glaasje water

PTSD, dat lijkt op GTST, maar is verre van leuk: de Post Traumatic Stress Disorder. Dat de Amerikaanse regering geen humor heeft is gelogen. Zo las ik gisteren het aanbevelingsrapport van het Department of Veteran Affairs voor hulpverleners, over hoe ze moeten omgaan met getraumatiseerde Iraksoldaten. Hier volgt een stukje vertaling:

Buiten beschouwing latende de specifieke relatie van de patient met de oorlog, moeten hulpverleners de ongemakken die met de oorlog worden geassocieerd herkennen en normaliseren. Dit kunt U doen door bijvoorbeeld te zeggen:
• "Ik vind het heel erg voor u dat u hier problemen mee heeft."
• "Ik begrijp dat dit heel moeilijk voor u is."
• "U bent niet de eerste patient die hier moeite mee heeft."
• "Het is moeilijk hè?"

Andere gedragsrichtlijnen:
• Praat op een kalme, zakelijke manier.
• Stel de patient gerust door te zeggen dat alles weer goedkomt.
• Herinner de patient eraan dat hij nu veilig is en dat zijn welzijn de eerste prioriteit heeft.
• Leg de medische procedures uit blijf op de hoogte van de patient (bijv. met "Hoe gaat het met je?")
• Vraag (of vertel) de patient waar hij of zij zich op dat moment bevindt.
• Wanneer de patient flashbacks ervaart, vertel ze dan dat ze zich nu in een spreekkamer bevinden, met het benoemen van de plek en de tijd.
• Biedt de patient een glas water aan, een deken, een warm of koud washandje, alles dat ertoe kan leiden dat de patient zich meer zichzelf zal gaan voelen.

Inmiddels worden deze soldaten, jonge mannen en vrouwen, die bereid waren om hun leven te geven voor hun (god en) vaderland, en die nu getuige doen van hetgeen ze daar hebben meegemaakt bestempeld als "unamerican" en "unpatriotic".

Sergeant Kevin Benderman had al 10 jaar smetteloos in het Amerikaanse leger gediend voordat hij in 2003 naar Irak ging. Hij aanschouwde de verwoesting van een land, een meisje met verbrande armen dat hem om hulp vroeg en hij die niet mocht geven, burgers die hun dorst moesten lessen met modder, en dat Irakezen net zulke mensen waren als hij. Daarom vroeg hij ontslag uit het leger aan wegens gewetensbezwaren. Vervolgens werd hij veroordeeld tot 15 maanden cel, degradatie en oneervol ontslag.

Officier Camilo Mejia werd in 2004 veroordeeld tot 1 jaar cel omdat hij niet meer terug wilde gaan naar Irak na 6 maanden dienst. Hij wilde niet meer meedoen aan een illegale en immorele oorlog waarin hij marteling, verkrachting en moord moest aanzien, aldus zijn pleidooi. De jury kwam terug na 2 minuten. De rechter verklaarde: "Als hij geen mensen wil martelen en vermoorden dan had hij niet in dienst moeten gaan." Hij voegde eraan toe dat soldaten als Camilo hard aangepakt moeten worden om andere soldaten te behoeden voor "aanvallen van gewetensnood."

Dit is wat vaderlandslievende Amerikanen van deze soldaten vinden:

"What you have posted is the most unAmerican, most unSoldierlike thing I have ever read. Judgemental freaks."
"The military won't miss him. His personal feelings probably got someone killed by his inattention to duty."
"Your vision of America is so completely wrong. You would have an America where none of these FREEDOMS were allowed, and therefore, you are completely UNAMERICAN because YOU HATE WHAT AMERICA IS and what the founding fathers intended it to be. What you want is a fascist state where YOUR OWN PERSONAL AGENDA is the rule of law and anyone who objects to it is either banished or exterminated."
"Fuck you, you unamerican Soldier hating piss ant fuckwit. Go hate MY troops somewhere else, cunt."

Stel je het eens voor: op een en dezelfde dag trek je een peuter uit het puin met een bloederige pulp waar eens het hoofd heeft gezeten, moet je een insurgent anaal visiteren en op zijn handen gaan staan, en wordt je beste maat naast je aan flarden geschoten. En dan krijg je van de Amerikaanse overheid een gratis glaasje water.

Waarom noemt men deze mensen eigenlijk patienten? Het gaat hier om soldaten die de waarheid hebben gezien in Irak, die hebben gezien wat oorlog werkelijk is. Dan is het doodnormaal dat je daarvan overstuur bent. Nee, de soldaten die geen gewetensproblemen hebben, dat zijn de echte patienten.