met de erfzonde, hetgeen betekent dat hij geneigd is tot het kwaad. Hoewel Kinneging in het midden laat of hij zelf ook gelooft in het bijbelverhaal, is hij het met de waarheid van de erfzonde eens.

In het kort, de bekende patat-ideologie: tegen links, tegen islam, tegen tolerantie, voor discriminatie, voor God en Vaderland, en voor Amerika, als 'bewaker' van de internationale vrede. Het dorp van Swiebertje, Bromsnor, de Burgemeester en Saartje de keukenmeid staat model voor de beoogde cultuuromslag in Nederland.

Natuurlijk mocht de, inmiddels obligate, 'bedreiging' niet ontbreken, en beweerde Spruyt in 2003 dat "links" er "best twintig jaar voor over hebben om mij vol met lood te pompen". In werkelijkheid riep er een keer een student bij een lezing dat Spruyt "moest worden doodgeschoten" waarop andere studenten applaudiseerden. Dat daar links-radicalen mee gemoeid zouden zijn is puur giswerk en heeft Spruyt, om redenen die hij niet wil openbaren, nooit aangifte gedaan.

Gissen was het ook een tijdje naar de donateurs van de Edmund Burke Stichting omdat ze die om mysterieuze redenen geheim wilden houden. Inmiddels weten we dat het geld kwam van "van bedrijven, voornamelijk Amerikaanse. Gezamenlijk doneerden deze bedrijven zo’n twee ton per jaar aan de stichting," aldus Spruyt. Ook de steenrijke Amerikaanse familie Devos, utra-rechtse christenfundamentalistische homohaters, waren goed voor 19.000 euro per jaar. Niet besmet genoeg voor de denktank met de verlichting hoog in het vaandel.

Maar voor Spruyt persoonlijk was het allemaal niet genoeg, en stapt hij op omdat het aan zijn salaris mankeerde, maar ook omdat hij het principieel niet kan verteren dat de Amerikaanse bedrijven wilden gaan bepalen hoe de stichting moest opereren - jawel: hetzelfde Amerikaanse gedachtengoed dat de denktank roemt om haar verworvenheden. Spruyt gaf als voorbeeld een Amerikaans farmaceutisch bedrijf dat wilde dat de stichting stennis ging schoppen tegen de zorgplannen van Hoogervorst in Den Haag.

Het is volkomen duidelijk dat zowel stichting als heer Spruyt als ongesubsidieerde eenheid niet in hun eigen levensonderhoud kunnen voorzien: ze produceren niets van enige economische waarde. Volgens hun eigen manifest is dat uit den boze. De Edmund Burke Stichting gaat dus roemloos aan haar eigen idealen ten onder.