Motie van wantrouwen of brevet van onvermogen

"SP, PVV, Partij voor de Dieren en D66 hebben woensdagochtend vroeg een motie van wantrouwen van GroenLinks tegen premier Balkenende gesteund.

Ze verweten hem dat zijn toenmalige kabinet in de aanloop naar de inval in Irak in 2003 de Kamer onvolledig geïnformeerd heeft. De motie werd met 96 tegen 40 stemmen verworpen, maar geldt wel als pijnlijk voor de premier." (Volkskrant)

Au hoor. Het is goed dat er een motie van wantrouwen is ingediend, maar het komt veels te laat, want de commissie Davids is alweer bijna uit het collectieve geheugen verdwenen. In het nieuws domineren vandaag de berichten over Marokkaanse jongeren die het gore lef hebben gehad om subsidie aan te vragen voor een feest (het astronomische bedrag van 1750 euro, achteraf netjes met bonnetjes verantwoord) zoals dat voor onze 'judeo-christelijke' jongeren normaal is. Daarnaast is er een Amerikaan in Amerika in een krater gevallen, en is een homoprins carnaval een hostie geweigerd.



Voor de oppositie was debat van gisteren erop gericht om Balkenende ‘op de knieën’ te krijgen. Dat wil zeggen: hij had (meer) berouw en zelfreflectie moeten tonen. Maar wat mij opvalt is dat de motie-indieners weinig tot geen boodschap hebben aan de inmiddels meer dan 1 miljoen Iraakse doden en 2,5 miljoen Iraakse vluchtelingen. Daar gaat het helemaal niet meer om. Want het is campagnetijd, en dus is iedereen alleen maar bezig met het behouden van (en eventueel het uitbreiden van) de baantjes in Den Haag. Daarnaast biedt de reeds voorspelde conclusie van de commissie Davids, namelijk ‘het had wel wat beter gekund’, op politiek en juridisch gebied geen instrument om schurkenstaatgedrag (lak hebben aan staatsrecht, oorlogsrecht, volkenrecht) te bestrijden.

Geen enkele motie-indiener zal het woord ‘oorlogsmisdadiger’ in de mond nemen. Omdat Jan-Peter Balkenende (& Co.) simpelweg in strijd met het internationaal recht een aggressieoorlog heeft gesteund. Dat was voor zijn beslissing al bekend, en dat is na zijn beslissing alleen nog maar duidelijker geworden. Inmiddels is Irak een doorzeefd lijk, de olie-industrie ‘overgenomen’ door de bezetters, en is het land onderverdeeld in etnisch gezuiverde regio’s waarin de chaos totaal is. Who cares? Na afloop van het debat werd nog een pintje gepakt.

De demonstraties tegen de oorlog in Irak werden niet door de politiek georganiseerd, maar door burgerinitiatieven, waar de oppositiepartijen zich bij aansloten. De SP organiseerde wel eigenhandig de actie “Openheid over IraQ” waarin Irak alleen maar een rol speelde als middel om tegen het kabinet te ageren. Er werden handtekeningen voor een petitie opgehaald, geen hulp voor de Irakezen. En toen een SP-delegatie in 2004 naar ‘Irak’ ging, was dat eigenlijk naar de Koerdische provincie in het noorden. Net tijdens de bloedbaden in Fallujah en Najaf. De Koerden vormen de enige bevolkingsgroep in Irak die politieke steun krijgt van het Westen - behalve wanneer ze hun olie opeisen natuurlijk.

Burgers doen het tegenwoordig beter, onze volksvertegenwoordigers verzaken. De Burgerbeweging Openheid over Irak stuurde een brief naar ALLE Leden van de Tweede Kamer:

Wij roepen u op u als Tweede Kamer expliciet te verantwoorden voor het feit dat u zich zes jaar lang doof hebt gehouden voor ernstige feiten en verdenkingen, en hebt nagelaten waarheidsvinding na te streven. Dit heeft geleid tot onnodige onrust in de samenleving, tot polarisatie tussen groepen en partijen, en tot afgenomen vertrouwen in politiek en bestuur: in een democratie is het vertrouwen van de burger gekoppeld aan het zonder belemmering afleggen van verantwoording door de regering. Met uw handelen heeft u het kabinet de kans geboden die verantwoording jarenlang te ontlopen. Wij vragen u deze conclusies te onderschrijven en de bevolking ervan te overtuigen dat u zich in de toekomst wezenlijk anders zult opstellen.

De kern van het probleem is dat u jarenlang partijpolitieke belangen hebt laten prevaleren boven het belang en het principiële recht van de burger om de waarheid te kennen over zijn betrokkenheid bij een rampzalige oorlog – een oorlog waar de bevolking nota bene in grote meerderheid tegen was. De les die u ter harte dient te nemen is dat oorlog iets anders is dan de hypotheekrenteaftrek. In een debat over een door Nederland gesteunde oorlog is geen ruimte voor partijpolitiek gekonkel en de daarbij behorende argumentatie. U hebt allen een kostbare eed afgelegd om op strikt onafhankelijke wijze de belangen van de bevolking te dienen; daar is evident niets van terecht gekomen. Wij vragen u deze conclusie Kamerbreed te onderschrijven, en in uw aankomende debat van beterschap blijk te geven. (lees de brief)

Tevergeefs. Wanneer onze verkeersagenten in het parlement zien dat er in het verkeer een levensbedreigde situatie ontstaat, gaan ze een handtekeningenactie tegen verkeersongelukken organiseren. En wanneer er kort daarna een ongeluk gebeurt, is dat de schuld van de auto’s.