Soms zijn de feiten zo eenvoudig en helder dat je ze over het hoofd ziet. Een rationeel mens zou in ieder geval allang hebben kunnen concluderen dat, democratie of niet, die JSF er zal en moet komen. Zelfs wanneer heel Nederland tegen deze grootste investering in een militair programma ooit zou zijn.
Testtoestellen JSF in Fort Worth. Hans Hillen mocht op een van deze twee toestellen zijn naam schrijven.
Truc 1: "Doorgaan is goedkoper"
In 2006 was de Rekenkamer nog "kritisch" over de aanschaf. En in 2009 waren de kosten nog "onduidelijk". Maar vandaag is de Rekenkamer er uit. Het concludeert wat haar opdrachtgever (Defensie) graag geconcludeerd zag worden: het is in ieders belang dat we in de de JSF moeten blijven investeren. Met andere woorden: de financiële fuik moet in stand gehouden worden.
Waarom "doorgaan is goedkoper" geen feit maar een waanidee is weet een kind: iets niet investeren kost namelijk altijd minder dan iets wel investeren. Nee, stelt de Rekenkamer, want dat missen we miljarden euro’s extra omzet voor de Nederlandse bedrijven en 75.000 manjaren werk.
Truc 2: Wie zijn "we" die zouden profiteren?
De Rekenkamer spreekt over "we", maar geeft ook aan dat het daarmee niet degenen bedoelt die de rekening voor de aanschaf van de JSF gepresenteerd krijgen, namelijk u en ik. Met "we" bedoelt de Rekenkamer alleen de Nederlandse bedrijven met hun omzet, en de fiscus. Maar wat Nederlandse bedrijven met hun omzet doen is echter geen factor van belang voor de uiteindelijke financierders, omdat de financierders daar geen enkele zeggenschap over hebben. Je kunt uitrekenen hoeveel banen het in Nederland kan opleveren, maar er is geen enkele garantie dat dat ook gaat gebeuren. Zeker als je het over multinationals als Stork Fokker. De bedrijven kunnen hun winst bijvoorbeeld investeren in buitenlandse projecten, ze kunnen gaan investeren in goedkopere productie in Azië, en ze kunnen hogere bonussen aan de top gaan uitdelen. Zoals gebruikelijk is, wanneer de omzetten stijgen.
Investeringen van het bedrijfsleven in de verbetering van arbeidsomstandigheden of loonsverhogingen zijn in Nederland zeldzaam. Dat kun je hier alleen nog maar afdwingen onder zeer grote druk, bijvoorbeeld met stakingen. Maar ook daar doen we niet meer aan, uitgezonderd enkele vrij risicoloze acties van een paar uur, met wat amusement op het Malieveld. En investeren in de samenleving stelt ook niets voor in Nederland. Alleen sport wordt serieus gesponsord. En wat sponsoring betreft zijn bedrijven zeer betrouwbaar: er wordt alleen geld aan uitgegeven wanneer het bedrijf, of de top van het bedrijf, er op de een of andere manier beter van wordt. De Rabobank bewees dat vorige week nog eens.
Truc 3: maar het levert banen op!
Banen, dat zou tenminste iets zijn dat ten goede zou komen aan de betalers in de JSF - u en ik dus. Laten we er eens van uitgaan dat 'een baan' een eenheid is van 30 jaar werk voor één persoon. Dan heeft de Rekenkamer het over het scheppen van 2500 banen ("75.000 manjaren"), die we daarmee met de ontwikkeling van de JSF zouden kopen. Zekerheid voor 2500 bofkonten, die bereid zijn om hun werkzame leven in te zetten voor het ontwikkelen van oorlogstuig. Maar dan heb je het wel over de ontwikkeling inclusief de aanschaf van de toestellen (7,6 miljard). En dat wil vervolgens zeggen dat wij, u en ik, 3 miljoen euro per baan zouden neertellen om die te creëren. Dat is dus totale waanzin.
Vandaag schrijft minister Verhagen aan de Kamer dat het JSF-project in de periode 2013-2017 leidt tot "maximaal 1.350 extra arbeidsjaren aan werk". "Het levert nu banen op voor mensen die in deze moeilijke economische tijden anders mogelijk werkloos zouden zijn." Wat hij bedoelt met "extra" is niet duidelijk. Misschien omdat het cijfer taalkundig wat op te waarderen omdat het tegenviel. Want 1350 arbeidsjaren betekent feitelijk 45 echte banen. Of, gerekend over de genoemde 4 jaren, iets minder dan 326 tijdelijke banen. "Maximaal".
Truc 4: feiten en onzekerheden verzwijgen
Enkele feiten over Nederlandse situatie:
(bron: jsfnieuws.nl)
- De overheid [u en ik] investeerde ruim 850 miljoen euro belastinggeld als industriële stimulans [subsidie voor 22 bedrijven]
- Hiervoor zijn tot heden 420 voltijdsbanen gecreëerd
- De uitzichten in de toekomst zijn niet veel beter omdat beloofde aantallen onhaalbaar zijn
- Van de beloofde € 800 miljoen omzet in de ontwikkelingsfase (tot 2010 oorspronkelijk) is nog niet de helft gehaald (€ 315 miljoen, $ 410 miljoen).
- Op de ruim € 850 miljoen investering betaalde de industrie in 2011 € 850.000 loyalties terug
- Dit komt overeen met 1/10 procent (zelfs de rente is hoger)
- Van de beloofde industrie omzet van € 8 tot € 12 miljard is tot en met 2011 minder dan € 100 miljoen euro als omzet gerealiseerd
- Er zijn raamcontracten en “letters of intent” voor vele miljarden, maar daar zal continu met andere landen op basis van “best value” geconcurreerd moeten worden
- 22 bedrijven/instellingen profiteerden van de € 850 miljoen industriesubsidie in de ontwikkelingsfase en kregen ontwikkelingswerk, het gros hiervan was in buitenlandse handen (Stork/Fokker, Dutch Aero, Thales, etc.)
- Slechts 7 bedrijven/groepen kregen contracten voor de daadwerkelijke productiefase
- De eerste twee testtoestellen worden ondanks beloften in 2010 veel duurder dan gepland
- De operationele test en evalutatiefase start vele jaren later dan in 2008 door De Vries beloofd
Conclusie: de krant van vandaag had u meteen in de prullenbak moeten gooien.
Mr Hillen said his biggest challenge was "to see whether we can convince a majority of the Dutch people and of parliament to choose this excellent plane as the successor to the F-16." (defencetalk.com)
Truc 5 is de fuik: rekken en er ondertussen geld in blijven pompen
De besluitvorming over de aanschaf van de JSF wordt in Den Haag al jarenlang op zeer ondemocratische wijze uitgesteld en getraineerd, terwijl er steeds meer (van ons) geld in wordt gepompt. Uiteindelijk kan de Algemene Rekenkamer dan alleen nog maar op overtuigende wijze roepen dat er bij uitstappen zó veel geld 'verloren' zal gaan dat we eigenlijk niet meer terug kunnen. Dat is de fuik, en dat is ook de bedoeling.
Truc 6: Consequent verzwijgen wie de rekening betaalt
De taal is dat "de overheid investeert" in het JSF-project. Dat leest lekker weg voor de argeloze burger die door het consumentisme en het neoliberale beleid inmiddels zo dom en egocentrisch is gekneed dat hij niet meer in staat is om rationeel en onafhankelijk een mening te vormen. Voor zover hij aan informatie kan komen. De propaganda ligt hier simpelweg in het consequent verzwijgen wie de JSF-straaljagers moeten gaan betalen. Natuurlijk zijn bedrijven zijn die in de ontwikkeling van de JSF (de "testfase") investeren - dat is immers de Amerikaanse voorwaarde om later dat wapen te mogen aanschaffen. Maar inmiddels weten we dat die investeringen door de overheid (u en ik) worden betaald. Leuk voor die (buitenlandse) bedrijven, een zwart gat voor de burger.
Waanzin is natuurlijk ook de redenering dat wij heel veel moeten betalen voor het duurst denkbare oorlogstuig, terwijl we niet in oorlog zijn, noch bereid zijn om oorlog te voeren. Het enige dat we wel willen is Noord-Amerika/NATO/militaire industrie assisteren bij haar veroveringen en plunderingen in verre landen, met het idee dat we dan onze handen niet vuil maken aan hun oorlogsmisdaden.
Truc 7: De F-16 aanhouden kost meer dan de JSF kopen
[Daar staat tegenover dat] stokoude F-16's langer moeten doorvliegen en dat kost in totaal minstens 300 miljoen per jaar. Hoe zat het ook alweer met overheidsgeld en de JSF? Nederland zou 85 toestellen kopen voor 4,5 miljard euro. Dat was 2002. Inmiddels is dat aanschafbedrag opgelopen tot 7,6 miljard. Om de 85 JSF's dertig jaar in de lucht te houden, kost 11,3 miljard euro, zo stelde minister Hillen van Defensie in maart 2011. (Volkskrant
Even rekenen:
- Aanschaf JSF: 7,6 miljard euro
- 30 jaar in de lucht houden: 11,3 miljard euro
- Aanschaf F-16: 0 euro
- 30 jaar in de lucht houden: 9 miljard euro (30 x 300 miljoen euro per jaar)
Totaal voor dertig jaar:
- JSF: 18,9 miljard euro
- F-16: 9 miljard euro
Dit eenvoudige rekensommetje blijkt de Algemene Rekenkamer echter niet te kunnen maken. Hoe vreemd. En ook de "kwaliteitspers" heeft dit sommetje niet kunnen of willen maken. Niet vreemd. Omdat daar alleen nog maar freelance overschrijvers en stagières werken. Want die zijn goedkoop en kun je makkelijk kwijt als ze niet goed of snel genoeg kunnen overschrijven.
Minister van Defensie Hans Hillen (1947) groeide op in Hilversum en ging daarna in Utrecht eerst journalistiek (1 jaar) en daarna sociologie studeren. Hij werkte 14 jaar voor de NOS-tv, waarvan zes jaar als politiek verslaggever van het NOS Journaal. Tevens werkte hij zes jaar als leraar op Het Nieuwe Lyceum in Hilversum. In 1983 werd hij voorlichter van minister van Financiën (zie video) Onno Ruding. In maart 1990 werd Hillen lid van de Tweede Kamer. Hij was ook actief binnen de Edmund Burke Stichting.
No comments:
Post a Comment